All Chapters of Contracted Night with Billionaire : Chapter 161 - Chapter 170

Tyron's POV Tahimik ang buong kwrto pagpasok ko. Tulog na ang mag ina ko kaya dahan dahan ang naging galaw ko hanggang sa makalapit ako sa kama. Nakayakap si Andrea kay Ronron habang nagsusumiksik naman ang anak ko sa dibdib ng mommy niya. Kay gandang pagmasdan ng mga ito. Hindi ko man nasaksihan ang hirap na dinanas ni Andrea sa pagsilang sa anak namin sisiguradohin ko namang magiging kumportable ang magiging buhay nilang dalawa ng anak ko. "I love you both" Mahinang ko bulong ko habang pinagmamasdan pa rin ang mga ito. Dumako ang mga mata ko sa mukha ng anak ko. Tulog man o hindi ito. Walang duda na ako ang ama nito. Kuhang kuha talaga nito ang buong hugis ng mukha ko. "Ano kaya magiging reaksyon ni mommy kapag nakita niya si Ronron?" Tanong ng kabilang bahagi ng utak ko ng pumasok ito sa alala ko. Ang huling pag uusap namin nito ay noong galit na galit akong pumunta ng mansion dahil nalaman ko ang ginawa niyang kalupitan sa mag ina ko at hanggang ngayon hindi ko pa ulit ki

Andrea's POV Nakadagan ang kamay ni Tyron sa bewang ko ng magising ako.Sobrang himbing ang tulog nito habang nakayakap sa' likod ko. Nasa likod ko nakayakap si Tyron at nasa harap ko naman nakayakap si Ronron. Pakiramdam ko sobrang nag-uumapaw sa tuwa ang puso ko. Ito ang unang umaga na magkasama kaming tatlo. "Hmmmmommy......??" Rinig kong mahinang tawag sa akin ng anak ko. Dahan dahan na bumaling ako dito. Namumugay pa ang mga mata nito at kumurap kurap para malinaw na makita ako. Ngumiti ako at ginulo ang buhok nito. "Ang cute talaga ng anak ko. How's your sleep baby?" Malambing na tanong ko at hinalikan ang pisngi nito. Hindi ito sumagot bagkus nagsumiksik pa lalo ito at yumakap sa akin kaya napangiti ako. "My baby is still sleepy??" Hinahaplos haplos ang likod na tanong ko.Gustong gusto nito laging niyayakap sa umaga. Gaya ng ama niya sobrang clingy rin pag uugali nito. "Mommy, where's daddy??" Biglang tanong nito habang yakap yakap ako. Dahil nasa likod ko si Tyron kay

Andrea's POV "You don't have be jealous Ty. Matagal na kaming magkaibigan ni Justin kaya wala kang dapat ipag-alala. He's a close friend of mine and that's it!" Paliwanag na sabi ko. Nanatili pa rin itong hindi makatingin sa akin kaya hinawakan ko ang pisngi nito. Namumula ang mga mata nito. "Ba-bakit ka umiiyak??" "Hi-hindi! Hindi ako umiiyak" Pagtangging sagot nito at kinuha ang kamay ko. Parang batang nagmamaktol ito. Bumaling ito sa monibela at pinaandar ulit ang kotse. "Really? Hindi ka talaga umiiyak?" "Napuwing lang ako." Tipid na sagot nito. Alam kong nahihiya lang ito sa akin. Minsan na itong umiyak sa harap ko pero ngayon lang ito nahiya. Matapos ang 30 minutes na biyahe. Dumating na kami sa harap ng building kung saan ako nagtatrabaho. Walang kibong lumabas ito ng kotse at umikot para pagbuksan ako. Matapos kasi ng pag uusap namin kanina. Bigla nalang itong tumahimik at never ng nagsalita. "T-thank you" Mahinang saad ko ng makababa ako sa kotse niya. Naka

Andrea's POV "Akin na si Ronron ate. Bilisan mo na. Kanina pa si kuya naghihintay sayo!" Sabi ng kapatid ko. Nilapitan ako nito at kinuha si Ronron sa bisig ko.Hindi ko alam pero parang nanigas ang buong katawan ko sa lahat ng nangyayari. Kanina lang nasa opisina ako at naghihilatang umiyak. Hindi ko ma explain, pakiramdam ko nag teleport ang oras at andito na ako. "A-ano to Ty??" Umiiyak na tanong ko kay Tyron ng makalapit ako. Hinawakan nito ang isang kamay ko at isa namang kamay nito ay pinahiran ang luha ko. "Shhhhhh tahan, sorry sweetheart. Alam kong nasaktan kita sa ginawa ko kanina. Hindi ko gustong gawin yon baby, Para akong pinapatay non habang iniiwan kitang hindi man ikinikiss sa labi. Suggestion yon ng Kapatid mo para payagan niya akong gawin ito ngayon kaya no choice ako. Sorry baby...... Sorry"Panimulang sabi nito. Narinig Kong nagtawanan ang lahat. "Alam kong galit ka sa akin. Pero hindi na ako makapaghintay pa Andrea. Minsan na tayong pinaghiwalay ng panahon

Andrea's POV Nakatagong pinagmamasdan ko ang mommy ni Tyron at ang tatlong Kasama nito na nasa harap ng elevator. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko habang puno ng pag aalala ito. Pumasok sa alaala ko ang nangyari 3 years ago pakiramdam ko bumalik ang lahat ng trauma ko na ibinigay nito. Nanginginig ang kamay na hinawakan ko ang laylay ng dress na suot ko. Naghahalo ang takot at pangamba sa puso ko. Hindi ako natatakot na makita ako nito. Kundi natatakot akong baka maulit na naman ang nangyari at ang maiipit at masasaktan ang anak ko. Kapag nangyari yon, hindi ko na alam kung ano at hanggang saan ang makakaya ko. "Kumalma ka Andrea! Hindi na ikaw ang dating Andrea na kayang tapak tapakan ng matandang yan kaya bakit ka matatakot?" Pampakalma na tanong ko sa sarili ko. Nakita ko mula sa kinatatayuan ko na bumukas ang elevator. Pumasok ang mga ito at doon ko naaninag ang malinaw na mukha ni Layla. Parang kinurot ang puso ko at sinasakal ang leeg ko