Semua Bab จังหวะรักมาเฟีย: Bab 111 - Bab 120

ปีเตอร์ยิ้มอีกครั้งและพยักหน้าและเดินอ้อมออกมาจากบริเวณครัวมานั่งที่เก้าอี้ตรงท๊อปฝั่งตรงข้าม เพื่อให้พื้นที่ให้กับหนูนาแสดงฝีมืออย่างเต็มที่ ปีเตอร์นั่งกอดอกมองหนูนาเริ่มต้นที่การตอกไข่ไก่สองฟองเป็นไปอย่างราบรื่น หนูนาถือถ้วยที่ตอกไข่ไก่เรียบร้อย ย้ายไปตรงจุดขวดเครื่องปรุงต่างๆที่วางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ และจับจ้องขวดเหล่านั้นมองหาอะไรบางอย่าง หนูนาหยิบมาทีละขวดอ่านฉลากและวางกลับลงไปที่เดิมทำอย่างนั้นหลายต่อหลายครั้ง จนได้สิ่งที่ต้องการ เธอยิ้มและเยาะน้ำปลาใส่ไปในถ้วยไข่ไก่นั้นปริมาณที่พอใจ หลังจากนั้นเธอก็นำนมสดที่เหลือจากการใส่ต้มยำกุ้งใส่ไปด้วยและทำการตีไข่ ปีเตอร์มองอากัปกริยาทุกอย่างของหนูนาถึงแม้ว่าดูแล้วเธอจะไม่ค่อยถนัด แต่การกระทำทุกอย่างของเธอบ่งบอกถึงความมั่นใจ และทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะต้องเอ่ยถามสิ่งที่อยู่ในข้อของความรู้สึกที่เขาเองไม่เข้าใจและสงสัย            “หนูนา...ทำไมถึงดูไม่ค่อยตกใจกับเรื่องเมื่อวานนี้” หนูนาตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆ  ปีเตอร์ก็ถามถึงความรู้สึกของเธอถึงเหตุการณ์ร้ายเมื่อวา

หนูนาต้องเปลี่ยนตำแหน่งแขนไปจับหัวเตียงเหนือศีรษะเพื่อพยุงตัวเองไว้ ตั้งรับกับบทรักที่ร้อนแรงของสามี “อ้าร์ส...อ้าร์ส...พีท....อ้าร์ส” หนูนาหอบหายใจพร้อมกับเสียงครางร้องเรียกสามีอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะทุกจังหวะของปีเตอร์เร้าร้อนดุดัน จนหนูนาเสียวซ่านมากไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ครางเรียกชื่อชายที่สร้างความรู้สึกนี้ให้เธอเป็นระยะ             ปีเตอร์เองความรู้สึกพลุ่งพล่านจนเขาเองก็ไม่อยากเชื่อว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆและแสนจะธรรมดาเป็นธรรมชาติจะเรียกอารมณ์ความต้องการของเขาได้มากมายขนาดนี้แบบที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำได้มาก่อน ทั้งๆที่หนูนาไม่ได้ยั่วยวนเขาแค่เป็นตัวเธอในแบบเธอ “อนุภาพแห่งรัก”เขาจะใช้คำนี้ได้หรือเปล่า เพราะเขารู้แล้วว่าเขาขาดเธอไม่ได้ และเขาก็ต้องยอมรับต่อโลกใบนี้ว่า ความรักของเขาเป็นนิยามแห่งการครอบครอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะไม่มีทางยอมสูญเสียเธอแน่นอน ต่อให้เขาต้องกลายเป็นปีศาจร้ายเขาก็ยอม ถ้าผลตอบแทนคือเธอจะอยู่เคียงข้างเขาไปตราบเท่าลมหายใจสุดท้ายของเขา   

หนูนารีบลุกนั่งทันทีและหันไปมองสามี ปีเตอร์แต่งตัวเรียบร้อยนั้นหมายความว่าเขาตื่นนานแล้ว            “ทำไมถึงตื่นเช้าจัง!คะ?” หนูนาถามออกไปอย่างสงสัย “พีท...ทำไม?”            “วันนี้เราจะออกไปข้างนอก...แต่ก่อนจะออกไปผมอยากทบทวนท่าเต้นและรายละเอียดสำหรับการถ่ายมิวสิควีดีโอในวันพรุ่งนี้” ปีเตอร์อธิบายยืดยาว ซึ่งน้อยนักที่เขาจะพูดประโยคยาวๆ            “อ๋อ...คะ...หนูนาขอถามอีกคำถามนะคะ”            “ได้...แต่กติกาเดิมยังคงถือปฎิบัติ”            “คนบ้า!...ทำอย่างอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง” หนูนาร้องบ่นและหน้าแดง ทำไมนะเธอต้องเขินและอายทุกครั้งที่    ปีเตอร์พูดถึงเรื่องพวกนี้   

