Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

“ลิตา” หญิงสาวกลับมาอยู่กับปัจจุบัน เธอหนีเขาเพราะความเปียกชื้นกลางกาย เพียงเพราะเห็นชุดนักศึกษาของเธอ ใช่ มันคือชุดของเธอแน่นอน“นี่อะไรคะคุณคีย์” เธอถามเขาพร้อมกะพริบตาปริบ ๆ“ชุดนักศึกษาเธอไง” ใช่ ก็รู้ว่าเป็นชุดนักศึกษาของเธอ แต่ทำไมมันมาอยู่กับเขาได้“ทำหน้าแบบนี้จำไม่ได้?” ภาคียิ้ม ๆ“จำได้ แต่ไม่คิดว่าจะยังเก็บไว้” ลลิตาพูดขึ้น ถึงจะไม่มีใครกล้าพูดเรื่องของภาคีกับลลิตาตรง ๆ แต่ก็มีคนบางส่วนรู้เรื่องราวของคนทั้งคู่ เธอพยายามจะไม่สนใจ แต่บางครั้งก็อดสนใจไม่ได้ อย่างเช่นวันนี้“ไม่รู้ว่าทำไมหน้าทนจัง คนเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น ทั้งสองพยายามทำเสียงให้เบาที่สุด เพราะความปากมากจึงอยากเมาท์ เนื่องจากวันนี้เห็นคู่หมั้นของท่านประธานมาถึงบริษัทลลิตาหลบมาอยู่ในห้องน้ำ เพราะเธอเองก็ไม่อยากมองหน้าคู่หมั้นของเขา ความรู้สึกผิดในใจก็มีด้วยกันทุกคนนั่นแหละ แต่ตอนนี้เธอยังไม่รู้จะหาทางออกอย่างไรกับปัญหานี้จะว่าเธอโง่ เธอก็โง่ ยอมให้เขาหลอกไปวัน ๆ เหมือนอย่างเมื่อก่อนตอนคบกันนั่นแหละ แต่เพราะรัก สิบสองปี ผู้หญิงหน้าโง่คนนี้ก็รักเขาเหมือนเดิม ลลิตาปาดน้ำตาทิ้ง จะรักเขาทำไมนักห

ลลิตามองภาพนั้นแล้วยิ้มอย่างดีใจกับรริดา แม้ว่าทั้งสองคนจะได้รู้จักใกล้ชิดกันเพียงไม่นาน แต่พวกเขาก็ลงเอยกันด้วยดี ซึ่งกว่าจะลงเอยกันได้ก็มีเรื่องราวอะไรมากมาย แต่สุดท้ายก็ได้ครองคู่กันต่างกับเธอและภาคี ถึงจะรู้จักกันมาถึงสิบสองปี แต่ก็ยังไม่ได้คู่กันอยู่ดี จะมีโอกาสสักครั้งไหมที่เขามองเธอเป็นมากกว่าเมียเก็บ มากกว่าลูกหนี้ จะมีโอกาสนั้นไหมที่ได้เชิดหน้าชูตาในสังคมว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอจะมีสักครั้งไหมที่เขาอยากจะแต่งงานกับเธอ ขอเธอแต่งงานเหมือนอย่างที่ภาคขอรริดาทั้งเธอ พลอยใส เจนิตา และรริดาต่างร้องไห้ แต่คนอื่นจะรู้ไหม ว่าน้ำตาของเธอมันผสมระหว่างน้ำตาแห่งความดีใจและน้อยใจ เธอแค่น้อยใจในโชคชะตาของตัวเองเหมือนทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น สุดท้ายก็พังไม่เหลืออะไรสักอย่าง เป็นแบบนี้ตลอด หรือเธอจะไม่ใช่ลูกรักของพระเจ้าสิบสองปีที่แล้ว วันนี้ลลิตาไปพัทยากับครอบครัว ซึ่งตอนนี้เหลือแค่พ่อและเธอเพียงสองคน ‘การเรียนเป็นไงบ้างลูก’ คุณชลิตเอ่ยถามลูกสาวคนเดียว ซึ่งตอนนี้กำลังเรียนชั้นปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ‘ก็ดีค่ะพ่อ’ ลลิตาตอบตามความจริง เพราะชีวิตในมหาว

