ACCIDENT ONE NIGHT WITH THE ZILLIONAIRE のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

"Cancel mo na lang ang lahat ng mga naka-assign na meeting ko ngayon. Ayaw ko na munang tumanggap. I'm very busy. Kaya, hindi ko mabibigyan ng pansin ang mga meetings ngayon," I seriously said with my cold tone to my one employee. "Are you sure po ba sir? Kasi po ang kompanya ng Deverra ay gusto kang maka-usap. Baka malaki ang mawala sa company. Kapag, hindi ka po sumipot sa meeting mo ngayon," she said. I know, nag-aalala lang siya for company. "You heard what I said. So, do it. Huwag mo nang subukan pang magreklamo sa utos ko." I said with my deep tone. She's not listening. So, binigyan ko na rin siya nang malalim kong tingin. That's why. I saw her, na nanginginig sa kaba. Matatakot lang naman pala. Hindi agad sumusunod sa utos ko. "Leave." I coldly said. Yumuko siya bilang sagot niya. Then, she leave already. When I'm going to tuch my ballpen. Something ring's and that is my cellphone. I saw, Reah. She calling me again. Wala kaong ibang magawa kundi ang sagutin ito. "Hello babe

Dahan-dahan kong ini-angat ang ulo ko. Hanggang sa makita ko si Aljur. Sa labis na sakit ng tiyan ko. Tumulo ang mga luha ko. Alalang-alala na lumapit sa akin si Aljur. "What happened? What's wrong?" deretsahang tanong niya na may pag-aalala sa akin. Akmang magsasalita na sana ako. Kaso... "Tinatanong pa ba 'yan kuya? Simple lang, may ginagawa siyang masama dito sa Office mo! Just thank me, dahil na huli ko siya. Kaya, mas mabuti pa kung ipakulong mo na siya!" inis na inis na wika ni Dalia. Kasabay nito ang pagtaray niya sa akin. Kahit nakayuko si Aljur. Kita ko ang paglalim ng titig niya. "Kuya look! Nag-iinarte pa 'yan! Kapkapan mo na rin siya. Baka, may nakuha na siyang gamit o alahas dito! Ohh, expensive pa naman ang lahat ng mga naririto!" inis na inis pa rin niyang sambit. "Aljur, masakit na. Natatakot ako, baka may mangyaring masama sa anak natin. Please, tulungan mo kami ng anak ko," pagsusumamo ko na may mahinang tinig. "What?! Anak! Hey! Anong anak niyo ni kuya??? Wow!

Sa loob ng bahay. Hindi muna ako ngayon pinakagalaw nang mabigat ni Aljur. Masyado talaga siyang concern sa anak niya sa akin. Kung sa bagay, wala naman akong dapat ibang isipin kundi ang pag-aalala niya sa anak niya. Tama, dapat mas isipin ko na tinutulungan niya lang ako para sa bata na dinadala ko. Walang halong espesyal. Ako lang yata ang nag-iisip ng kung ano-ano. Kaya minsan. iniisip ko na nag-aalal din siya sa akin. --- Oo nga pala, pinagmamasdan ko siya ngayon. Narito ako sa sala, samantalang nasa kusina naman siya. Mukhang nagluluto siya nang masarap. Pero, hindi na ako aasa pa na makakatikim ako ng luto niya. Sino ba naman ako 'di ba? Wala, wala talaga akong halaga. Pero, sa totoo lang. Kung magkakaroon ako ng asawa ko. Sana maging mabit siya sa akin tulad ng trato sa akin ni Aljur. Kahit masungit kasi siya, nararamdaman ko pa rin ang pagiging mabuti niya sa akin. Ngunit, ewan nga lang kung ganito din siya sa iba. pero, sa nakita kong pagtrato niya kay Reah. Mukhang hindi na

Nang makapasok kami sa bahay. Agad akong humingi ng tawad kay Aljur dahil sa mga naging tanong ni inay. Baka naman kasi mainis na lang siya bigla ehh. "Pasensya ka na talaga Aljur. Hindi bale na, kakausapin ko na lang si Nanay na hindi na masyadong magtanong sa 'yo," mahinhin na paghingi ko nang tawad sa kaniya. "What are you talking? Hindi ko naman sinabi na bawal kayo magtanong ng inay mo. So, it's okay. Hayaan mo lang ang nanay mo na magtanong sa akin. Then, I will answer it properly." Hindi nga pa rin siya galit magsalita. Ayos lang talaga sa kaniya. "Ahmm, ano kasi...." Paano mga ba ako magpapaliwanag. "Don't explain to much. It's okay. That's it." Ang seryoso niya. Hindi bale na nga lang. Hindi na ako mangungulit pa sa bagay na 'yan. Baka mamaya ako na ang bigla niyang pagalitan. "Ahmm, oo nga pala. Sigurado ka po ba na ayos lang sa 'yo na dito ka lang muna? Baka kasi hindi mo makaya ehh. Minsan pa naman malamok din dito, tapos may mga langgam. Baka mamaya mapano pa ang b

“Hmm, Faye, kumusta ka na pala? Mukhang hindi pa rin nagbabago, ang ganda mo pa rin. Tysaka, gusti mo bang tulungan pa kita diyan sa gawain mo? Wala din naman akong ginagawa ehh. Tapos, na miss kita ahh. Tagal mo umalis dito sa probinsiya.” Ang sarap naman manuntok ngayon. Sinasadya ba ng lalaking ‘to na galitin pa ako. At ang kapal pa ng mukha para ngumiti. Nilalandi na yata niya si Faye, kahit sa mga salita lang niya.“No, leave,” I said with my deep tone. Nang sinubukan niyang humakbang para lumapit kay Faye. Sinalubungan ko agad siya nang malalim kong tingin.“Ano ka ba? Masyado naman yata mataas ang dugo mo ngayon. Hindi ka ba sanay sa mga ganitong lugar? Base sa itsura mo. Mukhang Malabo talaga sa tulad mo na tumungtong dito. Kaya, ano ba ang ginagawa mo huh? Isa pa, kanina ka pa ahh. Hindi ka naman kinakausap, pero, bigla ka na lang sumasabat.” What the h*ll! Ang lakas ng loob niyang magsalita sa akin. Mukhang hinahamon pa yata niya ako.“How dare you to talk to me like that? D