All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 171 - Chapter 180

Walter's Point of ViewMalakas ang tawanan namin ni Samantha habang nakikipaglaro ng habul-habulan sa aso namin dito sa may lounge area. Si Samantha ang pinakamaingay dahil napapatili pa ito.“Asawa ko!” sigaw nito at napatalon papunta sa akin dahil bigay-todo rin sa pakikipaglaro ang aso namin—na para bang kakagatin niya talaga si Samantha.Binuhat ko naman si Samantha, katulad ng bridal carry at inaangat siya dahil walang tigil ang aso namin, inaabot siya. Mas napagod pa ako katatawa kaysa sa pagtakbo at pagbuhat kay Samantha. At nang mapasulyap kami sa may pool area, parang tumigil ang mundo namin nang makita kung sino ang papalapit.Kaagad namang tinapik-tapik ni Samantha ang dibdib ko para ibaba siya.“Papasok na muna ako para makapag-usap kayo,” saad niya at pagkatapos ay tinawag ang aso namin. Nagsimula na rin kasi itong tumahol. Hindi naman nahirapan si Samantha sa pagpapasunod sa aso.Napabuntong-hininga ako—parang nakahinga nang maluwag at saka napangiti. It's been days, and

Walter's Point of View “I was practicing my speech earlier and I promised myself that I will never cry. But I don't think I can hold on to that promise, considering that you guys pulled off a surprise tribute for me,” pagsisimula ko sa aking speech at mahinang natawa. “I've been serving Sirak Wines for almost one and a half decades already, maybe more than that because even at a very young age, I was already made familiar with the company.” Napasulyap ako sa kanila. They're very focused sa pakikinig sa akin. Parang huminto ang takbo ng paligid nila at ang tanging nakikita lang nilang gumagalaw ay ako. “I feel honored to achieve so many things and grateful to share those accomplishments with all of you. Kasama kayo sa bawat tagumpay mula no'ng umpisa pa man. Alam kong hindi ako naging perpekto at lalong hindi rin naging madali pakisamahan. I was strict and very harsh, like everyone of you would describe me. Tonight, allow me to say sorry for the wound that I have inflicted on you. De

THREE MONTHS LATER Walter's Point of View “Nakompleto na namin ang footing excavation at nakapagbuhos na rin ng initial concrete slab. The load-bearing columns are now reinforced with sixteen-millimeter rebars per structural specifications,” saad sa akin ni Engr. Ricardo Alibo, habang naglalakad kami patungo sa pagtatayuan patisserie shop namin ni Samantha. Tatlong buwan na ang lumipas at mas inagahan na rin namin ang pagpapatayo ng magiging patisserie shop, kumpara sa inaasahan namin. Boredom will kill me kung wala akong mapagkakaabalahan. Napahinto kami sa tapat nito at kapansin-pansin ang mga nakatayong steel bars na tila hinahanap pa ang magiging porma nila. Dahil nasa gilid lang din ito ng kalsada, hindi nagpapatalo ang ingay ng power tools sa mga sasakyang dumaraan. Ang amoy naman ng pinaghalong lupa at semento ay unti-unti nang inaangkin ang aking pang-amoy. “Parang construction pit pa rin ito. Is everything going according to plan?” tanong ko naman. Tumango naman si Engr.

Walter's Point of View The first two days of our prenup shoots were tiring and I am not expecting for our third to be any lesser. Our shoot for today will take place at a seaside and it's going to be my favorite even though we haven't started anything yet. It's my personal bias because I love the seas. Ngayong araw, hapon pa ang shoot. We need a breathtaking sunset, low tide and total darkness. Pero kahit na mamayang hapon pa ang shoot namin, we're now on our way there. Initially, sumabay kami sa production team, but we're using our car, of course. Kaya lang, I have to slow down a bit lalo na't baku-bako ang biyahe at natutulog si Samantha. Sa totoo lang, nakakapagod ang biyahe. Pero kapag alam kong makakaramdam na ako ng pagod, napapasulyap lang ako sa natutulog na mukha ng asawa ko. Cringe as it may sound, but it helps. After hours of driving, nakarating na rin kami. Si Samantha ay nanatili pa ring tulog, samantalang ang production team ay nagpapahinga na muna sa rooms na naka-boo

Walter's Point of View Dire-diretso na kaming pumasok sa loob ng bahay nina Sid. At parang nagtataka si Samantha dahil tahimik ang bahay nila. Parang walang nakatira. “When they're all here, they spend most of their time at a pavilion in front of their pool area,” saad ko sa kaniya. Our voices almost echoed. “But you will rarely catch Sid's parents here. They're always busy.” “Pero nandito naman sila ngayon 'di ba?” tanong naman ni Samantha. “Sila pa naman ang ipinunta natin.” “Iyon ang sabi ni Sid. If he's joking, I'll kill him,” biro ko naman at naglakad kami patungo sa pool area na nasa likod ng bahay nila. Kaagad kong nakita si Sid, nakaharap ang puwesto nito sa amin, at totoo ngang nandito rin ang mga magulang niya. Nakatalikod ang mga iyon sa amin. They seem busy and I thought they were discussing business matters. Pero hindi. Kumakain pala sila ng meryenda. “Here they come,” nakangiting sabi ni Sid at napatayo. Umalis ito mula sa kaniyang pinagkapupuwestuhan at saka lumap