All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 81 - Chapter 90

Samantha's Point of View Hinila ni Walter ang katawan ko palapit sa kaniyang mukha. Kalaunan ay hinawakan nito ang aking kaliwang hita at inangat iyon. “Say my name,” saad pa nito. Kaagad akong napakapit sa binti niya nang maramdaman ko ang ang pagdaan ng kaniyang dila mula sa pinakatuktok hanggang sa pinakadulong linya ng aking lagusan. “Walter,” sambit ko sa pangalan nito. Ang aking hita ay nanginginig at kung hindi dahil sa paghawak do'n ni Walter, baka naibagsak ko na iyon. “Fuck . . . ang sarap,” nahihingal nitong sabi bago muling dilaan ang aking kaselanan. Saglit niya lang iyong ginawa dahil hindi nagtagal, tumihaya siya. Hinawakan niya ang aking baywang at inangat ang aking katawan hanggang sa makita ko na lang ang aking sarili na nakaupo sa kaniyang dibdib, samantalang ang aking mukha ay nakasubsob sa kaniyang pagkalalaking kanina pa gustong makawala sa kaniyang shorts. Inabot ng kaniyang kamay ang isa kong dibdib, sabay hampas sa pisngi ng aking puwetan. “Sit on my fac

Samantha's Point of View “Fuck!” dinig kong mura ni Walter nang malaman at makita nitong si JSG nga iyon. It's a small world, after all. After niyang mag-decline sa offer ng Sirak Wines dahil may nakauna nang lumapit sa kaniya, sa trade fair na ito pa talaga namin siya makikita. Hindi sa billboard, magazine, o hindi kaya ay television advertisement. “Ay! Si JSG!” malakas na tili ng isa sa mga empleyado. Hindi ko rin siya masisisi dahil kahit ako ay kinikilig din. Ang guwapo-guwapo niya sa personal. Siya 'yong tipo ng lalaki na parang palaging oras-oras maligo dahil kapag amuyin mo, ang bango-bango. “Baka gusto mo ring pumunta roon,” inis saad sa akin ni Walter. Nang mag-angat ako ng tingin sa kaniya, nakatiim-bagang siya at nagtatagpo ang kilay habang nakatingin sa booth na nasa harapan namin. “Hindi 'no,” giit ko naman kahit na ang totoo ay gusto kong lumapit doon para picture-an siya. Or baka puwede ring makapagpa-picture kaming dalawa. “Your reaction says otherwise,” seryoson

Samantha's Point of ViewDala ang maliit na wet wipes na kasiya sa bulsa ng aking pencil skirt, dali-dali akong nagtungo sa banyo para umihi. Hindi ko maiwasang mapangiti habang naglalakad dahil effective ang naging suggestion ko. Kung kaninang umaga ay halos walang pumila sa booth, ngayon naman ay ramdam na ramdam ang init dahil dinadagsa na ito.Wala na akong sinayang na sandali nang makarating ako sa restroom. Tahimik lang at mukhang walang tao nang makapasok ako. Habang umiihi, naglaro sa aking isipan ang ginawa ko kanina kay Walter.I kissed him at hindi lang iyon isang simpleng halik dahil kinagat ko ang labi niya. Wala naman talaga akong planong gawin iyon. Pero kasukdulan na ang pagpapapansin ng Sigfred na iyon kung kaya'y naisipan kong inisin din ito. Pareho kasi sila ni Walter ng pag-uugali—palaban kahit wala na sa hulog. Kumbaga, hindi ka makakautang ng isang salita sa kanila. Ay, hindi pala. Kahit papaano naman ay may improvement na sa pag-uugali ni Walter.Itinapon ko na

Walter's Point of View The “Annual Wine and Spirits Trade Fair 2022” has finally come to an end. The efforts that we all put into the three-day event was no joke, but the fruit that we will be reaping is the product of our labor. In short, masasabi kong success ang naging kaganapan namin. However, my body has never been so confused in a very long while—I am physically tired, yet my emotions and spirits are both high. Sabay-sabay kaming nagpalakpakan pagkatapos sabihin ni Samantha ang mga pangalan ng bagong investors ng kompanya. Nauna naman nang i-share ni Conrad ang estimated profit na makukuha namin base sa record na mayroon ang aming sales team. Estimated pa lang iyon dahil hindi pa namin nave-verify ang mga numero. We still don't have time. Sa katunayan, isiningit lang namin ang quick meeting na ito for announcements. Nandito pa kasi kami sa hotel at bukas pa kami ng umaga bibiyahe pauwi. “I believe Mr. Robles has something to say,” biglang sabi ni Samantha at salitang napatingi

Samantha's Point of View “Si Mr. Marquez daw, request ni Sir Robles,” iyon ang sabi ng emcee dahilan para mapalingon ako kay Sid habang nagpipigil ng tawa. “No. Not me,” pagtutol naman ni Sid na halos walang pigil sa kakagalaw ng kaniyang kamay para ipakitang ayaw niya talaga. “Dude, please. Iba na lang.” Halos maiyak na itong si Sid para lang tanggihan ang kagustuhan ni Walter na pasalihin ito sa isang laro—Putukan Na—isang laro kung saan ang lobo ay ilalagay sa hita ng nakaupong manlalaro na papuputukin naman ng isa pang kalahok sa pamamagitan ng pag-upo rito. Isang himala, pero maging si Walter ay napasali. Bukod sa mga lalaki ang maglalaro, hindi na naka-hindi si Walter sa hiyawan ng mga empleyado. Idagdag pa na lumapit ang kaniyang mga magulang sa table namin para hilahin siya. Mga desisyon talaga. “Sid, sige na. Isang beses lang naman 'to,” saad ko at hinawakan ang balikat nito. Kumportable na akong tawagin siya sa pangalan lang. Hindi ko na kailangang mag-sir sa kaniya kapag