มื้อเย็นนี้ปีเตอร์ได้ให้จัดการจองร้านอาหารทั้งร้านเพื่อเป็นการส่วนตัวเฉพาะครอบครัวเขา เขาได้แจ้งกับหนูนาและทุกคนว่าเย็นนี้คุณตาไมเคิลจะมาร่วมรับประทานกับพวกเราด้วย รวมถึงสมาชิกในวงพร้อมเจนนี่และแคทรีน และไรอัลบอกว่าเขาจะพาเอมม่าบุตรสาวเพียงคนเดียวของเขามาด้วย หนูนาดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้มีโอกาสได้เจอสาวน้อยเอมม่า เพราะปีเตอร์บอกว่าขอชดเชยที่ต้องยกเลิกงานเลี้ยงฉลองการแต่งงานของเขาและเธอ ทุกคนจึงพร้อมกันมาอย่างเต็มใจและดีใจเป็นอย่างมาก “ว้าว!!!....” หนูนาร้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อมาเดินทางมาถึงร้านที่ปีเตอร์แจ้งไว้ เพราะสถานที่ภายในถูกจัดไว้อย่างสวยงามและน่ารักมาก และที่ทำให้หนูนาแปลกใจคือการจัดสถานที่เหมือนกันกับวันคล้ายวันเกิดของเธอที่คอนโด เพราะภายในมีดาวห้อยระโยงระยางเหมือนเธอล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า เพราะพื้นเต็มไปด้วยลูกโป่ง สีขาวเปรียบดั่งก้อนเมฆ ในห้องอาหารแห่งนี้มีโต๊ะเพียงโต๊ะเดียว แต่เป็นโต๊ะที่ใหญ่และยาวเพื่อรองรับแขกได้ถึงยี่สิบคน บนโต๊ะถูกจัดวางด้วยอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับโต๊ะอาหารแบบผู้ดีอังกฤษ เชิงเทียนวางกลางโต๊ะจุดเทียนให้แสงสว่างสลัวๆ ทำให้บรรยากาศดู โรแมนติกแล

“แม่เกิดอะไรขึ้น” ปีเตอร์หันมาถามบาบาร่าทันที เมื่อผู้เป็นพ่อได้กลับไปบาบาร่าเล่าทุกอย่างให้ปีเตอร์ฟังถึงจุดประสงค์การมาครั้งนี้ของอีธาน และเธอก็ทิ้งท้ายว่าทุกอย่างให้เป็นไปตามความต้องการของเขา ตอนนั้นปีเตอร์ได้แต่รับฟังและไม่ได้ให้คำตอบใดๆกับบาบาร่า “ผมรักแม่นะครับ” แต่เหตุการณ์ที่ทำให้ความรู้สึกของเขาชัดเจนมากขึ้นว่าเขาเกลียดผู้เป็นพ่อมากแค่ไหน คือในคืนวันนั้นเขาและจอนนี่ยังไม่ได้กลับบ้าน เพราะพวกเขาไปเที่ยวกันตามประสาวัยรุ่นกับเพื่อนๆที่โรงเรียนกันเป็นประจำทุกวันศุกร์ และคืนนั้นก็เช่นเดียวกัน และกว่าพวกเขาสองคนจะกลับถึงบ้านก็เกือบตีหนึ่ง แต่การกลับมาครั้งนี้ทุกอย่างผิดปกติอย่างมากเพราะบริเวณบ้านมืดไม่มีแม้แต่แสงสว่างจากดวงไฟสองข้างทางเลย ปีเตอร์ยังจำได้ว่าทันทีที่เขาเห็นบรรยากาศแบบนั้น ความรู้สึกกลัวเกาะติดภายใต้จิตใจเขาทันที ปีเตอร์เกือบจะวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อหาแม่ของเขาแต่จอนนี่รั้งไว้ เพราะเขารับรู้ถึงความไม่ปลอดภัยจากบริเวณโดยรอบ “เฮ้ย!พีทเดี๋ยว” จอนนี่พูดพร้อมกับจับแขนเพื่อนไว้และบอกว่าให้เข้าไปเงียบๆและอีกทางเข้าของบ้าน เพราะทุก