All Chapters of Bound To My Boss: Chapter 51 - Chapter 60

Samantha's Point of View Wala na sigurong ibang magawa sa kaniyang buhay si Jefferson kung kaya'y kung ano-ano na lang ang ginagawa nito. Kahapon, nagulat kami nang biglang may nagsususumigaw at paulit-ulit na tinatawag ang apelyido namin. Natataranta pa kaming lumabas ni tatay dahil pareho kaming walang ideya kung ano iyon. “Bakit po?” magalang na tanong ni tatay nang makalapit kami roon. Bigla rin namang nawala ang kabang nararamdaman ko nang makitang delivery boy iyon. At least hindi iyon subpoena. “May nagpa-deliver ng gasul sa inyo,” saad nito. Nagtitigan naman kami ni tatay—tinatanong ang isa't isa gamit ang mata kung sino sa amin ang nagpa-deliver. “Naku, baka nagkamali ka ng bahay, hijo,” saad ni tatay. “Hindi pa kami bumibili ng gasul dahil alam mo na, short pa sa budget.” Napailing ang driver at may kinuhang papel—resibo 'ata iyon. “Hindi po ako puwedeng magkamali dahil ito talaga ang tinutumbok ng nagpa-deliver,” giit naman nito at ipinakita sa amin ang papel na kinuha

Samantha's Point of View Hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nagpapansinan ni Walter. May ibinigay akong papel sa kaniya kanina, pero hindi man lang ako nito nagawang tingnan. Ayos lang naman sa akin dahil parusa na masiyado na halos araw-araw na lang akong naiinis dito. Ang problema ay hindi pa ito nagbibigay ng feedback sa ginawa kong presentation na s-in-end ko sa kaniya kagabi. Imposible namang polished na 'yon, unless siya na mismo ang nag-ayos no'n—bagay na hindi niya ginagawa. Sa tuwing may ipinapagawa ito sa akin, palagi itong may komento. Ako rin ang magdaragdag at magbabawas no'n. Habang tsini-tsek ang mga bagong dating na papeles sa table ko, biglang bumukas ang pinto ng office. “Hi,” bati sa akin ni Sid at ngumiti pa. Kaagad ko namang napansin ang dala nito. Dalawang kape iyon, pero hindi iyon katulad ng palaging ipinapabili sa akin ni Walter. Ngumiti lang naman ako rito. Muli kong itinuon ang atensyon sa mga papel. May ilan na akong nakitang mali ang pagkaka-staple.

Walter's Point of View Samantha's secret admirer doesn't know what giving up means. The person behind this keeps sending her bouquet only to end up in a trash bin. Iniisip siguro nito na kilig na kilig si Samantha, walang kaalam-alam na sa basurahan diretso ang kaniyang binibigay. Paliko na sana ako papunta sa parking area nang makita ang isang pamilyar na sasakyan. The car's color, design, and even its plate number. These details all lead to one person—the new addition to my list of people I wouldn't hesitate to punch, Jefferson, Samantha's ex. Hinatid na naman niya si Samantha. We had a heated fight yesterday and yet Samantha still let Jefferson drove her here. If this driving-to-work saga continues, I'll do everything with my power to ban his car from parking in front or near my building. Pagka-park ko ay hindi na muna ako nagtungo sa office. Sinadya kong tumambay muna sa loob ng sasakyan ko para hindi isipin ni Samantha na nakita ko na naman siyang hinatid ni Jefferson. Ayaw ko

Samantha's Point of View Masasabi kong may busilak na puso ang mga magulang ni Walter. Pero ang kagandahang loob na taglay ng mga ito ay natatakpan ng ugali nilang pangunahan ang desisyon ng isang tao—lalo na ng kanilang anak. Kanina, habang kumakain kami, ilang beses nilang pinagsabihan si Walter na mag-propose na. At kahit daw na mas nararapat na ikasal muna bago magkaanak, wala daw problema kung mabubuntis muna ako ng kanilang anak. Maraming pagkain kanina pero hindi man lang ako nabusog. Dahil sa tuwing pini-pressure kami nila ni Walter na gawin ang isang bagay, unti-unting nawawala ang aking gana. Kanina pa kami tapos kumain. Ngayon naman ay kasama ko ang mommy ni Walter at itinu-tour ako nito sa kanilang bahay. May gusto raw kasi siyang ipakita na tiyak ikatutuwa ko. Si Walter at ang daddy niya naman ay naiwan sa sala para mag-usap. Malamang ay tungkol iyon sa kompanya. “He was an active student, very athletic,” saad ng mommy ni Walter nang marating namin ang bahagi ng kanila

Samantha's Point of View Nasa biyahe na kami para ihatid ako ni Walter sa amin. Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ang sinabi sa akin ni Wesley. Kaya pala wala itong tiwala sa akin ay dahil wala itong kaalam-alam sa deal namin ni Walter at lalong hindi ito naniniwalang gano'n-gano'n na lang para mapaibig ko ang nakatatandang kapatid niya. Mabuti na lang din talaga nang pumasok na ako ulit sa kuwarto ay natutulog na itong si Walter at hindi ito humiga sa kama niya. Nabawasan ang sakit sa ulo. Sana naman ay nabawasan ang ulo nitong puro hangin ang laman nang magkasagutan kami sa kuwarto. Hindi, mukhang nabawasan nga. Ipinaghanda pa nga ako nito ng pagkain at kahit simple lang ang mga iyon, mas rare pa sa diamond ang magkaroon ito ng pagkukusa para tumulong sa iba. Tapos ngayon naman ay ihahatid ako nito sa amin. “Puwede kang ma-late mamaya,” bigla nitong sabi sa akin kung kaya'y napasulyap ako sa kaniya. Na-appreciate ko na siya na mismo ang nagsabi nito, pero mas ma-a-appreciate ko