All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 161 - Chapter 170

Walter's Point of View Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata nang magising ako. Awtomatiko namang kumurba ang aking mga labi nang makita ang mukha ni Samantha. Pinagmasdan ko ang natutulog niyang mukha. Isang dangkal lang siguro ang layo ng mukha namin—magkalapit na magkalapit talaga. God, she's really beautiful. Ilang segundo lang ang lumipas, nagising na rin ito. “Good morning, my wife,” bati ko sa kaniya at napausog para yakapin ito. “Good morning, asawa ko,” pagbalik niya naman ng bati sa akin. Habang magkayakap, tinadtad ko ng halik ang noo niya niya at kumakawala siya sa yakap ko para mapatihaya. “Ayaw mo na sa morning hugs and kisses ko?” pabiro kong tanong sa kaniya. Napahikab naman siya. “Mag-i-stretch kasi ako.” She meant what she said as she extended her arms above her head for stretching. I'm in the mood to do something naughty, so I pulled myself up and laid my body on top of her. “Asawa ko, ano ba? Ang bigat mo!” natatawa niyang sabi habang tinatapik-tapik a

Samantha's Point of View Kanina pa ako nakangiti, pero mas lumapad ang ngiti ko nang ilapag ko sa mesa ang cupcake pan. Ito ang pangalawang batch ng cupcakes na ginawa ko at chocolate flavor ito. Ang naunang batch ay strawberry at nalagyan ko na rin iyon ng icing. Nasa refrigerator na ang mga iyon ngayon. Noong mga nakaraang araw, sa oras na makarating kami sa bahay pagkatapos ng trabaho, kaagad akong nagpa-practice sa pag-bake ng cupcake. Siyempre, nakaalalay palagi si Walter para turuan ako. Kahapon nga ay nagdala ako sa office at ipinamigay iyon. Sa tingin ko ay masarap naman ang nabe-bake ko dahil nagustuhan nila iyon. Ngayon naman, ang mga na-bake kong cupcakes ay ang magsisilbi naming pasalubong ni Walter sa pamilya niya. Kaninang umaga lang kami pumasok para may oras pa akong mag-bake, magluto ng ulam, at makapaghanda. Siyempre, hindi dapat ako magmukhang haggard. “Wow, ang ganda ng pagkakalagay ng icing,” nakangiting sabi ni Walter. Napanganga ako at nagtama ang kilay. May

Walter's Point of View “What? What do you mean na ikaw? I barely see you, Wes,” saad ko, ang mga mata'y bahagyang nanliit, hindi pa rin makapaniwala sa pag-amin ng aking kapatid. “Can someone tell me that this is a prank. Or maybe a joke even though I don't find this bullshīt funny.” “This isn't a joke, Kuya. You are now living in the truth that you willingly hide from us. Of course, with that poor girl who pledged allegiance in exchange for money,” giit ng kapatid ko. Patuloy itong naglakad hanggang sa mapatayo ito sa tabi ng mga magulang namin. “It's true that we barely see each other. And when we do, I make sure that there's something important that I can get from you—and it all started when your life entertwined with that bītch.” Napakuyom ako at napatiim-bagang. How could Wesley belittle Samantha? Paano niya ito nagagawang sabihin kahit na nasa harapan niya ako. “Noong una pa lang, duda na ako sa babaeng iyan. Kahit sa relasyon niyo. Historically speaking, you've never been in

Walter's Point of View Kahit na mahirap kalimutan ang nangyari sa aming pamilya, pinili pa rin namin na Samantha na pumasok kinabukasan. Umakto kami na parang wala lang nangyari, pero alam kong deep inside, binabagabag ang isipan at damdamin namin. Inutusan ko rin si Samantha na makipag-coordinate sa board secretary para sa emergency meeting na ipapatawag ko. I want full attendance from the board. Gusto kong sa akin mismo manggaling at masabi ko sa kanila nang harapan ang pag-resign ko. The next day, I spent most of my time holding the resignation which I have written with almost teary eyes, while waiting for the scheduled emergency meeting. “Sigurado ka na ba talaga? Puwede ko naman i-cancel ang emergency meeting na pina-schedule mo sa akin kahapon,” paninigurado ni Samantha at hinimas ang aking balikat. Nandito kami ngayon sa office at nakaupo ako sa swivel chair. Tumango naman ako at pilit na ngumiti. After all, mahirap din talaga ito para sa akin. “Yes, my wife. Wala na 'tong

Walter's Point of View I'm currently reviewing the contracts and obligations that we sealed during my term. Pati ang mga paparating naming deals, binabasa ko rin iyon ulit. Gusto ko lang talagang maging madali ang pag-transition ng lahat ng mga bagay na maiiwan ko after my resignation. Ito ang paulit-ulit kong ginagawa over the past few days. While busy, bigla na lang bumukas ang pinto ng office. Though I was hoping it was Samantha who voluntarily went out to buy a coffee, hindi na rin ako nabigla nang makitang si Conrad iyon. Based on his expression, it appeared that he came here rushing. I was expecting to see him because most probably, he already heard my recommendation to the board. It's been a week after all. “Walter, you can't do this to me,” saad nito at napahawak sa kaniyang baywang. Napatingin lang naman ako sa kaniya, isang maliit na ngiti ang gumuhit sa aking mukha. “You can't just resign and then recommend that I be the interim CEO.” Napailing lang ako. “It's still up f