All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 71 - Chapter 80

Samantha's Point of View Nag-angat ng tingin sa akin si Walter at ngumiti ito. Halata naman sa ngiti niya na napilitan lang siya at baka nga sa kalooban nito ay galit na galit na ito. “Si Erwin?” tanong ni tatay sa akin. Napabuntong hininga naman ako. “Magpapahangin daw muna siya.” Tumango si tatay at nagnakaw ng tingin kay Walter, marahil upang tingnan ang reaksyon nito. Kalaunan ay napatayo rin si tatay—tapos na itong kumain. Kahit si Walter ay malinis na rin ang plato. “Kumain ka na lang dito nang isahang makapagligpit na rin,” wika pa ni tatay. Kinuha nito ang plato niya at nang akmang kukunin na nito ang plano ni Walter, napatayo naman ang isa. “Ako na po,” giit ni Walter. Kinuha rin nito ang plato ni tatay at ipinatong doon ang plato niya. “Kung gano'n ay maiwan ko na muna kayo, ha?” pagpapaalam naman ni tatay. Nagtungo ito sa lababo para maghugas ng kaniyang kamay bago umalis. “Hayaan mo na muna ang kapatid mo. Dahil lang 'yon sa stress kaya nagkakagano'n.” Alam kong sin

Samantha's Point of View Nakabalik na dito sa kusina si Jefferson. Dahil mukhang matatagalan pa naman bago makauwi si Erwin, naisipan kong magluto na lang kami para mamaya ay kakain na lang at makakapagsimula na sila sa kanilang gagawin. Habang hinuhugasan ang dala niya lumapit si Jefferson sa akin. “Ako na maglilinis nito.” Tumango naman ako dahil nakakatamad din talagang maglinis ng hipon. Nahihirapan kasi akong tanggalin ang bituka nito. Wait, bituka ba tawag do'n? Hindi rin ako sigurado. Basta 'yong itim, 'yon na 'yon. “Sige,” saad ko naman at inilipat na sa lagayan ang karne ng baboy. Hindi ko na lang iyon lulutuin lahat dahil may hipon naman at may kaunting natirang ulam na gulay pa kanina. “Nga pala, may sinabi ba sa ‘yo si Valerie tungkol sa birthday niya?” tanong nito sa akin. Ay, muntik kong makalimutan. Malapit na pala ang birthday nito. Tumango ako. Hindi ko alam kung nakita niya iyon dahil focus siya sa paggamit ng tooth pick para linisan ang hipon. Kaya naman, nags

Walter's Point of View “I thought you weren't coming,” saad ko kay Samantha nang mapaupo kami. We're sitting on an arched wooden bench that can approximately accommodate four people. Sobrang lapit din ng puwesto namin sa stage. This could have been a good thing if I am a performer dahil mapapadali na lang ang paglapit sa stage para kumanta. Napatikhim si Samantha. “Akala ko rin. Balak ko nga sanang dumaan lang, pero andito na ako, e.” “You should have at least told me that you thought of passing by. Suma—” napahinto ako sa aking pagsasalita nang masiko ako ni Sid. They're flirting like kids next to me. Siniko ko rin ito dahilan para bahagya niyang bawasan ang kalikutan niya. “As I was saying, sumabay na lang sana ako kahit na ang plano mo ay dumaan lang.” “Akala ko kasi busy ka,” katuwiran naman nito. I smirked before answering. “I was. But I could have find ways and yet you still didn't tell me.” Hindi lang siya umimik. “Did you really think that I was busy that's why you didn'

Samantha's Point of View “You want him back,” iyon ang dinig kong sambit ni Walter kung kaya ay mabilis kong pinunasan ang luhang kusang tumulo sabay iwas ng tingin kay Jefferson. Napatikhim naman ako at napahawak na lang sa basong nasa harap ko. Nagpapanggap na lang ako na kunwari ay may ginagawa para kunwari ay hindi ako interesado sa naging pagkanta ni Jefferson. Pero wala na iyong punto dahil alam kong nahuli na ako ni Walter. “Akin ba 'to?” tanong ko na lamang at inangat ang basong may lamang alak. “Yeah,” seryosong saad naman ni Walter. Kahit na hindi sabihin ni Jefferson na para sa akin ang kantang iyon, alam na alam kong iyon ang mensaheng nais niyang iparating sa akin. Pero kahit ano pa ang hiling niya—at kahit gustuhin ko man, hindi na mauulit ang kuwento namin. Marahil hindi pa. “It's my turn,” saad ni Walter at nakangising kinuha sa akin ang baso. Nilagyan niya iyon ng alak, nilaklak, at pagkatapos ay ibinagsak iyon sa mesa na para bang nasa isang drinking challenge s

Samantha's Point of View Isinara ko na ang pinto at nang mapalingon ako sa aking likuran, nakita kong nakaupo na si Walter sa kama. Ang dalawang maleta niya naman ay nanatili sa tabi ng kaniyang hita. Bukas na ang Annual Wine and Spirits Trade Fair 2022 at kararating lang namin nina Walter dito sa hotel. Katulad ng napagkasunduan namin, magsasama kami ni Walter sa iisang kama. “You might want to rest on my lap,” saad nito at tinapik-tapik pa niya ang kaniyang hita habang nakakalokong nakangiti at nakatingin sa akin. Umirap ako sa kaniya at saka hinila ang dala kong maleta. Mas lalong lumapad lang ang ngiti nito nang irapan ko siya. Tinatamad pa akong tanggalin ang mga damit ko at ilagay iyon sa closet kung kaya'y lumapit na lang din ako sa kama at napaupo. Isang metro lang siguro ang layo namin sa isa't isa ni Walter. Kahit nakakapagod ang event na 'to, nagpapasalamat pa rin ako dahil hindi matuloy-tuloy ang pag-propose sa akin ni Walter. Parang hindi pa ako handang magsuot ng sing