All Chapters of ท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+): Chapter 241 - Chapter 250

ภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้ประทีปรู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมาทันที ภาพของพลอยใสกำลังนั่งอยู่ในคาเฟ่แห่งหนึ่ง ดูจากชุดก็คงเป็นภาพที่ถ่ายวันนี้ปีเตอร์ จาง เขามาเมืองไทยอย่างนั้นเหรอ มาทำไม แล้วทำไมพลอยใสไม่บอกเขา เขากับพลอยใสกลับมาจากฮ่องกงได้เกือบสองเดือนแล้ว อารมณ์อย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คือหึง ปกติเขาไม่เคยหึง แต่ครั้งนี้หึงและหึงมาก นับวันเขายิ่งหวงพลอยใสอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนกลัวว่าวันหนึ่งเธอจะทิ้งเขาไป ชีวิตเขามีแค่พลอยใสเท่านั้น ถ้าจะต้องเสียเธอไป เขาไม่ยอม“มึงเป็นอะไรไอ้ทีป” ภาคถามเมื่อเห็นหน้าประทีปบอกบุญไม่รับขณะมองโทรศัพท์“พิมพ์ส่งรูปนี้มาให้ผม” ประทีปยื่นโทรศัพท์มือถือให้ภาคดู เป็นรูปพลอยใสกำลังนั่งกินข้าวกับใครบางคนที่เขาเองก็ไม่รู้จัก“ใครวะ” ภาคขมวดคิ้วขณะมองภาพถ่าย“น้องพลอยไงครับ”“ไอ้ทีป เมียมึงกูรู้จัก หมายถึงผู้ชายน่ะ ใครวะ” ภาคอยากจะเขกกะโหลกไอ้ทีปตัวดี“โทษทีเฮีย ทีปลืม อดีตคู่หมั้นน้องพลอย” ประทีปพูดแล้วก็ยังมองรูปต่อไป เป็นรูปที่พลอยใสเดินเข้าในร้านกระเป๋าหรูราคาใบหนึ่งหลายล้าน ทั้งสองเลือกซื้อกระเป๋า กระเป๋าราคาเท่าบ้านอย่างที่ใคร ๆ ก็รู้“เมียมึงเคยมีคู่หมั้น

คอนโดของพลอยใส หญิงสาวเดินตามหาคนที่โทร.มาแล้วไม่รับอยู่นาน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เจอ“ไปไหนของเขาเนี่ย” พลอยใสเดินออกจากห้อง ตรงไปยังห้องตรงข้ามซึ่งเป็นห้องของชวี“มีอะไรทำหน้ายุ่ง” คนที่มาเปิดประตูกลับเป็นเพื่อนสาว เจนิตายืนสวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น แต่สภาพไม่บอกก็รู้ว่าผ่านกิจกรรมอะไรมา เพราะยังมีรอยตรงซอกคอขาวและปากเจ่อ ๆ นั่นอีก“นี่ใส่ชุดให้มันเรียบร้อยก่อนค่อยมาเปิด” พลอยใสบ่นใส่พร้อมทั้งเดินเข้ามาในห้อง ตรงไปยังพี่ชายของตัวเองที่นั่งอยู่ตรงโซฟา หมอนทับหน้าตักไว้ ข้างบนเปลือยเปล่า โชว์กล้ามอยู่กลางห้องรับแขก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าก่อนหน้านี้ทั้งสองทำอะไรกันอยู่“เห็นพี่ทีปไหมพี่ชวี” พลอยใสเลิกสนใจภาพตรงหน้า เอ่ยถามหาคุณแฟนที่ไม่รับโทรศัพท์“ไม่เห็นนะ โทร.หาไม่ติดเหรอ” ชวีหันมามองน้องสาวนี่เป็นครั้งแรกที่เธอติดต่อประทีปไม่ได้“ฮัลโหล พี่ทีปอยู่ไหน ทำไมไม่รับสายพลอย” พลอยใสรีบรับสายจากประทีปทันทีในจังหวะที่เขาโทร.เข้ามา“อยู่โรงพยาบาลครับ”“ทำไมไปอยู่ที่นั่น” พลอยใสตกใจ เพราะอะไรเขาถึงไปอยู่ที่นั่นได้ ทำไมกัน“ที่ไนต์คลับเกิดอุบัติเหตุครับ มีคนได้รับบาดเจ็บ พี่เลยมาเยี่ยม ไม่ไ

