Vida’s POV“Ayoko pang umuwi.” Saad ni Escalante sakin habang naghihintay kami ng aming flight.“Bakit?”“Pagbalik natin ng Pinas, hindi ka na magiging sweet sakin ulit.”Ngumuso ako. Kasalanan to ng hormones ko e. Hindi ko kasi minsan mapigilan, hinahanap ko siya…as in palagi. Tapos naiiyak ako kapag hindi ko siya makita agad.Sinasabi ko nga sa anak ko na may nakita akong pogi doon sa simbahan, baka pwede doon kami maglihi pero wala talaga. Mukhang loyal siya sa papa niyang abnormal minsan. Hays.“As if naman kaya ko mapigilan.” Sabi ko sabay irap.“Pagnawala na ang paglilihi mo, kaya mo ng pigilan. Pakiramdam ko nga ay kaya mong mabuhay ng isang araw na hindi ako makita habang ako, kahit isang minuto lang na di ka makita ng mata ko ay para na akong mam@matay.” At ngumuso siya na parang bata.Humiga pa siya sa balikat ko. Aminado ako, ako nga clingy sa kaniya lately. Ako gusto ng hug, kiss at minsan ako nag-aaya ng sex. Tanda ko pang sabi niya, ‘palay na ang lumalapit sakin, aayaw pa
Last Updated : 2025-09-29 Read more