All Chapters of ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Chapter 231 - Chapter 240

“ขอบคุณค่ะ” ศศิตากล่าวขอบคุณ คำชมที่ฟังจนชินแล้ว แต่ก็ยังดีใจทุกครั้งที่มีคนชม “อืม ว่าไง” ศศิตารับสายจากปลายสาย พูดคุยไม่นานก็วางสาย ลลิตาที่สระผมข้าง ๆ หันมาถาม “ใครโทร.มา” “ไอ้รองมันจะแวะมารับ” ศศิตาหันไปบอกเพื่อนสาว เพื่อนสาวสองของเธอกำลังจะมารับไปเลือกซื้อของเข้าบ้านกัน เพราะวันนี้ของในตู้เย็นหมดแล้ว หลังจากสระผมทำเล็บไปเกือบสองชั่วโมง ชายหนุ่มที่ทำเอาคนทั้งร้านหัวใจจะวายก็ปรากฏตัวขึ้น ออร่าความหล่อส่งมาแต่ไกล แต่เพราะมีข่าวว่าคุณหมอหนุ่มรูปงามนามว่า ลักษณ์ โชติภิวรรธ[1]นั้นเป็นเกย์ แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของศศิตานางเอกดัง ทำให้ทุกคนปลื้มเขาแบบเจ้ข้างบ้านมากกว่าพี่ชายข้างบ้าน ทำไมนะ คนหล่อ ๆ งานดี ๆ ถึงกลายเป็นเก้งหมด แล้วชะนีอย่างพวกเธอจะเอาผู้ชายที่ไหนทำผัว เสียงบ่นในใจของผู้หญิงหลายคนที่ได้เจอะเจอคุณหมอหนุ่มดังขึ้น “พี่ลิตา นั่นคุณหมอรองใช่ไหมคะ” พลอยใสเอ่ยถามพี่สาวที่เธอกำลังนวดมือให้ พลอยใสก็เป็นอีกคนที่ใช้บริการคลินิกชื่อดังของคุณหมอลักษณ์ ตัวจริงหล่อชนิดที่ไม่ต้องจ้างใครเป็นพรีเซนเตอร์เลย “ใช่ ๆ เพื่อนสนิทข

“ปีเตอร์ จาง เป็นคนที่พ่ออยากให้พลอยแต่งงานด้วย” พลอยใสเอ่ยขึ้นมาเสียงเบาหวิว“พี่ไม่ให้ใครมาแย่งที่รักไปจากพี่นะครับ พี่รักของพี่แล้ว” คำพูดของเขาเรียกรอยยิ้มจากเธอ“แล้วใครบอกว่าพลอยจะให้คนอื่นมาแย่งพลอยไปคะ คนนี้พลอยก็รักของพลอยมาก” พลอยใสวางมือกับสองข้างแก้มของคนรัก“รักที่รักนะครับ”“รักคุณแฟนเหมือนกันค่ะ” พลอยใสโอบกอดเขาอย่างที่เขากอดเธอ ความรักจากเขาเท่านั้นที่เธอต้องการฮ่องกง บ้านประธานหวัง พลอยใสและประทีปเดินทางมาถึงบ้านพ่อของหญิงสาว หรือที่ใคร ๆ เรียกว่าประธานหวัง ผู้ชายซึ่งเธอมีเลือดเขาอยู่ในตัวครึ่งหนึ่ง วันนี้เขาในวัยเจ็ดสิบปี ซึ่งดูอย่างไรก็ไม่น่าจะถึงเจ็ดสิบ “มาแล้วเหรออาเหม่ย” ประธานหวังมองหน้าลูกสาวคนสุดท้องที่เกิดกับภรรยาคนที่สองอย่างคิดถึง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้าลูกคนเล็ก ลูกเกลียดเขา เกลียดที่เขาทอดทิ้งแม่ของเธอ เกลียดที่เขาละเลยลูก ๆ มาหลายปี ซึ่งมันก็สมควรแล้ว “พ่อ พี่ทีปค่ะ แฟนพลอย” พลอยใสรีบแนะนำประทีปทันที สายตาของผู้สูงวัยที่ผ่านโลกมานานมาก มองดูย่อมรู้ว่าทั้งสองคนรักกันแค่ไหน แต่เพราะไม่อยากยอมรับจึงเลือกที่จะเมินเฉย

“พลอยเขามากับแฟน คุณพีทยังจะสนใจมันอีกเหรอคะ” หลินหลินพูดทั้งน้ำตา“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ กลับไปได้แล้ว ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” ปีเตอร์ จางไล่อดีตภรรยาเสียงแข็ง ถ้าหล่อนไม่ได้ตั้งท้อง เขาไม่มีทางแต่งงานกับหล่อน ลูกเขาต้องมาจากไปเพราะความมักง่ายและขี้เมาของหล่อนและเพราะความมักง่ายของเขาในอดีต ทำให้ต้องเลิกรากับพลอยใส เขาพยายามง้อขอคืนดีมาตลอดสามปี แต่ไร้วี่แววที่เธอจะคืนดีกับเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังมีความหวัง เพราะเธอยังไม่ยอมคบหากับใคร เขาคิดว่าลึก ๆ แล้วเธอยังคงไม่ลืมเขาที่เป็นรักแรกเขาวางใจมากไปหน่อย ใครจะคิดว่าเธอจะเอาไอ้กระจอกนั่นมาเป็นแฟน มันไม่มีอะไรสู้เขาได้เลยสักนิด “คุณพีทจะรักใครหลินไม่ว่า แต่ต้องไม่ใช่มัน” หลินหลินโวยวาย เธอรู้ว่าเขารักพลอยใส และไม่เคยเลิกรัก เธอถึงได้อิจฉาอดีตเพื่อนสนิทอยู่จนทุกวันนี้“ทำไมฉันจะรักพลอยไม่ได้ ในเมื่อฉันรักของฉันมาก่อน และฉันไม่เคยรักเธอ” ปีเตอร์ จางพูดเสียงดัง คนที่เดินลงมาจากชั้นสองได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกัน แต่เพราะทั้งสามพูดกันด้วยภาษาจีน ทำให้ประทีปไม่ค่อยสนใจบทสนทนานั้นมากนักพลอยใสนึกขอบคุณสวรรค์ ที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องมาได้ยินอดีตค

