All Chapters of Signed to Marry My Ruthless Boss (SPG): Chapter 51 - Chapter 60

Kira’s POVPasakay na kami sa airplane nang marinig naming dalawa ni Anthony ang boses na tumatawag. Agad akong napatigil. Alam ko kung kanino galing ang boses na iyon. Nang makita ko si Bianca na tumatakbo palapit sa amin, parang gusto kong umikot pabalik ng gate para lang maiwasan siya.“Pati ba naman sa flight natin, kasama natin ex mo?” tanong ko kay Anthony, hindi ko mapigilan ang inis sa tono ko.“Hindi ko alam—” sagot niya pero hindi niya natapos kasi bigla siyang niyakap ni Bianca.Nagtinginan ang ilang pasahero sa paligid. Walang pakialam si Bianca, nakadikit siya kay Anthony na parang sila pa rin.“Arch. De Leon, mukhang miss mo yata ang asawa ko. May kailangan ka ba? Kung wala, aalis na kami,” sabi ko, medyo malakas ang boses ko.“Arch. Navarro, kailangan ko pa bang ipaalala sa 'yo kung ano ka lang sa buhay ni Anthony?” sagot niya sabay ngisi.“Bianca,” tawag ni Anthony, halatang nahihiya sa mga tao.“Anthony, alam naman natin pareho na hindi mo siya mahal. Na ako ang mahal

Anthony’s POV Habang nasa biyahe ako pauwi sa mansion, hawak ko ang cellphone ko at kausap ang magiging OB-GYN ni Kira. Hindi ko na talaga kayang maghintay. Gusto kong matapos ang plano ko ngayong taon. Ang kailangan ko lang naman ay anak kay Kira, pagkatapos noon ay pwede na akong maging malaya. "Doc, gusto ko lang linawin kung ano ba ang mga hakbang na dapat gawin para masigurong mabubuntis agad ang asawa ko," diretso kong tanong habang hawak ang manibela. Narinig ko ang boses ng doktor sa kabilang linya. "Mr. Salvatore, ang pinakauna nating gagawin ay magpa-schedule ng first check-up si Mrs. Salvatore. Doon natin makikita kung nasa maayos na kondisyon ang kanyang reproductive health." Tumango ako kahit alam kong hindi niya nakikita. "Okay. Ano pa?" "Kailangan din nating alamin ang cycle ng asawa ninyo. Importante kasi iyon para malaman natin kung kailan siya fertile at mas malaki ang chance na mabuntis." "Kung sakaling regular ang cycle niya, anong araw dapat?" tanong ko ulit.

Kira’s POV Kauuwi lang namin galing sa clinic. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin matanggap ang sinabi ni Anthony. Gusto niyang bigyan ko siya ng anak. At pinakamasakit, sinabi niyang magiging remembrance iyon bago matapos ang three years contract ng kasal namin. Pinipigilan kong umiyak. Hindi ko alam kung saan ako lulugar. Sinabi niyang liligawan niya ako, gagawing seryoso ang relasyon namin, pero bakit sa isang bagay na kasing bigat nito, parang hindi niya ako pinapakinggan? Nasapo ko ang noo ko, mariing pumikit. Biglang bumukas ang pintuan. Nakita kong pumasok si Anthony. Binaba niya agad ang tawag sa cellphone nang makita akong nakaupo lang sa gilid ng kama. “May gusto ka bang kainin?” tanong niya, parang normal lang ang lahat. Umiling ako agad. “Matutulog na ako.” Umupo siya sa tabi ko. “Magpahinga ka muna. Pwede rin na huwag ka munang pumasok sa kompanya. Ibibigay ko na lang sa ibang architect ang naiwan mong trabaho para hindi ka mahirapan—” Pinutol ko siya. “Kailangan ko

Kira’s POV Pagbalik ko sa workstation ko, wala na roon si Bianca, pero nandoon pa rin ang mga gamit niya. Halatang umalis lang siya saglit para hindi ko siya abutan. Napapikit ako at malalim na huminga. Kailangan kong kumalma. Ayokong ipakita na naapektuhan ako ng presensya niya. Maya-maya, pinatawag kaming lahat na architects ni Senior Arch. Tuazon. Pinapunta kami sa conference room dahil may pag-uusapan daw tungkol sa malaking projects na kailangan simulan next month. Kahit masakit pa ang braso ko dahil sa injection kanina, pinilit kong maglakad nang diretso. Kailangan kong magpokus. Hindi puwedeng mahuli ang isip ko. Pagkapasok ko pa lang sa conference room, biglang nagtulakan ang ilan sa mga kasamahan ko. Nawalan ako ng balanse at muntik na akong madapa. Hindi ko na naisalba ang sarili ko, sumubsob talaga ang mukha ko sa sahig. Napadaing ako sa sakit at agad kong tinukod ang kamay ko para hindi tuluyang masaktan ang ilong ko. “Arch. Navarro! Ayos ka lang ba?” mabilis na tanong

Kira’s POV Naunang umuwi ako pagkatapos kong ayusin ang mga gamit sa bago kong workstation malapit sa banyo. Hindi ko na hinintay si Anthony. Alam kong late na naman siyang matatapos at wala rin akong balak na sabayan siya. Dumiretso ako sa ospital kung saan naka-confine si Ella, lalo na’t malapit na itong sumailalim sa operasyon sa puso. Pagkarating ko sa labas ng silid, sumilip muna ako sa maliit na bintana. Nakita kong nakaupo si Ella sa kama, hawak ang maliit na sketchpad habang abala sa pagpipinta gamit ang watercolor set na binili ko para sa kaniya noong nakaraang linggo. Napangiti ako. Kahit mahina siya, pilit pa rin niyang pinapasaya ang sarili niya. Hindi ko mapigilang makaramdam ng gaan sa dibdib habang iniisip ang magiging future ng kapatid ko kung hindi ko siya pinaglaban. Si Ella ay second-year engineering student. Simula’t sapul, strikto talaga ako sa kaniya—lagi kong pinapaalala na unahin ang pag-aaral kaysa sa barkada. Pero ngayon, mas lalo kong na-realize na tama la