Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 46

Mainit ang hangin ng gabi, at parang lalo itong uminit nang yumuko si Ezekiel—sobrang lapit, halos maramdaman na ni Natasha ang init ng hininga nito. “Ezekiel…” mahina ang boses niya, halos hindi naririnig. Gusto sana niyang bumanat ng sarkastiko, pero nag-freeze ang utak niya. Ang tikas ng CEO na ito, ang lalim ng titig, at ang presensiya niyang parang sinisipsip lahat ng hangin sa paligid. Ngumiti si Ezekiel, bahagyang pilyo. “For once, Natasha… shut up.” At bago pa siya makapagsalita, lumapat ang labi nito sa labi niya. Para bang sumabog ang lahat ng naipon nilang tensyon. Hindi ito basta halik—mariin, mapusok, ngunit puno ng pag-aalinlangan. Laban o suko? Hindi alam ni Natasha kung paano gagalaw, pero ang katawan niya ang unang nagbigay ng sagot. Nag-init ang buong sistema niya, parang nakuryente. Sinubukan niyang itulak ito nang bahagya. “Ezekiel—” Pero mas hinigpitan ng lalaki ang yakap, hawak ang bewang niya, at lalo pang idiniin ang labi. “Don’t fight me this time…” bul

Kumalat ang balita sa loob ng kumpanya parang apoy na tinamaan ng hangin. Hindi pa man umaabot ng tanghali, bawat sulok ng kumpanyang iyon ay may bulungan.“Narinig mo ba? May asawa na pala si CEO.”“At buntis pa ‘yung asawa niya! Grabe, bigla naman yata.”“Teka… si Natasha ba ‘yung madalas nating nakikita sa opisina? Yung parang PA niya?”“Oo! Siya raw si Mrs. Ford!”Lalo pang namula si Natasha habang naglalakad papasok ng lobby. Ramdam niya ang mga mata ng mga empleyado, parang lahat ay may radar na nakatutok sa kanya. Ang ibang babae, halatang naiinggit; ang iba naman, hindi makapaniwalang totoo ang lahat. Pero may ilan na mukhang kinikilig din.“Good morning po, Mrs. Ford!” bati ng isang receptionist na parang hindi makapaniwala sa sarili niyang sinabi.“Ah… g-good morning,” nahihiyang sagot ni Natasha, halos matapilok pa habang naglalakad. Grabe, Mrs. Ford agad? Hindi ba pwedeng hintayin munang magsink-in ‘to?!Pagdating niya sa 30th floor, mas lalo siyang nahiya. Lahat ng empley

MABILIS NA LUMIPAS ANG ILANG BUWAN mula nang ianunsyo ni Ezekiel sa lahat ang katotohanan—na si Natasha ang kanyang asawa, at malapit na silang maging magulang. Mabilis ang naging pag-ikot ng mga araw, at parang isang panaginip lamang ang lahat. Ngayon, hindi na lamang lihim o simpleng kasunduan ang relasyon nila. Isa na itong totoong buhay na pinagbuklod ng pagmamahal, ng pangarap, at ng bagong simula. Sa unang araw na isinilang si Nathan Ford, muntik nang gumuho ang mundo ni Ezekiel sa kaba. Hindi siya halos kumurap habang hawak ni Natasha ang kamay niya sa delivery room. Ang CEO na walang kinatatakutan sa boardroom, ay halos mawalan ng lakas nang makita ang asawa niyang pawis na pawis, hingal na hingal, at umiiyak habang dinadala sa mundo ang unang anak nila. “Honey, kaya mo ‘yan. Konti na lang. Nandito ako,” paulit-ulit na bulong ni Ezekiel, hawak ang kamay ni Natasha na halos lamog na sa higpit ng pagkakapisil. At nang marinig nila ang unang iyak ng kanilang sanggol, tila nagdi