Semua Bab จังหวะรักมาเฟีย: Bab 121 - Bab 130

ตลอดการเดินทางกลับของเธอและปีเตอร์นั้นภายในรถไร้ซึ่งการสนทนาระหว่างกัน แต่เมื่อการเดินทางสิ้นสุด ปีเตอร์และหนูนามาถึงคอนโดอย่างปลอดภัย และสิ่งแรกที่ปีเตอร์กระทำทันทีหลังจากเข้ามาถึงห้อง เขาดึงเธอเข้าปะทะตัวเขาอย่างแรง เพราะหนูนาถลาเข้าหาเขาอย่างจัง เนื่องจากเธอไม่ทันตั้งตัว และปากหนาประกบปากอิ่มของเธอทันทีหนูนารับรู้ถึงรสชาติของการจูบครั้งนี้ทันที เพราะปีเตอร์รุนแรงมากเขาทั้งกัดทั้งดูดจนเธอไม่แน่ใจว่ารสชาตินี้เป็นเลือดของใครกันแน่ แต่หนูนาไม่มีการขัดขืนใดๆ เขาเลย หนูนาปล่อยร่างกายปล่อยใจไปกับเขาพร้อมตอบสนองให้ความร่วมมือกับเขาอย่างเต็มที่ เพราะถ้าเธอสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือให้สามีของเธอผ่านช่วงเวลาของความรู้สึกนี้ไปได้เขาจะรุนแรงกับเธอแค่ไหนเธอก็ยอม หนูนาจิกเล็บลงที่ท่อนแขนที่โอบรอบตัวเธออยู่ เพราะเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจเพราะปีเตอร์ใช้เวลาดูดกลืนความหวานในโพรงปากเธอทั้งรุนแรงดื่มด่ำค่อนข้างนานจนเธอหายใจไม่ทัน ปีเตอร์ปลดปล่อยปากอิ่มนั้นดวงตาทั้งสองคู่จับจ้องกัน ปีเตอร์ใช้ลิ้นของเขาเลียริมฝีปากตัวเขาเองบริเวณที่มีน้ำสีแดงซึมออกมา หนูนาตกใจเล็กน้อยเพราะรส

“ตกลง...” ปีเตอร์ตอบออกไปหลังจากไตร่ตรองทุกอย่างแล้ว เพราะเขาแค่เป็นทายาทคนต่อไป ยังไม่ใช่หัวหน้าเพราะเขาอาจจะไม่ต้องรับตำแหน่งหัวหน้าเลยเพราะพ่อของเขาถึงแม้อายุห้าสิบห้าแล้วแต่ท่านยังแข็งแรงมาก แต่เขารู้สึกดีกับข่าวใหม่ที่ได้รับว่าพ่อของเขากำลังจะเปลี่ยนแปลงทำในสิ่งที่ถูกต้อง เพราะมันเป็นสิ่งที่แม่เขาต้องการตลอดมาและถ้าเขาไม่ต้องรับตำแหน่งหัวหน้า แต่คนที่ต้องรับคงเป็นลูกของเขา เพราะฉะนั้นเขาต้องจัดการมันก่อนที่ลูกของเขาจะเกิดขึ้นมา            “ขอบใจมาก...เอียน”            “ผมมีข้อแม้ผมไม่ต้องการให้คุณเข้ามายุ่งวุ่นวายอะไรกับผู้หญิงของผม...เราจะคุยกันเรื่องงานเท่านั้น...และคุณมีอะไรก็ให้คนของคุณติดต่อมาที่คนของผม” ปีเตอร์อธิบายด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นไร้ความรู้สึกทำให้คนฟังอย่างอีธานได้ยินแล้วทำให้เขารู้สึกเหมือนคนวัยแปดสิบก็ไม่ปาน             หนูนาเมื

