All Chapters of 6 เรื่องสั้น ที่เต็มไปด้วยเส้นทางของรักและจูบ: Chapter 141 - Chapter 150

มายเคาะประตูนำก่อนที่จะผลักเปิดเข้าไป เขาไม่ได้อยู่ที่โต๊ะทำงาน คงอยู่ในห้องน้ำ มายวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ แต่ไม่ทันที่เธอจะเดินออกมา“มาย เข้ามาช่วยอาหน่อย” เสียงเขาดังออกมาจากห้องน้ำ“ค่ะ” มายตอบกลับเสียงแข็ง และเดินไปยังห้องน้ำที่ประตูไม่ได้ล็อค ซึ่งมายที่กำลังอยู่ในอารมณ์ไม่พอใจ ไม่ทันได้สังเกตุถึงสรรพนามที่อานิวใช้มายค่อยๆ ผลักประตูเข้าไป แต่ทว่าจากหน้าประตูกลับไม่เห็นตัวเขา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ ห้องน้ำก็แค่นี้ เมื่อครู่ยังได้ยินเสียงอยู่ในนี้อยู่เลย แล้วคนตัวโตๆ หายไปไหนผลั๊วะ สงสัยไป ขาก็ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ประตูห้องน้ำปิดลงทันที นั่นก็เพราะคนตัวโตยืนอยู่หลังประตูนี่เอง“เล่นอะไรคะ” มายอดไม่ได้ที่จะต้องตกใจ เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา จนสะโพกเบียดอยู่ที่อ่างล่างมือ และยิ่งถูกคนร่างใหญ่เบียดสะโพกกลมงอนของเธอ ก็แทบจะฝังไปกับท็อปที่วางอ่างอยู่แล้ว“อาจินตนาการมานานแล้วว่า มายกับห้องน้ำที่นี่จะเป็นแบบไหน” มายที่ได้ยินถึงกับหน้าร้อนทันที และตอนนี้จากสายตาของเขาและมือไม้ที่ไม่สุข เธอ

“ก็ดีที่นายเอ่ยก่อน เรื่องให้แกไปต่างประเทศนั้นฉันคิดเป็นแผนสำรองไว้ หากแกไม่อยากเข้าไปทำงานที่ออฟฟิศ แต่เรื่องเมื่อสองวันก่อนอาควรต้องรู้มั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”มายที่นั่งอยู่ข้างๆ นิว ถึงกับก้มหน้าทันที เธอไม่อยากให้เขาได้เห็นพิรุธอะไรจากเธอทั้งสิ้น ภายในใจของมายก็ขอให้ไม้แนบเนียนได้อย่างเป็นธรรมชาติ เรื่องที่ไม้จะเปิดโปงเธอนั้นเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว กลัวแต่ว่าคำพูดของไม้จะเปิดช่องโหว่ให้คุณอาสุดหล่อจับความผิดปกติได้ต่างหาก“ลูกตาลครับ” ไม้ตอบกลับชัดเจน และเขายังเอ่ยต่อว่า “อย่างที่อาคิดอยู่ไม่ผิดครับ ผมกล้าทำก็กล้ารับครับ”  และไม้ยังเอ่ยต่อบอกพื้นหลังครอบครัวของลูกตาลย้ำความทรงจำอาหนุ่ม และปิดท้ายด้วยประโยคที่ว่า “ถ้าผมตัดสินใจไปต่างประเทศตามความต้องการของอา ลูกตาลเธอจะต้องคิดว่าผมกำลังหนีนะครับ”“ที่นายพูดนั้น นายแน่ใจนะ ว่านายจะรับผิดชอบลูกตาล”“ครับ ตอนนี้ก็ต้องรับครับ แต่อนาคตผมเองก็ยืนยันไม่ได้ ถ้าเราสองคนไปกันไม่ได้จริงๆ ก็ต้องลดสถานะลงมา ซึ่งผมมั่นใจว่า ผมกับลูกตาลตกลงเรื่

แต่เป็นอินทิราเองที่ต้องการตอบแทนเขาและเป็นการกระชับความสัมพันธ์ แต่เดิมอินทิราก็อยากให้รูปแบบการคบหาระหว่างเธอกับเขาเป็นเรื่องที่สูงส่งมีคุณค่า แต่ทว่าแบบนั้นมันนานเกินไป เรื่องการร่วมธุรกิจกันก็ยังคงต้องใช้เวลาอีกนาน หนี้สินของบ้านเธอมันรอไม่ได้แล้วเงินสองล้านสามารถดึงเวลาไปได้อีกสักเดือนสองเดือน และเงินสองล้านนี้เองที่ทำให้อินทิราเกิดความทะเยอทะยานในการกระชับความสัมพันธ์ด้านร่างกายกับเขาไว้ นี่มันยุคอะไรแล้ว...อนาคตก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี ซึ่งคงเป็นอนาคตที่ไม่ต้องรอนานแล้ว อ้าร์ส...นิวถึงกับครางเมื่อมือเล็กๆ ล้วงหายเข้าไปในกางเกงเขา ความบากบั่นในการเรียนอย่างตั้งใจ ทำให้เขาประสบความสำเร็จในเรื่องงาน เรื่องผู้หญิงเขาไม่เคยเสียเวลาที่ต้องไปตามหาหรือไปตามจีบ คุณสมบัติสำคัญสองอย่างนั้น เขาก็สามารถเสียวซ่านหอบหายใจจากการปรนเปรอของผู้หญิงได้ไม่ขาดอยู่แล้วไม่มีการบีบบังคับ ให้เปลืองแรงกาย ล้วนเกิดจากการสมยอมกันทุกฝ่าย นิวไม่ครางออกมาดังเกินไป เพราะสถานที่แห่งนี้เป็นผับรอบข้างเขายังมีลูกค้ามีระดับอีกหลายโต๊ะ แม้ระยะจะห่างกันและแสงก็แทบจะมองไม่เห็นกันแล

มายสูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อลงจากแท็กซี่ เมื่อผ่อนลมหายใจออกอย่างช้าๆ รองเท้าส้นที่เคยสูงก็ขยับ เดินเข้าไปในคอนโด มายไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น เพราะริมฝีปากเอาแต่พึมพำเบาๆ ว่าต้องไปหยิบกระเป๋าเดินทาง เธอไม่สนใจแม้กระทั่งใบหน้าที่เคยเนี๊ยบเนียนจากการแต่งหน้า ตอนนี้กลับมีร่องรอยคราบน้ำตาให้เห็นจางๆ ผู้ร่วมอาศัยที่ผ่านไปมาก็แค่ชำเลืองมองกับสภาพของเธอ แน่นอนว่ามายไม่มีอารมณ์จะมาสนใจ เพราะอีกไม่กี่นาทีเธอก็จะไม่ใช่คนในชุมชนนี้แล้วเสียงประตูดังขึ้นทันทีที่มายสะแกนนิ้วมือเพื่อเปิดมัน ภายในว่างเปล่า มันก็ต้องว่างเปล่า เธอหวังอะไรจะไม่ให้มันว่างเปล่าอย่างงั้นนะเหรอ มันเป็นไปไม่ได้... “โอ้ย! ไม่คิดไม่คิด” มายสะบัดศีรษะตัวเองไปมาทันที เธอทำหลายครั้งมาก มากเสียจนภาพบาดใจนั้นหลุดออกจากสมองความคิดของเธอไปได้มายมุ่งหน้าไปหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ในห้องเก็บของลากมันเข้าห้องนอน เธอไม่ได้รีบร้อนอะไร ประตูห้องนอนของเธอถูกผลักเปิด...!!!! มายชะงักเท้า บนเตียงนอนของเธอ เขานั่งอยู่บนนั้นนิวหลี่ตาลงทันทีที่เห็นกระเป๋า ใบหน้าเขาบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่พอใจอย่างชัดเจน สายตาคม

ไม่ง่ายสำหรับเขาที่ต้องอดทนต่อสู้กับความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้น แล้วเขายังต้องนอนนิ่งๆ รักษาระดับการหายใจ เพราะกลัวว่าถ้าเขาขยับเพียงนิดมายจะตกใจและหยุดสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่แต่ให้มึนเมาแค่ไหน โดนริมฝีปากลิ้นเล็กๆ กินลิ้มชิมไม่หยุด ให้นอนเป็นศพก็ต้องตื่นขึ้นมาเป็นผีดิบอย่างไรก็ต้องตื่นและในตอนที่เขาสอดใส่เข้าไปในตัวมาย เขาไม่ได้ยั้งหรืออ่อนโยนกับเธอเลย เพราะตอนนั้นเขาคิดแค่สองอย่างคือ เขาต้องได้กระแทกเพื่อปลดปล่อยความอึดอัดและอีกอย่างคือมายไม่ไร้เดียงสาเธอเคยผ่านมาแล้วสวบบบ...แต่ทว่าเมื่อเขาอัดใส่เข้าไปอย่างรุนแรงและสุดด้ามเนื้อทั้งแท่ง มายถึงกับสั่น นิ่งไปชั่วขณะรวมถึงตัวเขาด้วย แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว เขาไปต่อเท่านั้นถึงจะเป็นการดีกับทั้งสองฝ่าย และให้เอาเครนมาลากเขาออกจากหลุมคับแคบนี้ออกไปนั้น...ไม่มีทางในคืนนั้นทั้งเขาและมายสลับกันออกแรงสร้างความเสียวกระสัน ยามเธอควบขี่เขาเธอก็งดงามคลุ้มคลั่งได้อย่างน่าหลงใหลยามนอนขยับโยกตามแรงที่เขากระแทกเธอก็น่าดูชม บนเตียงนี้ในคืนนั้นเป็นค่ำคืนที่เขาไม่เคยลืม แต่ทว่าทั้งๆ ที่ไม่เคยลืมและไม่อยากลืม แต่เขาก