“อื้อ พี่คีย์” ยามที่อารมณ์ใคร่ถึงจุดหมายปลายทาง หญิงสาวจะร้องครางเรียกชื่อเขาอย่างผ่อนคลายแบบนี้ทุกครั้ง“หนู พี่ไม่ไหวแล้ว” เขาเองก็ไม่ต่างกัน หากอยู่ในห้วงแห่งสวาท สรรพนามเรียกขานแสนคุ้นเคยก็จะถูกนำกลับมาใช้ เมื่ออารมณ์แห่งรักโหมกระหน่ำทั้งสองร่าง“พี่คีย์...อื้อ” เธอยังคงลอยอยู่บนเกลียวคลื่นที่ถาโถมเข้าหาไม่หยุด พลางกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อคลื่นสวาทกระแทกเข้าไม่ยั้ง ความจุก ความเสียดเสียวเข้าเล่นงานไม่หยุดบทรักร้อนแรงจบลงด้วยความเหนื่อยล้าของทั้งสองร่าง เป็นอีกครั้งที่ทั้งสองต่างเต็มที่กับความเสียวในครั้งนี้“ท่านประธานคะ วันนี้ตอนเย็นมีงานเปิดตัวเครื่องดื่มตัวใหม่ของคุณอรรถพร[1]นะคะ ต้องออกแล้วค่ะ เดี๋ยวรถติด” จันทร์แจ่มเลขาคนสนิทของประธานคนเก่า หรือก็คือพ่อของเขาเองเดินเข้ามาบอก“ลิตากลับมาหรือยัง” ภาคีถาม เพราะลลิตาขอลางานช่วงเช้าเข้าบริษัทของเธอ“คุณลิตาบอกว่าให้ไปเจอที่งานเลี้ยงเลยค่ะ” ปกติงานแบบนี้เลขาอย่างจันทร์แจ่มต้องติดตามเจ้านายไปด้วย แต่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดลูกชายคนเดียวของเธอ จันทร์แจ่มขอร้องให้ลลิตาไปทำหน้าที่แทน“มาวินไปรับคุณลีหรือยัง” ภาคีพยักหน้าเข้าใจ

ความทรมานของเธอสิ้นสุดลง เมื่อในอีกสามเดือนต่อมาอินสตาแกรมที่ไม่ได้อัปเดตมานาน มีรูปเขาในชุดสูทดูดีตั้งแต่หัวจดเท้า เขายืนพร้อมครอบครัวกับตำแหน่งรองประธานบริษัทผู้ผลิตอาหารแช่แข็งรายใหญ่ บริษัทที่ไม่กี่เดือนก่อนได้ยินว่ามีปัญหาการส่งออก แต่ตอนนี้ทุกปัญหาถูกแก้ไขแล้ว หรือว่าตลอดสามเดือนที่ผ่านมาเขามีปัญหาที่บ้าน เลยไม่ได้ติดต่อเธอ เขาอาจจะยุ่ง ถ้าอย่างนั้นเธอไปหาเขาดีไหม วันนี้ลลิตาพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ถึงมันจะมีน้อยนิด แต่เด็กสาววัยสิบเก้าปีก็มายืนหน้าบริษัทส่งออกอาหารแช่แข็งรายใหญ่ ‘สวัสดีค่ะพี่ หนูมาขอพบคุณภาคีค่ะ’ หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีชมพูหวานแหววอย่างที่เขาชอบ ชุดที่เขาซื้อให้เธอ เธอพูดกับประชาสัมพันธ์อย่างสุภาพ เขาอาจจะยุ่ง อาจไม่มีเวลาแม้แต่จะติดต่อเธอ อย่างน้อยขอให้ได้พบ ได้คุยกับเขาสักนิดก็ยังดี ‘นัดไว้หรือเปล่าคะ’ เสียงประชาสัมพันธ์สาวถามอย่างสุภาพเช่นกัน ‘ไม่ได้นัดไว้ค่ะ บอกว่าชื่อลลิตา เป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย พี่คีย์ เอ๊ย! คุณภาคีน่าจะให้เข้าพบ’ ลลิตาพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นหรือเพราะต่ำต้อยในความรู้สึก เธ

วันนี้ทั้งหมดมีนัดกันมาร่วมงานฉลองความสำเร็จของไนต์คลับแห่งใหม่ของทั้งสี่หนุ่ม งานเลี้ยงง่าย ๆ ผู้ร่วมงานมีแค่คนภายใน จัดขึ้นในเพนต์เฮาส์สุดหรูของภาค ซึ่งก็คือห้องตรงข้ามห้องของภาคีนั่นเอง งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในโซนสระว่ายน้ำ ลลิตาและภาคีเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเรียบร้อย“หรือเราไม่ควรไปดี ห้องเราก็มีสระว่ายน้ำ” ภาคียิ้มดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นชุดว่ายน้ำที่หญิงสาวใส่ ชุดว่ายน้ำวันพีซสีดำสนิท เว้าส่วนหลังเพียงเล็กน้อย“แต่ห้องเราไม่มีของกินนะคะ ห้องโน้นมีของกิน”“แต่ผมว่าแค่คุณผมก็อิ่มแล้ว” ภาคีรวบคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอด พร้อมทั้งจูบปากอย่างหวานชื่น“เดี๋ยวนี้ชอบให้รีดน้ำเหรอคะ” ลลิตายิ้มและแซวเขาอย่างอารมณ์ดี“ก็คุณชอบยั่ว”“มาว่าลิตาอีก ใครกันแน่ที่หื่นไม่เลิก” ลลิตาว่าเขาเสียงดุ พร้อมทั้งตีมือคนที่กำลังรูดชุดว่ายน้ำเธอออกจากร่าง“หื่นจริง ยิ่งเอายิ่งไม่อยากหยุด” ภาคีไม่แก้ตัว เขาขบเม้มปลายยอดถันพร้อมทั้งดูดดึงจนเกิดเสียง เจ้าของร่างอวบอิ่มก็ร้องครางเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ เธอแอ่นกายให้เขาดูดกลืนได้ถนัดขึ้น“วอร์มอัปก่อนไปออกกำลังกายในน้ำ เดี๋ยวเราออกบนเตียงกันก่อน” ภาคีพูดพร้อมทั้งซุกหน้