ตอนนี้ศัตรูอยู่ในที่มืด เขาอยู่ในที่สว่าง ถ้าพวกมันรู้ว่าหัวใจของเขาคือพลอยใส ถ้าพวกมันรู้...เธอกำลังอยู่ในอันตราย อันตรายที่เกิดจากเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พลอยใสต้องปลอดภัย ถึงใจเขาจะเจ็บแค่ไหน พลอยใสก็ต้องปลอดภัย จนกว่าจะจับตัวคนร้ายได้ เขาจะต้องอยู่ให้ห่างจากพลอยใส อยู่ให้ห่างจากหัวใจตัวเอง อยู่โดยที่ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียงเธออย่างนั้นเหรอ เขาจะอยู่ได้ใช่ไหม เขาจะทำได้ใช่ไหม น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาไม่หยุด ถึงจะข่มกลั้นความรู้สึกแค่ไหน แต่มันก็ยากเหลือเกิน แค่คิดว่าเขาต้องอยู่ห่างเธอ แค่วันเดียว เขาก็รู้สึกหายใจติดขัด รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ “พี่ขอโทษน้องพลอย พี่ขอโทษ” คำขอโทษที่แทบจะไม่ได้ยินเสียง เขาพยายามร้องไห้ให้เบาที่สุด อยู่นอกระเบียงห้องรับแขก กลัวว่าเสียงร้องไห้ของเขาจะทำให้ยอดดวงใจของเขาตื่น เขารักเธอขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน ไม่ว่าอุปสรรคอะไรเขาก็พร้อมสู้ ไม่ว่าความท้าทายไหนเขาก็พร้อมจะเสี่ยง แต่ต้องไม่ใช่ชีวิตของเธอ เขาไม่พร้อมจะเสี่ยง แม้แต่ความเสี่ยงเพียงเล็กน้อยเขาก็ไม่ยอมเสี่ยงเช้าวันรุ่งขึ้น ประทีปทำอาหาร

โดนทิ้งก็เจ็บมากพออยู่แล้ว พอรู้ว่าเขาไปหาคนอื่นยิ่งเจ็บมากกว่าเดิม น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง รักเขาขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน รักตั้งแต่วันที่เขาโดนทิ้ง หรือรักตั้งแต่ตอนไปพัทยาด้วยกันหรือรักตอนที่มีอะไรกัน ไม่รู้ว่ารักเขาตอนไหน แต่ตอนนี้รักเขา คิดถึงเขา เพื่อน ๆ บอกว่าผู้ชายมีเยอะกว่าฝูงลิง แต่เอาจริง ๆ ลิงที่ชอบมันไม่มีเลย ไม่อยากได้ใคร อยากได้แต่เขารู้ว่าครั้งนี้ตัวเองเจ็บมาก เจ็บจนเหมือนทนไม่ได้ อยากกอดเขา อยากจูบเขา อยากนอนกอดเขา อยากให้เขามาทำอาหารให้เหมือนทุกวัน อยู่บนที่นอนยิ่งได้กลิ่นเขา มองไปตรงไหนก็มีแต่ภาพเขา กี่เดือนแล้วนะที่อยู่ด้วยกัน นานแค่ไหนแล้ว เหมือนอยู่ด้วยกันมานานเหลือเกิน“มึงโอเคไหมพลอย” เจนิตาเข้ามาปลอบพลอยใส รริดายังวุ่นวายกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก เธอโทร.มาหาพลอยใสแล้ว แต่ไม่สามารถมาอยู่เป็นเพื่อนได้ ภารกิจนี้จึงตกเป็นของเจนิตากับลลิตา “ไม่โอเค ไอ้เจ เจ้ พลอยไม่โอเค” พลอยใสร้องไห้ กอดทั้งเจนิตาและลลิตา “น้องพลอยไม่ต้องสนใจผู้ชายแย่ ๆ แบบนั้นหรอกค่ะ คนนิสัยไม่ดี มีอย่างที่ไหนกลับไปหาเมียเก่าที่เขาทิ้งตัวเอง มีแต่ควายเท่านั้นแหละค่ะ” ลลิตาก่นด่าเพราะ

หลายวันผ่านไป พิมมาดาออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธออาศัยอยู่ในคอนโดแห่งหนึ่ง คิดว่าน่าจะซื้อหลังจากขายบ้านหลังนั้น ประทีปให้คนมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย พาเธอเข้ามาส่งถึงคอนโด เธอพยายามส่งข้อความหาเขา เขาตอบกลับบ้างไม่ตอบกลับบ้าง บ่ายวันหนึ่งประทีปแวะมาเยี่ยมพิมมาดาถึงห้อง เธอแต่งตัวและแต่งหน้าอย่างที่เขาชอบ หวังว่าวันนี้จะได้อยู่กันตามลำพังเสียที เพราะตลอดเวลาที่เธออยู่โรงพยาบาล ต้องมีพยาบาลหรือคนอื่นคอยขัดจังหวะตลอด “ทีป เข้ามาก่อน” พิมมาดารีบจับแขนเขาพาเดินเข้ามาในห้อง “ผมมีเรื่องมาแจ้งคุณ เผื่อคุณจะอยากพบเขา” ประทีปพูดขึ้น คิดแล้วโคตรโมโห ทำไมเขาต้องมาข้องเกี่ยวกับสองคนผัวเมียนี่ด้วย “ใครอยากพบใคร” พิมมาดาทำหน้าไม่เข้าใจ “ก็ไอ้ผัวแก่ของคุณไง มันคือคนที่ให้มือปืนมายิงคุณ มันหวังเงินประกัน คุณเคยทำประกันโดยที่มันรับผลประโยชน์ คุณจำไม่ได้เหรอ” ประทีปพูดอย่างเหลืออด วุ่นวายกันทั้งหมดเพราะคิดว่าใครที่ไหนกล้ามาหักเหลี่ยมชวี แต่ใครจะคิดว่าคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแถมยังใช้มือปืนกระจอกแบบนั้น ที่แท้ก็คืออนุชินหรือสามีเก่าของพิมมาด