ปีเตอร์รับหนูนาไว้ทันทีเพราะเธอเข้าสู่นิทราทันทีหลังจากสงบนิ่งพักหายใจ และจุดประสานนั้นยังคงเชื่อมเธอและปีเตอร์อยู่ ปีเตอร์จุมพิตแผ่วเบาที่เส้นผมหยิกหนานั้นพร้อมประคองกอดร่างน้อยๆที่สงบนิ่งด้วยลมหายใจที่สม่ำเสมอกัน            “…ผมคงอยู่ไม่ได้แน่ถ้าขาดหนูนา...” ปีเตอร์กระซิบแผ่วเบาเพื่อบอกกับตัวเองมากกว่าจะบอกกับร่างน้อยๆบนตัวเขาตอนนี้ และเขาก็เข้าสู่นิทราตามหนูนาไปด้วยทันที             วันนี้เป็นวันคริสต์มาสอีฟ หนูนากับปีเตอร์เข้าสตูดิโอช่วงเช้า เพื่อทำความเข้าใจและทบทวนงานคอนเสิร์ตในวันพรุ่งนี้ ตลอดการประชุมหนูนาคอยแต่จะมองโทรศัพท์และนาฬิกาตลอด เพราะเที่ยงหนูนาต้องไปสนามบิน วันนี้คุณแม่วันดี นีออน และคุณวุฒิเดินทางกลับประเทศไทย แต่นั้นไม่ใช่สาเหตุหลักเพราะเธอกำลังรอข้อความเข้าจากคนคนหนึ่งต่างหาก             ปีเตอร์หลี่ตาชำเลืองมองหญิงสาวข้างตัวตลอดเวลาเพราะหนู

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็ค่อยๆ ย่องเดินไปที่ประตูทางออก และรีบกดเรียกลิฟท์ทันที “ถ้าไม่นานคงกลับก่อนที่พีทจะออกจากห้องดนตรี...” หนูนาบ่นพึมพำกับตัวเองในขณะที่ลิฟท์ลงมาข้างล่าง            ปีเตอร์เมื่อเข้ามาในห้องดนตรีพร้อมด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเขาไม่ได้โกรธ   หนูนาแต่เขากลัวและมากด้วย มันทำให้เขารู้ว่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับความปลอดภัยของหนูนามันทำให้เขากังวลว่าเขาจะปกป้องเธอไม่ได้ ปีเตอร์เดินไปที่ผนังรูปแม่ของเขา “แม่ครับ...ผมจะต้องทำไง...ถึงจะปกป้องหนูนาให้พ้นจากคนอันตรายนั้น...เธอจะต้องปลอดภัย...” ปีเตอร์พูดสายตาจับจ้องที่ภาพของบาบาร่า เขายืนอยู่อย่างนั้นสายตาจ้องมองที่ภาพรอยยิ้มของแม่ทำให้ย้อนกลับไปคิดถึงเวลาเก่าๆระหว่างแม่กับเขาจนไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน  แต่ก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นและย้ายตัวเองไปที่เปียโนและบรรเลงเพลงไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เขาอยู่คนเดียว ณ สถานที่แห่งนี้            หนูนาเมื่

ปีเตอร์ปิดปากของหนูนาด้วยปากของเขาทันทีด้วยความร้อนแรงเพราะเขาทั้งดูดและกัดริมฝีปากอิ่มนั้น บดขยี้อย่างไม่ปราณีพร้อมกับสองมือที่บีบขย้ำดอกไม้ตูมแบบอารมณ์เดียวกัน หนูนายกสองแขนโอบรอบคอปีเตอร์ไว้เพื่อเป็นหลักยึด เพราะความรุนแรงและดุดันของเขานั้นอาจทำให้เธอล่วงลงไปนั่งกองกับพื้นได้ หนูนาไม่ขัดขืนต่อการกระทำนี้เลยสักนิด เธออดทนต่อความเจ็บปวดทั้งบริเวณปากกับหน้าอกที่ตอนนี้มันแทบแหลกคามือของสามีที่รักอยู่แล้ว แต่ใช่ว่ามันจะมีแต่ความเจ็บปวดความเสียวซ่านก็ติดตามมาด้วยเช่นกัน            ปีเตอร์ปลดปล่อยปากอิ่มนั้นเมื่อดูดกลืนกินความหวานพอใจแล้วและไล่ต่ำมาที่ลำคอต่อ หนูนาแหงนหน้าขึ้นเพื่อเปิดทางให้ทั้งเขาและเธอได้หายใจและตอนนี้ปากอิ่มของหนูนาก็เจ่อบวมแดงอย่างเห็นได้ชัด ปีเตอร์ยังไม่ลดละที่ลำคอเล็กนั้นเขาทั้งสูดดมด้วยจมูก จุมพิตด้วยปากหนาเสียงดังไปทั่วห้องทิ้งร่องรอยการสัมผัสไว้อย่างเด่นชัด ดั่งเป็นหินนำทางไม่ต้องกลัวหลงทางเลยทีเดียว            “อ้าร์ส...อ้าร์ส...อ