ACCIDENT ONE NIGHT WITH THE ZILLIONAIRE のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

“ Oo nga pala Aljur at Jayson, naging mabuti ba ang pag-uusap niyong dalawa kanina? Magkaibigan na ba kayong dalawa ngayon?” Nanay naman, nagawa pang magtanong. Mukhang malabo naman maging magkaibigan ang dalawang ‘to. Hindi bale na nga lang, Basta, makikinig na lang ako sa mga gusting sabihin nila.“Bakit hindi kayo makasagot? Mali baa ko? Hindi pa ba kayo magkaibigan?” dagdag pa ni nanay. Panisn ko naman ang pagtigil ni Jayson at Aljur sa pagkain nila. Ako ang nalulutang sa kanila ehh.“Ahmm, yeah, tita, magkaibigan kami. Maayos na kami ni Jayson ngayon,” sabay ngiti ni Lajur. Ganun pala ‘yon? Hindi ko naman napansin ehh. Hayts, sa bibig pa niya talaga lumabas ang mga salitang ‘yan. Palakaibigan naman pala si Aljur ehh.“Opo, magkaibigan na po kami ni Aljur, tita,” dagadag pa ni Jayson. Nakakatuwa naman kung bigla na lang silang naging magkaibigan, nang magkaharap silang kumain ngayon. Ano kaya ang ginamit nila sa isa’t isa, para maging close silang dalawa.“Ang ganda naman pala ku

"Hayaan mo na lang muna siya." Tulad ng inaasahan ko. Pipiliin pa rin niya ang maging mahinhin. "Ate naman, ayan ka na naman eh. Hinayaan mo na lang na kunin si kuya ng iba tapos sa malandi. Ate, nakakapagod nang magpaulit-ulit. Wala ka naman ginagawa ehh. Tumatahimik ka lang diyan kahit na nasasaktan ka na. Kilala kita noh, kaya huwag ako. Puro ka deny pero, kabaliktaran naman 'yan ng iniisip mo. Ano ba kasi ang plano mo? Pwede mo naman sabihin sa akin ahh. Tutulungan kita para mawala si Faye sa landas niyo ni kuya. Hindi mo rin ba naisip? Na baka, hindi matuloy ang kasal niyo ni kuya, dahil sa malanding Faye na 'yon huh? Huwag ka naman maging mahina diyan. Hindi naman mahina ang ate reah na nakilala ko mula noon. Halos, ginawa mo na ang lahat para ipaglaban si kuya. Tapos, magpapatalo ka bigla sa isang babaeng nanlalandi din sa boyfriend ko." Kahit paano naman ay pinakalma ko lang ang pananalita ko. Gusto ko lang naman, lumaban siya."Enough, alam ko ang ginagawa ko Dalia. Sa ngayo

"Masyado ka talagang simple. Kailangan mo rin masanay sa ibang bagay. Lalo na nasa malaking lugar ka," payo pa niya sa akin. Akmang magsasalita pa sana siya. Ngunit...."Ayy, sandali lang Faye. May aasikasuhin pa pala ako sa bahay. Miwan na muna kita kay Aljur. Kapag may oras ako mamaya, babalikan kita sa bahay mo ahh," wika pa niya, na nagmamadali. Ano naman kaya 'yon. Tumango na lamang ako sa kaniya. Hanggang sa bigla na lang siyang napatakbo nang mabilis."Faye, what happened? Bakit naman nagmamadali si Jayson?" tanong agad sa akin ni Aljur nang makalapit siya."Ahmm, may gagawin daw siya ehh. Pero, babalik din naman siya," nakangiting sagot ko."Ganun ba? Well, ayos din naman." Hindi ko maintindihan, anong ayos doon? Tyska, kung makangiti siyang parang abot langit ahh."Ewan ko sa 'yo. Anong ayos ba doon huh?" tanong ko pa. Ngunit, hindi man lang sumagot."Teka nga lang? Gusto mo ang lugar na 'to noh? Kasi ang ngiti mo ehh. Minsan ko lang makita. Pero, kakaiba naman ang ngiti mo n

Habang kumakain kami, naisip ko nang kausapin si nany tungkol sa operasyon niya. "Nanay, Bukas po, aalis po tayo. Magpapa-opera ka na po, may paera na po tayong gagamitin," mahinahon na sambit ko sa kaniya. Samantalang tahimik lang sina Kuya Pepito at Aljur. "Anak, maraming salamat. Ginagawa mo ang lahat para sa akin. Hindi ko alan kung paano ako babawi sa 'yo. Ginagawa mo talaga ang lahat paa iligtas ako sa sakit ko. Buong buhay mo, inilaan mo sa akin. Kaya, nagpapasalamat akong nagkaroon ako ng anak na tulad mo. Pero, balang araw, may matutuklasan ka rin na mahalagang bagay tungkol sa buhay mo. Anak, mahal na mahal kita, alagi mo 'yan tatandaan." Kahit nakangiti si Nanay. Ramdam ko na nalulungkot siya. Bakit niya kasi sinasabi 'yan. Parang nagpapaalam na siya sa akin ehh. "Nanay, hindi mo po kailangan sabihin sa akin na babawi ka. Dahil, hindi ko pa rin mababayaran ang pagpapalaki niyo po sa akin. Hindi po ako mabubuhay sa mundong ito kung wala ka. Isa pa, hindi din ako magiging

Nang matapos ako sa pag-aayos ko ng mga gamit. Nagawa ko nang lumabas ng kwarto. Natanaw ko si Aljur sa harap ng bintana. Kita ko ang malalim niyang pag-iisip habang nakatanaw sa malayo. Ngunit, nakikita ko rin na may kausap siya sa cellphone niya. Nakakahiya naman ako, baka busy siya. Hindi niya lang siguro sinasabi sa akin. Kailangan na namin magmadali ni nanay. Para, hindi na namin ma-isturbo pa si Aljur. Gayunpaman, natutuwa pa rin ako dahil sa patuloy niyang pagsama sa akin dito. Hindi ko naramdaman ‘yong lungkot kapag kasama ko siya. Ngunit, alam ko sa sarili ko na hindi ako dapat masanay na kasama siya. Nang mapansin kong binaba na niya ang cellphone niya. Hindi na ako nag atubiling humakbang.Wala din naman akong ibang magawa. Kaya, lumapit ako kay Aljur. Pumunta naman agad sa akin ang atensiyon niya.“Hmm, are you done?” deretsahang tanong niya.“Oum, tapos na,” mahinahon na sagot ko. Ahmm, bakit ka nag-iisa? Si kuya Pepito?” dagdag ko pa. Dapat kasi magkasama lang sila.“May