All Chapters of 6 เรื่องสั้น ที่เต็มไปด้วยเส้นทางของรักและจูบ: Chapter 21 - Chapter 30

มาวินมองเข้าไปดวงตาหว่านเสน่ห์เย้ายวน ให้เธอจะพยายามทำตนเป็นหญิงสาวเจนโลก แต่เขาก็มองออกว่าเธอยังบริสุทธิ์ ถ้าเธอจะเคยผ่านผู้ชายมาก็คงเป็นเพียงแฟนหนุ่มเท่านั้น แม้คิดมาถึงตรงนี้แล้วเขาจะไม่ชอบใจนัก แต่ผู้หญิงที่ทั้งสวยและน่ารักถูกใจเขามากขนาดนี้ จะอยู่เดียวดายเพียงลำพังได้อย่างไรแม้จะรู้ทั้งรู้ว่าถ้าเขาทำอะไรเธอ อาจจะทำให้เธอไม่อาจกลับไปใช้ชีวิตเหมือนที่ผ่านมากับแฟนหนุ่มของเธอได้ แต่คืนนี้เขาไม่อาจปล่อยเธอไป เขาต้องได้เธอจริงๆ บางทีการเมามายของเธอในคืนนี้คงเกิดจากการทะเลาะกันตามประสาคนรัก ก็ช่วยไม่ได้! เขายอมเป็นคนเลวที่ได้เธอดีกว่าเป็นคนดีที่เสียโอกาสครั้งนี้ไปพรึ่บ! เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มาวินผลักเธอให้นอนลง พาดสองขาวางบนไหล่ทั้งสองของเขา ใบหน้าซุกเข้าหาระหว่างขา อู้ยยย อ้าร์สสส เลน่าแม้จะเมามายไร้ซึ่งสติที่มั่นคง แต่เธอก็ยังเต็มไปด้วยความรู้สึก เธอกรีดร้อง...คราง...ร้อง...เพราะความเสียวสะท้าน เธอทนต่อความเสียวที่พึ่งเริ่มต้นไม่ไหว น้ำในกายแตกหลั่งออกมาสัมผัสโอบชะโลมลิ้นหนาที่กวัดแก่วงไปมาไม่หยุดติ่งสาวที่หลบซ่อนภายใต้กลีบสาวออกมาอย่างล้นหลามซู๊ดดดด มาวินดูดน

“สิ่งที่ต้องทำฉันทำเรียบร้อยแล้วตามข้อตกลง” มาวินมองเวลา เขาสามารถเดินออกจากผับแห่งนี้ได้แล้ว เขาจะได้รับอิสระอีกครั้งจนกว่าจะถึงเวลาที่ตกลงกันไว้อีกครั้ง แพทริกมองแผ่นหลังที่มั่นคงที่ค่อยๆห่างจากสายตา “ตามไป” คนที่ได้รับคำสั่งออกจากห้องแพทริกไปทันที ในมุมหนึ่งของห้องหญิงสาวนางหนึ่งเดินออกมา“พี่มาวินก็คืนทุกอย่างให้พี่จนหมด ทำไมพี่ยังจอมล้างจอมผลาญเขานัก” แพทริกไม่สนใจแองจี้“ตกลงเธอมาทำไม”“ฉันก็มาตามคำสัั่งของพ่อ ท่านสั่งเสียไว้ก่อนจากไปว่าให้ฉันแวะมาเตือนสติพี่เรื่องพี่มาวิน”“เตือนทำไม...”“มันไม่เคยมีในข้อตกลงเรื่องที่พี่มาวินต้องมาทำแบบนี้ให้พี่”“ตอนนี้ฉันเป็นเจ้าของที่นี่ แองจี้ถ้าเธอไม่อยากเดือดร้อน มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น และถ้าเป็นไปได้เธอไม่ต้องเอาหน้าของเธอมาให้ฉันเห็นอีก” แองจี้มองแพทริกอย่างไม่พอใจ เขาหลอกใช้เธอ ใช้ความรักที่เธอมีให้กับเขา เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของพ่อ เธอก็เป็นเด็กที่พ่อของแพทริกอุปการะเลี้ยงดู เธอรั

