Semua Bab My Arrogant Boss Is My Secret Lover: Bab 221 - Bab 230

Nagmamadali kami ni Escalante na magpunta ng hospital. And from there, nakita ko si tito Jude, duguan ang damit at umiiyak habang nakaupo sa gilid dito sa labas ng ER.“Tito.” Nag-angat siya nang tingin sakin at doon na mas lalo pang bumuhos ang luha sa mga mata niya.Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya. Humagolgol siya bigla na mas lalong nagpabikat sa nararamdaman ko. Sinet-aside ko muna ang sarili ko dahil kailangan niya ng masasandalan.Kanina, nang tumawag si mama, sinabi niya saking puntahan ko si tito sa hospital dahil kailangan daw niya ako.Hindi dahil na-hospital siya, iyon ay dahil isinugod si tita Carla sa hospital dahil nabaril para lang iligtas si Toneth mula kay Marky.Oo. Si Marky iyong ibinalita kanina sa TV na hinuli ng mga pulis. Hindi ko pa alam ang buong detalye pero alam kong critical si tita Carla ngayon.Hinayaan ko lang umiyak si tito sakin hanggang sa medyo huminahon na siya. Nang kumalas ako sa yakap, kinuha ko ang mga kamay niya.“Tatagan niyo lang po ang

Toneth’s POV[Before the incident happened]I keep on texting Vida, nagrireport ako sa kaniya about our dad. Hindi man siya madalas magreply pero masaya ako na minsan hina-heart niya ang mga mensahe ko sa kaniya.It really means a lot to me.Pakiramdam ko ay unti-unti na niya kaming natatanggap.Si dad naman ay naging busy muli sa work niya. Of course, dahil isang linggo siyang nawala marami siyang trabaho na need niyang gampanan dahilan para mabusy siya these days. Pero kapag nakaluwag-luwag siya, nagplano sila ni mommy na bibisita kami sa bahay ni Vida… sa bahay ni Aris Escalante.My mom stayed the same. She still likes Vida at sabi niya, walang rason para magalit siya kay Vida dahil para sa kaniya, anak na ang turing niya dito.I am really grateful for the both of them.Meanwhile, nagpapadala na rin ako ng pera kay Marky para makabayad ako sa ginawa ko sa kaniya. Ubos na nga ang natitira kong savings. Wala naman akong own money dahil wala akong work.Lahat ng pera na meron ako ay ga

Wala ng saysay. Kahit pa makalikom ako ng pera, isa, dalawa o kahit pa sampung milyon, wala na yung halaga. Bakit? Dahil wala na si mama. Ang tanging tao na tumayong ina at ama ko mula pa noong bata ako.Paulit-ulit na nagring ang cellphone ko pero hindi ko sinasagot. Probably it’s Matt, hinahanap ako.Nasa bar ako dahil ayokong magluksa. Gusto kong magsaya dahil ang sakit. Ang sakit mawalan ng isang ina.Pero kahit gaano kalakas ang togtog, kahit gaano katapang ang alak na iniinom ko, hindi mawala ang kirot na para bang ilang ulit akong pinapatay.Gago ako. Aminado ako. Mabisyo, nambabae. Hindi ako marunong makuntento pero alam ko paano magpahalaga. Kilala ko ang takot dahil noon pa man, pinaka-ayokong mawala si mama sa buhay ko. Takot na takot akong baka isang araw ay iwan niya rin ako gaya sa ginawa ng walang hiya kong ama na pinagpalit kami sa iba.Ngunit hindi porke’t gago ako ay hindi na ako nasasaktan. Hindi porke’t peste ako sa paningin ng lahat, ay hindi ako kumikilala ng maha

Vida’s POVPauwi na kami ni Escalante sa bahay pero mabigat pa rin ang puso ko. Kasi nakita ko kanina si Toneth, kung paano siya umiyak nang malamang wala na ang baby niya.Ramdam ko ang takot niya na kahit na pauwi na kami ni Escalante e parang nanginginig pa rin ako.Naramdaman kong hinawakan ni Escalante ang isang kamay ko kaya napatingin ako sa kaniya.“Everything is will be fine.”Aniya na para bang gusto niyang gumaan ang pakiramdam ko. Ngunit kahit na sabihin ng utak ko na magiging maayos rin ang lahat, na pagsubok lang to, hindi ko pa rin maiwasang malungkot.“Pero hindi ko alam kung hanggang kailan.” Sabi ko sa kaniya. “Ngayon pa lang, umiiyak na siya how much more kung paggising niya at nalaman niyang wala na rin si tita Carla? Masiyadoi tong mahirap para kay Toneth. Baka… baka di niya kayanin.”Nag-aalala akong tinignan ni Escalante.Kanina pa ako umiiyak nang sabihin ng doctor that tita has passed away. Si papa, halos hindi na niya alam anong gagawin niya.Sumigaw siya kani

[3 days after]Mama stayed with us. Pero siya ang nag-aasikaso kay Toneth. Siya ang nagpapakain dito at mas madalas niya itong kasama kesa samin ni Aileen. Hindi niya iniwan si Toneth hanggang sa pwede na siyang i-discharge sa hospital.Sila ni papa, nakikita kong maayos ang pag-uusap nila. Na para bang walang hidwaan ang naganap sa pagitan nila.Mas lalo akong humanga kay mama na kaya niyang ipagpaliban ang anumang galit niya kay papa para sa kapakanan namin ni Toneth.Si papa naman ang nag-aasikaso kay tita Carla. Kampante siyang iwan si Toneth kasi alam niyang naalagaan ito ng tama.Ngayon, uuwi na kami sa bahay ni papa.Nang bumukas ang pinto, ngumiti si Toneth sakin. Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.Nakita ko rin ang pagngiti ni mama sa aming dalawa.Mas nararamdaman ko ngayon ang pagiging magkapatid namin. Kinalimutan ko na ang nakaraan namin, ang mahalaga sakin ngayon ay maging okay siya.“Tara, umuwi na tayo.” Sabi ko sa kaniya at tumango siya ngunit may lungkot sa mga ma