All Chapters of Chasing His Secretary Wife (SPG): Chapter 31 - Chapter 40

Makalipas ang isang araw, muling bumalik sa normal ang takbo ng opisina. O, kung tatawagin ngang normal ang presensya ni Ezekiel na tila biglang nagbago ng timpla. At iyon—hinding-hindi nakaligtas sa matalim na mata ni Natasha.Tahimik siyang nakaupo sa kanyang desk, pinapantay ang mga papeles at inaayos ang schedule ng boss. Ngunit kahit anong pilit niyang ituon sa trabaho, ramdam niya ang kakaibang aura ng lalaking nasa kabilang mesa.Kung dati-rati’y parating kunot ang noo nito, halos hindi kumikibo, at tila ba gusto nang lamunin ng lupa ang sinumang nagtatangkang lumapit, ngayon ay ibang-iba. May ngiting gumuguhit sa labi ni Ezekiel, wari’y isang lihim na hindi kayang itago. Hawak-hawak nito ang cellphone, at paminsan-minsan, mabilis na nagta-type. Sumasabay pa ang maikling tawa na tila siya lang ang nakakaintindi.'Ano na namang drama ‘to?' Napataas ang kilay ni Natasha at napailing na sabi sa isip.“Aba, may bago yatang feature si boss,” bulong niya sa sarili, pilit pinipigilan

Tahimik ang buong mansyon nang gabing iyon. Ang mga ilaw sa hallway ay tila mas malamlam kaysa dati. Ang chandeliers na karaniwang kumikislap nang maliwanag ay para bang nagkubli ng liwanag, nagbigay-daan sa isang uri ng katahimikan na mabigat at mapanlinlang. Para bang pati ang paligid ay nakikisama sa bigat na bumabalot sa isipan ni Ezekiel.Nasa loob siya ng study room, nakaupo sa malapad na leather chair na madalas ay simbolo ng kanyang kapangyarihan. Ngunit ngayong gabi, parang wala siyang kapangyarihan sa kahit ano. Hawak niya ang isang baso ng alak, bahagyang kumikislap sa ilalim ng dilaw na lampshade. Ilang minuto na niyang tinititigan iyon, hindi para inumin kundi para hanapan ng sagot na alam niyang hindi kailanman niya makikita.Tahimik ang orasan sa dingding, bawat tik-tak ay tila paalala ng mga desisyong kailangan niyang gawin. Ang mga dokumentong nakakalat sa mesa—mga kontrata, ulat, mga papeles na dati ay mundo niya—ngayon ay para lamang mga papel na walang halaga. Ang

Nanatiling nakatingin si Xyra kay Ezekiel, hawak pa rin ang mga bulaklak na iniabot niya kanina. Ang mga mata niya ay naglalambing, naghahanap ng kasagutan sa tanong na hindi agad nasagot ni Ezekiel.“Ezekiel… bakit parang may tinatago ka sa akin?” muling ulit ni Xyra, marahang nakakunot ang noo.Parang nabara si Ezekiel. Napalunok siya, ramdam ang bigat sa dibdib. Ang tanong na iyon ay para bang mabilis na sumaksak sa konsensya niya. Mabilis din niyang ibinaling ang tingin kay Natasha na nakaupo sa kabilang sofa—pero saglit lang, sapagkat nakaramdam siya ng kilig na hindi niya dapat maramdaman. Agad niyang iniwas ang mga mata pabalik kay Xyra.“Xyra…” mariing wika niya, pilit pinapakalma ang boses. “Wala akong itinatago sa iyo. Hindi lang siguro… magandang panahon para pag-usapan ang lahat. Busy lang ako. Alam mo naman.”Ngumiti siya, pero halatang pilit. Kahit pa anong effort niyang gawing magaan ang tono, lumulutang ang tensyon sa paligid.Si Natasha naman, hindi na nakatiis. Tumay

Mabilis ang paglipas ng isang linggo, at sa bawat araw na iyon, hindi mapigilan ni Natasha ang mapansin ang malaking pagbabago sa ugali ng kanyang asawa. Kung dati, ang tanging alam niya kay Ezekiel ay ang pagiging malupit, suplado, at tila walang pakialam sa kanya, ngayon ay para bang may kakaibang kabaitan na bumabalot dito. Noong una, inisip niyang baka guni-guni lamang niya iyon. Ngunit habang tumatagal, paulit-ulit na ipinaparamdam ng lalaki na may nagbago nga. Tuwing papasok siya sa opisina, naroon na si Ezekiel, naghihintay, at tila ba sinasadya nitong makasabay siya sa elevator. Madalas pa nga, dala nito ang paborito niyang kape—isang bagay na kailanman ay hindi niya naisip na gagawin ng kanyang boss, lalo na ng lalaking ito na ilang ulit na ring sumigaw sa kanya dahil sa mga pagkakamali sa trabaho. At higit sa lahat, ramdam niya ang tingin ni Ezekiel. Hindi iyon basta titig ng amo sa sekretarya, kundi parang may lambing, may pag-aalala, at minsan, may hindi maipaliwanag na

Agad na humarang si Xyra daraanan nina Ezekiel at Natasha. Nakataas ang kilay, nakahalukipkip, parang handa nang makipag-giyera. “Seriously, Ezekiel?!” malamig at matalim ang boses ni Xyra. “You let your secretary cling around you like that? Para bang—hello—nilalandi ka na niya right in front of everyone.” Natasha, agad nag-react, napatingin sa kanya na may mapang-asar na ngiti. “Wow, ma’am. Ang galing naman ng imagination mo. Sana all, may gan’yan katalinong utak na kayang gumawa ng teleserye sa isip.” “Don’t play innocent!” sigaw ni Xyra, sabay turo kay Natasha. “Kita ng lahat! Lagi kang malapit kay Ezekiel. Don’t tell me hindi mo sinasadyang magpa-cute. Obviously, nilalandi mo siya!” Natasha, tumawa ng pabalang. “Nilalandi? Ma’am, kung ‘yan ang definition mo ng landi—aba, baka kailangan mong mag-enroll ulit sa dictionary. Kasi working lang ang ginagawa ko. Hindi ko kasalanan kung natutunaw ka kapag hindi ikaw ang nasa tabi ng boss mo.” Napakagat si Xyra ng labi, nangingini