ลีโอเป็นหนุ่มที่เติบโตมาในโลกที่เจริญเปิดกว้างความเสมอภาคของหญิงชาย เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจหญิงสาวที่ผ่านมือชายอื่นมาแล้ว เขาสนใจเพียงแค่ความพึงพอใจและความต้องการเท่านั้น อุ๊บ! ผลั่ก และสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น เมื่อจู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งไม่รู้ว่าวิ่งหนีอะไรมา เธอสะดุดล้มหน้าคว่ำอยู่แทบเท้าเขา ลีโอเบิกตามอง แต่ไม่ได้ขยับเมื่อเห็นแล้วว่าเป็นเพียงผู้หญิงอื้ม! หญิงสาวที่มีผมยาวยุ่งเหยิงค่อยๆเงยหน้าขึ้น ลีโอที่เบิกแค่ดวงตาตอนนี้เขาตัวแข็งทื่อ สวรรค์...สวรรค์ นี่สวรรค์เล่นตลกอะไรกับเขา “ธะ...เธอ” ลีโอขยับโน้มกายเข้าหาเธออย่างรวดเร็วเพื่อมองให้ชัดๆ เขาต้องการให้แน่ใจว่าว่าแสงจากดวงจันทร์ในคืนนี้ไม่ได้หลอกตาเธอ ทุกอย่างเกิดขึ้นอัตโนมัติ เขาต้องคว้าตัวเธอไว้ จับเธอไว้ไม่เช่นนั้นเธออาจหายไป เมื่อแสงจากดวงจันทร์ไม่ได้หลอกตาหืมมมม แต่เมื่อเข้าใกล้ ตัวเธอเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า นี่เธอไปตกถังเหล้ามาหรือไง “ใครรรรร” เสียงเธออ้อแอ้ ลีโอมองสภาพเธอแล้วทำให้เขาสงสัยยิ่งนักว่าเธอมาโผล่ที่นี่ได้ไง “เอา...ฉันอยากได้” หมับ! จู่จู่เธ

“นาย” ลีโอที่เห็นถนัดตาแล้วว่า ใครที่ยืนอยู่ตรงหน้า แม้จะเจอหน้าแบบตัวเป็นๆ ครั้งแรก“กุญแจ” มาวินเดินไปใกล้ ไม่ได้คว้าร่างในอ้อมแขนมา ลีโอจึงรู้สึกดีกับการปฎิบัติแบบนี้ของมาวิน “ในกระเป๋ากางเกง” เขาหันด้านที่ใส่กุญแจห้องของเลน่าให้มาวินเป็นฝ่ายล้วงหยิบออกไป ประตูถูกไขและเปิดออก ลีโอเดินนำเข้าไปก่อนพร้อมกับร่างที่หลับพริ้มอย่างสบายในอ้อมแขน มาวินก้มลงหยิบถุงกระดาษขนาดใหญ่ที่วางไว้ข้างประตู เขาไม่สนใจเอกสารบิลหรืออะไรอย่างอื่นแล้วในตอนนี้ทันทีที่เข้าไปและเปิดไฟ มาวินและลีโอถึงเบิ่งตามองห้อง นี่มันใช่ห้องสำหรับที่อาศัยหรืออย่างไร “โอ้! ดีที่ยังมีไฟฟ้าใช้” ลีโอครางออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ ดั่งกับว่าเขาเจอสิ่งมหัศจรรย์ในห้องนี้ นั่นก็คือไฟฟ้า“ฉันจ่ายค่าค้างชำระไปแล้วเมื่อบ่ายนี้” ลีโอหันมากระพริบตาปริบๆ มองมาวิน จากที่ดูแล้วเขาก็รู้ทันทีว่ามาวินก็พึ่งเข้ามาในห้องนี้เหมือนกัน ยังดีที่ในห้องยังมีฟูกสำหรับนอน ลีโอกำลังจะเดินไปและพาหญิงสาวไปวางไว้ที่ฟูกนอนของเธอ อึ๊บ แต่แล้ว....เลน่าก็

…เลน่าที่ยังไม่ฟื้น จึงไม่ได้ได้ยินว่าสองชายที่ต่างก็เคยฝากฝังแก่นกายไว้กับเธอ กำลังพูดคุยตกลงกันเกี่ยวกับการฝากฝังหัวใจไว้กับเธอ และเหมือนว่าจะสรุปตกลงกันได้อย่างลงตัวเสียด้วย...เลน่าค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นในตอนสาย ในห้องสว่างเพราะม่านบังตาหน้าต่างถูกเปิดกว้าง ข้างกายไม่มีผู้ใด เธอพยายามทบทวนแต่ก็จำไม่ได้ว่าตัวเองออกมาจากห้องน้ำตอนไหน ความจำสุดท้ายคือเธอกำลังสับสนคิดไม่ตก...เท่านั้นคือสิ่งที่เธอจำได้ ซู่ซู่ เสียงน้ำในห้องน้ำที่จู่ๆก็เงียบลง เลน่าหันไปมองประตูที่ถูกผลักเปิดในไม่กี่วินาที “พี่มาวิน”มาวินยิ้มเล็กน้อยกับคำทักทายนั้น เขาเดินมานั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอ ใช้หลังมืออังที่หน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิ และเขาก็พยักหน้าแสดงถึงความพึงพอใจ ร่างกายเลน่าเย็นลงแล้ว เขากับลีโอแทบไม่ได้นอนเลย เพราะหลังจากที่ป้อนยาเธอ ร่างกายของเธอก็ร้อนดั่งเหล็กถูกไฟรน พวกเขาต้องช่วยกันเช็ดตัวเธอตลอดทั้งคืนเมื่อฟ้าสว่างลีโอที่ได้รับเสื้อผ้าชุดใหม่ก็ออกไปเพื่อไปจัดการกับที่อยู่ใหม่ของเราสามคนในทันที เขาจึงอยู่ดูแลเธอต่อ จนเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนร่างกายเ