All Chapters of Valtor Series 1: The Wrong Bride: Chapter 61 - Chapter 70

Aria's POVNang matapos na niyang ihain ang lahat, halos magniningning ang mga mata ko nang makita ang pagkain sa mesa. Hindi niya ako pinayagang kumilos kahit gusto kong tumulong. Maging sa paglagay ng mga plato ay siya ang kumilos. "Wala namang nangyari sa akin na masama, Damian. Kaya ko pang kumilos," sabi ko nang walang emosyon, pero umiling lang siya at inilapag ang cake para sa dessert namin.Damn, why is he acting weird after the accident? Even before it ay may kakaiba na siyang kinikilos talaga. Napabuga ako ng hangin at pinili na lang na tikman ang niluto niya. Malambot at sakto ang timpla, hindi kagaya niya na parang walang kalambot-lambot sa katawan. Hindi ko rin akalaing marunong pala siyang magluto. Wala naman akong naaalalang nagbukas siya ng kalan noon.O baka dahil mas gusto niyang humawak ng ballpen kaysa sa kalan. Tahimik kaming dalawa habang kumakain. O mas tama sigurong sabihing, ako lang ang kumakain haban

Aria's POVAkala ko hanggang doon lang talaga ang lahat. Pero sa mga sumunod na araw, gano'n pa rin siya na lagi akong kinukumusta, nakabantay sa mga galaw ko habang nakikipagkwentuhan kina Inday, parang walang nangyari."Can you fix my tie?"Napatingin ako sa kanya, halos hindi makapaniwala sa narinig ko. Kasi buong pagsasama namin, ni minsan hindi siya humingi ng tulong sa akin. Kahit sa maliit na bagay. Ayaw nga niyang ginagalaw ang mga gamit niya, gusto niya lagi ay siya lang ang gumagawa kapag kaya naman niya.Napalunok ako, pero sa huli ay sumunod rin. Mukhang nahihirapan nga siya kung paano isuot ang necktie niya. Habang papalapit ako, naramdaman kong bumibilis ang tibok ng dibdib ko.He handed me his black tie. Pinilit kong mag-focus sa ginagawa ko at huminga nang malalim.Kaya ko 'to.I tiptoed just to reach him—he was tall inches that me. Pero bago pa man ako makalapit nang husto, bahagya na

WARNING RATED SPG!!!Aria's POVAnd in the end, I pushed him away—buong pwersa—bago ako naunang sumakay sa maliit na bangka. Parang umaalon ang dibdib ko sa bawat pintig nito habang iniiwas ko ang tingin sa kanya.Ang daming tanong na namumuo sa isip ko.Bakit niya ginawa iyon?Anong nasa isip niya habang hinahalikan ako?I tried to brush it off, pero hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang lambot at init ng kanyang mga labi sa akin. Para bang nag-iwan pa rin ang bakas ng halik niya sa balat ko.Tulala lang ako, nakatitig sa rumaragasang tubig, nang maramdaman ko ang mainit na palad ni Damian na dumampi sa aking bewang. Napaigtad ako, napasinghap na rin.Nag-iinit ako kahit malamig ang paligid dahil sa hangin, at tubig—lahat malamig, pero ang katawan ko, parang nilalagnat.Shit. Paano ba ako makakatakas dito?Madiin kong kinagat ang aking pang-ibabang labi, pilit pinipigilan ang sarili na gumawa ng

Aria’s PovWala namang ibang ginawa ang dalawang matanda kundi ang kumustahin lamang kami at kung saan kami natulog. Kaswal lamang ang pagsagot ni Damian sa kanila habang ako ay nag-iinit na ang mukha sa kahihiyang natamo. I mean…who wouldn't? I didn't even see it coming. Kasi halos buong pagsasama namin ay wala naman siyang hint na may mangyayaring ganoon. He hates me so why did he…Nakatingin lang ako sa side profile niya habang nakikipag-usap siya sa mga matatanda. Hindi ko inaasahan na mangyayari ang bagay na iyon. Isinuko ko ang pinakainiingatan kong pagkababae just for him. Sa lalaking hindi ko akalain na makakauna sa akin. Did I ever regret what happened? No, I would cherish it as I could remember everything we did there. I tried to brush it off and focus on what Nanay and Tatay said, but my mind fled to the scene, kagabi. Paulit-ulit na parang sirang plaka. Ang kamay ni Damian ay gumapang sa aking

Aria's POVTahimik lang kaming kumakain, habang panay ang palihim naming pagsulyap sa isa't isa. At sa tuwing magtatagpo ang mga mata namin, ako ang unang umiwas. Hindi ko kayang tagalan ang kakaibang titig niya—parang binabasa niya ako nang buo.Huminga ako nang malalim at ipinagpatuloy lang ang pagkain hanggang sa maubos ko ang niluto niya. And I can't deny it—mas masarap talaga ang lutong bahay. May kung anong comfort na hindi mo mahahanap kahit sa pinakagarbong restaurant.Pagkatapos kong kumain, niligpit ko agad ang plato at inilagay sa lalagyan. Akmang tatayo na ako nang bigla niyang hawakan ang pulso ko. Napalingon ako sa kanya, kunot-noo at bahagyang natigilan."Stay."Isang utos na mahina pero mariin. Walang ibang salita, pero sapat na ang seryosong mukha niya para mapaupo ulit ako.I let out a defeated sigh and sat down again. Hindi pa rin niya binitiwan ang kamay ko—parang takot siyang iwanan ko siya. Mainit ang palad