ประธานหวังต้องการคุยกับแฟนของลูกสาว หรือว่าที่ลูกเขยตามลำพัง ถึงจะรู้ว่าถ้าหากประธานหวังคัดค้านก็ไม่มีผลกับความรักของทั้งคู่ แต่ประทีปก็อยากให้บิดาของแฟนสาวยอมรับและไว้ใจเขา ยอมรับให้เขาดูแลลูกสาวของท่านไปตลอดชีวิต “ทำงานอะไร” เป็นคำถามแรกของว่าที่พ่อตา ประทีปมั่นใจว่าอีกฝ่ายรู้อยู่แล้วว่าเขาทำงานอะไร เพราะคงสืบมาระดับหนึ่งแล้ว แต่ในเมื่อว่าที่พ่อตาถาม เขาก็ต้องตอบ “เปิดไนต์คลับกับทำงานบริษัทครับ” ประทีปตอบออกไป ใจเต้นตึกตักแต่ยังควบคุมเสียงได้ดี ไม่ตื่นเต้น “มีคุณสมบัติอะไรที่คิดว่าผมควรให้คุณดูแลอาเหม่ยไปตลอดชีวิต” “เพราะผมกับน้องพลอยรักกัน เธอเป็นลมหายใจของผม และผมเองก็เป็นรอยยิ้มของเธอ” คำตอบของชายหนุ่มสร้างรอยยิ้มตรงมุมปากของชายสูงวัย “รอยยิ้มแค่นั้นเหรอ” ประธานหวังถามอย่างอยากรู้ว่าเหตุใดเขาอ้างถึงรอยยิ้ม “ยิ้ม เราต้องอยากยิ้ม และมันต้องมาจากหัวใจ ยิ้มเป็นอะไรที่เงินซื้อไม่ได้ และผมมั่นใจว่าผมสามารถทำให้น้องพลอยยิ้มได้” คำตอบแสนมั่นใจของชายหนุ่มทำเอาคนเป็นพ่อของหญิงสาวรู้สึกหมั่นไส้ แต่ก็ต้องยอมรับว่า เขาเองก็รู้สึกได้ว

เดี๋ยวนะ! เขาฟังภาษาจีนรู้เรื่องด้วยเหรอ แล้วพูดได้ด้วย?“พี่ทีป ทำไมพูดได้”“ก็เรียนมาครับ”พลอยใสมองหน้าประทีปนิ่ง เดี๋ยวนะ ทำไมเธอไม่เคยรู้ว่าเขาพูดภาษาจีนได้ แล้วเขาเรียนตอนไหน ทำไมเธอไม่รู้“เรียนตอนไหน ทำไมไม่บอกพลอย” พลอยใสโวยวาย แล้วตอนที่เธอพูดกับปีเตอร์ จาง เขาก็ฟังออกทุกคำอย่างนั้นเหรอ แล้วที่เธอบอกว่ารักเขา เขาก็ได้ยินอย่างนั้นสิ น่าอายที่สุด“เรียนตอนมาทำงาน เฮียภาคอยากให้พูดได้ เลยให้เรียนครับ”“ทำไมไม่บอกพลอย”“ก็น้องพลอยไม่ได้ถาม พี่ไม่อยากอวดว่าพี่มีดีเยอะนะครับ” ประทีปพูดยิ้ม ๆ ตอนนี้เห็นคนหน้าแดง ไม่รู้เพราะโกรธหรืออาย“พี่ทีปไม่น่ารักแล้ว เจ้าเล่ห์”พลอยใสบ่นออกมาอย่างไม่จริงจัง ก็แค่งอนนั่นแหละ จะโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะเอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องทั่วไปมากนัก พออยู่กันลำพัง ส่วนมากก็ทำกิจกรรมมากกว่าคุยกันพักหลังนี่เริ่มแยกไม่ออกว่าเธอหื่นหรือเขาหื่น หรือว่าหื่นด้วยกันทั้งคู่ พลอยใสฟังประทีปพูดคุยกับพ่อเธอในเรื่องแสบที่เธอเคยทำ ทั้งสองคุยกันภาษาไทยสลับภาษาจีน ฟังดูก็วุ่นวายดีน่าแปลกใจที่พ่อเธอตอนนี้ดูเป็นพ่อมากกว่าในอดีต ตอนนั้นท่านเกรงใจภรรยาคนแรกของท่าน