บททั้งหมดของ Bound To My Boss: บทที่ 141 - บทที่ 150

Walter's Point of ViewPareho kaming nakatutok ni Samantha sa laptop ko para panoorin ang statement ni Sigfred tungkol sa issue ng kanilang kompanya na pumutok kahapon. Napakapormal tingnan ng gagong lalaking ito. Naka-black suit at may pa-neck tie pa siyang nalalaman. Hindi bagay sa kaniya ang ganito.“We maintain full compliance with FDA standards. Ang mga wine ng Maharani ay dumaraan sa rigorous in-house and third-party testing bago i-release. We are now cooperating with the authorities and have submitted our official records for review,” seryoso nitong sabi. Tiyak na binatikos na siya ng board dahil sa napakalaking issue na ito. “I believe that the documents FDA received were unauthorized and maliciously altered.”“Sir, may idea po ba kayo kung bakit ito ginawa sa kompanya niyo?” dinig kong tanong ng isang reporter. Hindi makita ang mukha no'n, dahil naka-focus lang ang camera sa nakakasawang mukha ni Sigfred.“This is driven by envy. Our company is one of the leading companies in

Walter's Point of View I just got finished taking a warm shower. I'd be more relaxed by now and I am certain that sleeping would be so good. Ang problema nga lang, wala rito si Samantha. Kaaalis niya lang. Since it's already eight in the evening, I need to set my alarm at eleven. Kapag mag alas onse na at wala pa siya, susundan ko na siya sa shop ni Valerie. Nagbihis na ako at pagkatapos ay nahiga na muna. Bukod kasi sa pagod ako ngayon, inaantok na rin ako. I have taken enough time to know myself. Enough with the confusion—right now, I can finally admit it to myself—I'm in love with her. Sasarilihin ko na lang muna ito. I need to gather enough courage for me to say the words. Also, the timing should be perfect—romantic and memorable. Of course I still have to think of a plan, but we'll get there. Another thing, I need to prepare myself for whatever response she has. Kahit na malaki ang chance na wala siyang nararamdaman sa akin, may bahagi pa rin ng pagkatao ko ang umaasa. Kanina,

Walter's Point of View After kicking the tire of my other car, I finally decided to pull myself together. Hindi ko kailangan ng deadline galing kay Sigfred at lalong hindi ko kailangang mamili sa pagitan ni Samantha at ng kompanya. I'm choosing both of them—but Samantha is my top priority now. Napasulyap ako sa cellphone kong nakalagay sa phone holder. I'm trying to call Sid. Sinabi kasi ni Samantha na makikipagkita siya kay Valerie. It means, baka kasama rin si Valerie sa dinukot ni Sigfred. He's intelligent enough to use Valerie as bait. Sa tingin ko, Sigfred has kept his eyes on Samantha kaya nalaman nito ang pagkakaibigan niya ng dalawa. “Hell,” saad ko nang mamatay ang pagtawag ko. Nagri-ring naman ang cellphone ni Sid, pero hindi niya iyon sinagot. “Just pick up your phone, dumb ass!” Muli ko na naman iyong tinawag at hindi niya pa rin iyon sinasagot. Naka-apat na akong tawag, pero hindi iyon sinagot ni Sid. Kaya naman ay napagdesisyunan ko na lang na pumunta sa kanila. Hin

Walter's Point of View Kaagad na nagamit ni Sid ang baril nang may mga lalaking tumakbo patungo sa aming gawi. Walang kung ano-anong kagamitan sa loob ng bahay, maliban sa maraming pinto. Mukhang dito sa palapag na ito nakakulong si Samantha. Biglang bumukas ang pinto na nasa kanan ko at may lumabas doong lalaki. Sobrang lapit lang din noon sa akin kung kaya naman ay mabilis kong pinaikot ang aking katawan, ang isang paa ay nakataas, para sipain ang mukha nito. May silbi rin talaga ang pagiging dancesport dancer ko. Nang mawalan ng balanse ang lalaki, hinawakan ko ang kamay nito at saka hinila para iumpog ang ulo nito sa railing. “Nasaan si Sigfred?” tanong ko rito. Hindi ito sumagot. “Walter, dapa!” utos naman sa akin ni Sid. May lalaki pala sa kabilang kuwarto ang lumabas. Nabaril naman niya iyon kaagad. Dahil hindi sumasagot ang lalaki, muli kong inumpog ang ulo nito sa railing at binuhat ang katawan nito para ibagsak sa unang palapag. Napasulyap ako kay Sid saka hinampas ang

Walter's Point of View Napatakbo na ako palapit kay Samantha. Kaagad ko siyang niyakap nang napakahigpit, bago tanggalin ang tape sa kaniyang bibig. Inayos ko ang nagulo niyang buhok, bago ako napahawak sa kaniyang magkabilang pisngi, pinupunasan ang kaniyang mga luha. “My wife, I'm finally here,” saad ko sa kaniya at hinalikan siya sa labi. Kagyat lang iyon dahil may mas importanteng bagay pa na dapat pagtuonan ng pansin. “You're safe now.” “W-Walter,” tawag niya sa aking pangalan. Hindi na nakakatampo kahit tawagin niya lang ako sa aking pangalan. It felt like I longed to be called by her. Napatingin ako sa bomba. Hawak ko na ang kutsilyo, pero hindi ko alam kung aling wire ang puputulin—kung ilan ang kailangang putulin. “My wife, I really don't know how to detonate a bomb,” saad ko sa kaniya. “A single mistake, then we're both going to die.” “I trust you, Walter,” wika naman niya. “Kahit alin ang putulin mo, hindi ako magrereklamo. Ano man ang mangyari, walang pagsisisi dahil