All Chapters of Secretly, Mrs. CEO: Chapter 31 - Chapter 40

Naya DiazBago pa man mag-alas kuatro ay nakarating na rin kami sa event place ng XEO Group's annual celebration. Sa puntong iyon ay halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Am I being nervous? Am I feeling anxious? Matutuwa ba ako o matutulala?Kung tutuusin ay wala namang kaso sa akin ang pagpunta sa mga ganitong klaseng social gatherings. Sure, I hate going to these kind of events pero hindi naman ibig sabihin niyon na hindi ako sanay at takot akong makiharap sa mga tao. Actually, nasanay na ako noong high school at noong college. I was one of the organizers sa mga events namin noon. Palagi akong present lalo na pagdating sa mga naglalakihang event na ginaganap sa university. But right at this moment, hindi ang pagpunta ko rito ang inaalala ko kundi si Victor. He's already here, I could feel it. At kapag nagkita kami ay paniguradong tatanungin niya akong muli sa naging tanong niya sa akin kanina. Tanda ko pa ang sinabi niya na hihintayin niya ang magiging sagot ko at kung sakali

Naya Diaz"Ano? Kamusta ka na, Naya?" bati sa akin ni Winnie, ang assistant ni Mr. Alejo ng Dreamland Toys Corporation. "Ang tagal din nating hindi nagkita. Sa tingin ko ay umabot yata ng tatlong buwan o mahigit pa."Tumango ako. "Oo nga. Pero may bago pa ba? Alam naman nating masyadong hectic ang schedule ng mga boss natin. Dagdag pa roon ang mga trabaho nila na kung minsan ay hindi na nila natatapos at tayo ang gagawa."Sumabat si Karyle, ang branch manager ng GRY Entertainment at assistant ni Mrs. Victoria."Hindi naman sa nagrereklamo pero kung gaano karami ang trabaho ng mga boss natin ay ganoon din yata karami ang trabaho natin." Sumipsip siya ng kanyang iniinom. "It's as if we're the one running the company instead of them."Natawa na lamang kami sa komentong iyon ni Karyle.Well, may punto naman siya.Kung tutuusin, sa isang linggo ay isang araw lang yata ako nagkakaroon ng pahinga sa lahat ng mga gawain. Minsan kasi ay depende rin kay Xavier – sa kanyang mood at sa kung ano a

Naya DiazNagdaan pa ang ilang minuto ay tuluyan na ring nagsimula ang event. Ang kaninang maingay na kwentuhan at hagalpakan sa bawat table ay tuluyan na ring humupa at napalitan ng katahimikan. Bukod pa roon ay nagsimula na ring magsalita ang host ng gabing iyon.The light around the event hall was dimmed.At ang tanging ilaw lamang na natira roon ay ang ilaw na nakapwesto sa platform.Halos lahat sa amin ay nakatuon ang tingin at atensyon sa harap – nakikinig sa host habang ipinapakilala nito ang may-ari ng XEO Group. Ngunit sa kalagitnaan naman ng mga sandaling iyon ay pansin ko sa gilid ng mga mata ko ang panay na pagbaling ng tingin sa akin ni Xavier.Kung tutuusin ay kanina pa nga iyon habang nakikipag-usap ako kay Mrs. Victoria at sa iba pa niyang mga kasamahan sa kanilang table.Pasulyap-sulyap siya sa akin habang tila ba pinapanatili niyang kalmado ang kanyang sarili.Maya-maya ay sumandal ako sa kinauupuan ko at binalingan siya ng tingin. He did the same thing kung saan ay

Naya Diaz"Is there any chance that I've seen you before?" tanong ni Ruan na ikinahinto ko sa pagkain ko. "Para kasing nakita na kita dati, hindi ko lang alam kung saan o kung kailan."Pinunasan ko muna ang labi ko ng table napkin bago siya sagutin."I don't think so, Mr. Ruan. Baka ho ibang tao ang nakita niyo o baka kamukha ko lang," sagot ko.Naningkit ang mga mata niyang tinapunan ako ng tingin."Ewan ko lang. Para kasing hindi," aniya na hindi maalis-alis ang pagkakatitig niya sa akin. "Hindi ako pwedeng magkamali. Matalas pa ang memorya ko at kung tutuusin ay madali kong matandaan ang mga taong nakakasalamuha ko."Tumango ako. "Maybe, we did meet. Pero kung sakali man ay baka ilang taon na rin ang nagdaan."Hindi siya sumagot bagkus ay nginitian lamang niya ako.Matapos ang usapang iyon ay nagsimula na rin siyang kumain habang ako naman ay muli kong ipinagpatuloy ang kinakain ko. Hindi tulad kanina na halos hindi maipinta ang kanyang mukha, ngayon naman ay pansin ko ang pagguhit

Naya Diaz"Bakit gusto mo 'kong makausap?" tanong ko kay Victor habang naglalakad-lakad kami sa may garden. "Gusto mo bang marinig ang sagot ko sa tanong mo sa 'kin kanina? Are you waiting for my answer if I'm willing to go on a date with you?"Nahinto siya sa kanyang paglalakad.Bahagya siyang natigil ngunit hindi rin naman kalaunan ay humarap sa akin.Nginitian niya ako bago sumagot. "Yeah, I want to hear your answer. Pero gusto ko lang ding ipaalam sa 'yo na kahit na hindi ka pumayag ay hindi pa rin ako titigil na ayain kang lumabas.""Wow!" bulalas ko. "Mr. Xavier's right. Determinado kang tao."Bahagya siyang natawa at naglakad patungo sa bench mula sa di kalayuan.Sumunod ako sa kanya habang hinihintay kung ano ang susunod niyang sasabihin.He took a deep breath. "Ang totoo niyan ay hindi lang naman ang tungkol sa sagot mo ang gusto kong marinig. I want to talk to you about something. Bukod pa roon ay marami rin akong gustong tanungin sa 'yo."Hindi nagtagal ay pareho kaming umu