All Chapters of Secretly, Mrs. CEO: Chapter 11 - Chapter 20

Xavier Iglesias Agad na nabasag ang maingay na kapaligiran sa loob ng cafeteria pagpasok namin. Everyone stopped talking and laid their eyes on us including my wife with her friend, Jasmine. Bagamat halos lahat ng mga babaeng nandoon ay inamin na may gusto sa akin at nagbigay pa ng motibo ay tanging kay Naya lamang nakatuon ang atensyon ko. Ngunit gustuhin ko mang titigan siya tulad ng palagi kong ginagawa sa tuwing magkasama kami at gustuhin ko mang lapitan siya ay hindi ko magawa. Sa puntong iyon ay lihim kong ikinuyom ang kamao ko sa ideyang kailangan naming itago ang totoong relasyon namin. Sa pag-upo namin sa bakanteng pwesto malapit sa table nina Naya at Jasmine ay muling nagpatuloy ang ingay sa loob ng cafeteria. Seconds later after we sat at the table, agad kaming nilapitan ng dalawang staff ng cafeteria at kinuha ang mga order namin. Habang abala si Mr. Harry at ang ilan pa sa mga kasamahan namin sa pamimili ng kakainin namin ay tahimik lamang akong nakikinig sa mga kwen

Xavier Iglesias "I can't believe that this looks harder than I thought," anas ko sa sarili ko nang muli akong pumwesto sa desk ko. "Kung bakit ba kasi kailangan pa naming itago ang relasyon namin?"Napahilamos ako sa mukha ko nang mga sandaling iyon. Kung tutuusin, dapat ay masanay na ako dahil sa apat na taon na relasyon namin ay wala kaming ibang ginawa kundi ang magtago at magpanggap. Ang problema nga lang kasi kulang na lang ay kainin ako ng selos ko sa tuwing nakikita kong may lumalapit sa kanyang ibang lalaki. Humugot ako ng isang malalim na hininga at hindi kalaunan ay sumandal sa kinauupuan kong swivel chair. Napapikit ako at dinamdam ang katahimikan sa loob ng opisina ko. Muli ay sumagi sa isip ko ang napag-usapan namin nitong umaga lang. Sinabi ko sa kanya na rerespetuhin ko kung ano man ang gusto niyang mangyari. Sinabi ko rin sa kanya na hihintayin ko siya hanggang sa maging handa na siya sa relasyon namin.But it seems like I'm acting like a child. Bahagya akong napa

Xavier Iglesias"Hindi ako nagseselos. At ano namang rason para magselos ako?" masungit na anas ni Naya. "Talaga?" naniningkit ang mga mata kong tanong sa kanya. "So, you're telling me na naniinis ka lang dahil sa narinig mo? Wala ng ibang rason?"Tumango siya at nag-iwas ng tingin. "Oo. Ano pa nga ba? Saka kung sakali mang magselos ako, ginusto ko rin naman 'to. Hindi ba't ako mismo ang nakiusap sa 'yo na itago ang relasyon natin at panatilihin ang pagiging professional natin sa isa't-isa?""You did," mabilis kong sagot. "Pero hindi ibig sabihin na wala ka ng karapatang magselos. You're my wife, of course, you have all the right to be jealous. Saka mabuti na ring umamin ka dahil...""Dahil ano?" taas-kilay niyang tanong. Bago ko pa man sagutin ang tanong niya ay siniil ko siya ng mariing halik sa labi. "I like it. At least, kahit paano ay sigurado ako na ayaw mo akong mapunta sa iba. At least, I'm sure that you're not thinking of anyone else but me."Hindi siya sumagot bagkus ay t

Xavier IglesiasIsang malalim na buntung-hininga ang pinawalan ko habang abala kong inaayos ang sarili ko sa salamin.It's still early in the morning pero lugmok na ang utak ko kaiisip sa mga mangyayari ngayong araw. Hindi ko akalain na isang gabi lang ang dumaan at ngayon ay babalik na naman kami ni Naya sa isang buong maghapon na tila ba hindi namin kilala ang isa't-isa.Nang matapos ako ay agad na rin akong lumabas ng kwarto namin at bumaba mula sa second floor. Agad kong hinagilap si Naya na sa mga sandaling iyon ay nasa kusina pala – abala siyang naghahain ng iniluto niyang almusal namin."What's for breakfast?" Lumapit ako sa kanya sabay halik sa kanyang pisngi.Ngumiti siya ngunit nanatiling nakatuon ang kanyang atensyon sa kanyang ginagawa."Nagluto ako ng omelette rice. Meron ding fried egg at bacon. Tapos naghanda rin ako ng waffles kung sakaling maghanap ka," sagot niya at nag-angat ng tingin sa akin. "Hindi ko alam kong masarap ba ang pagkakaluto ko nitong omelette pero sa

Xavier IglesiasNot a minute later, tuluyan na rin akong nakarating sa T.S.L Restaurant — ang address na ipinadala ni Victor sa akin sa kanyang message. Matapos kong mai-park ang kotse ko ay agad na akong bumaba roon at nagtungo sa loob.Pagpasok ko sa restaurant ay agad kong natanaw si Victor na nakaupo sa may bandang likuran. May kausap siyang dalawang lalaki ngunit hindi ko matiyak kung sino dahil nakatalikod ang mga ito.Hindi kalaunan ay nagpasya na rin akong magtungo sa kinalulugaran nila.I don't know who these people are. At wala rin akong ideya kung bakit bigla niya akong tinawag papunta rito. I hope that whatever it is, it's going to be worth my time. "Maayos naman ang lahat," maya-maya'y rinig kong sambit ng isang kausap niya. "Mabuti nga at medyo nakakaahon na kami. Although, hindi ganoon kabilis pero kahit paano ay may pagbabago, hindi ba?"Sumabat ang isa na kasamahan ng lalaki. "Siyangapala, kalat na kalat sa media ang pangalan ng kompanya niyo. Mukha yatang malaki an