Semua Bab กว่าจันทร์จะสิ้นแสง: Bab 1 - Bab 10

เวลาย่างเข้าสู่หกโมงเช้าของวันใหม่แล้วแต่ จันทร์จ้าว ก็ยังคงอยู่ที่เดิมตั้งแต่เมื่อคืน หญิงสาวรูปร่างบอบบางนั่งคุดคู้อยู่บนเตียงกว้าง แขนสองข้างกอดตัวเองไว้แน่นราวกับกำลังปลอบโยนตัวเอง ดวงตาสีน้ำตาลไหม้คล้ายสีคาราเมลเหม่อมองภาพบรรยากาศงานแต่งที่แสนชื่นมื่นของตัวเองที่ถูกฉายซ้ำไปซ้ำมาบนหน้าจอโทรทัศน์ขนาดหกสิบนิ้วภายในห้องนอนของเรือนหอเปลือกตาสีไข่ตอนนี้แดงช้ำ และบวมตุ่ยจากการร้องไห้มาตลอดทั้งคืน รู้สึกปวดจนเจ้าของร่างต้องปิดเปลือกตาลง จันทร์จ้าวทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า ปลายนิ้วเรียวยาวนวดคลึงบริเวณเบ้าตาไปมา น้ำสีใสที่เพิ่งเหือดแห้งพลันไหลออกมาจากหางตาอีกครั้งภาพในคลิปวิดีโอที่เธอได้เห็นตั้งแต่เมื่อคืน ไหลเข้ามาเป็นในห้วงความคิดเป็นฉาก ๆ ไม่ว่าจะพยายามสลัดยังไงก็ไม่สามารถเอาภาพนั้นออกจากหัวไปได้เลย จนเธอต้องเอาคลิปวิดีโองานแต่งของตัวเองออกมาดูซ้ำ ๆ เพื่อหวังว่ามันจะช่วยลบภาพที่ทำร้ายจิตใจนั้นออกไปได้บ้างแต่จันทร์จ้าวคิดผิด เพราะยิ่งมองดูความสุขที่ครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว มันก็ยิ่งตอกย้ำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิมจนแทบกระอักเลือดภาพชายหญิงที่ตระกองกอดกันบนเวทีด้วยใบหน้าท

จันทร์จ้าวนั่งนึกถึงภาพคืนวันแห่งความสุขของเธอ และสามีที่เวียนมาบรรจบครบอีกครั้งในวันนี้ และก็เป็นเหมือนเช่นทุกปีที่พวกเขาทั้งคู่อยู่ฉลองครบรอบวันแต่งงานด้วยการดินเนอร์ใต้แสงเทียนกันสองต่อสอง ภายในเรือนหอที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมานานนับสี่ปีแล้วจุ๊บแรงกอดรัดจากทางด้านหลัง และน้ำหนักที่กดลงบนขมับข้างขวาทำให้จันทร์จ้าวหลุดออกจากภวังค์ ก่อนที่ริมฝีปากบางจะเผยรอยยิ้มหวานส่งให้กับผู้เป็นสามี“เฮีย จันทร์ตกใจหมดเลย”“โอ๋ เมียของเฮียขวัญอ่อนจังเลย เห็นทีคืนนี้เฮียต้องคอยปลอบขวัญเมียทั้งคืนไม่ได้นอนแน่ ๆ ไม่รู้ว่าขวัญหายไปทางไหนแล้วบ้าง” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้ม นัยน์ตาสีดำเปล่งประกายระยับฉายแววเจ้าเล่ห์“หื่น”“นั่นสิ หื่นขนาดนี้แล้วแท้ ๆ ตัวเล็กก็ยังไม่ยอมมาหาปะป๊าสักที” สุริเยนทร์ก้มกระซิบข้างหู พลางใช้มือหนาลูบหน้าท้องนุ่มนิ่มของภรรยาไปด้วย ทั้งที่พวกเขาปล่อยมาตลอดจนจะครบปีแล้วแต่ก็ยังไร้วี่แววจันทร์จ้าวชะงักยิ้มค้างชั่วครู่โดยที่สุริเยนทร์ไม่ทันได้สังเกตเห็น ก่อนที่จะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้คนเป็นสามีต้องคิดมากไปด้วย จากที่เคยไปปรึกษาคุณหมอเฉพาะทางพบว่าปัญหามาจากสุขภาพของเธอเอง เห

ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ของเรือนหอมูลค่าเกือบห้าสิบล้าน ที่สุริเยนทร์เป็นคนออกแบบเองทั้งหมดเพื่อเป็นของขวัญมอบให้แก่คนรักในวันแต่งงาน โคมไฟระย้าที่ประดับด้วยคริสตัลระยิบระยับบนเพดานส่องแสงไฟสีวอร์มไวท์ทั่วทั้งห้อง ทำให้เกิดบรรยากาศที่อบอุ่น และโรแมนติก มีคู่รักคู่หนึ่งกำลังนอนกอดก่ายกันไปมาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจผลิตทายาทไปหมาด ๆร่างกายมนุษย์เพศชายรูปร่างสูงใหญ่ มีท่อนแขนแข็งแรง กล้ามเนื้อหน้าท้องเด่นชัด และแผงอกกำยำ ที่ตอนนี้เปียกลื่นไปด้วยเหงื่อจากการออกแรงไปเมื่อครู่ ไม่ต่างจากร่างที่บอบบางของผู้เป็นภรรยาเลยสักนิด จันทร์จ้าวนอนหายใจหอบ ขมับขาวมีเหงื่อเม็ดโตซึมออกมาจนไรผมเปียกชุ่ม“ตัวเล็กมาหาปะป๊าได้แล้วนะครับ หม่าม้ากับปะป๊ารอหนูอยู่นะ”สุริเยนทร์พูดกับหน้าท้องแบนราบของคนรัก หลังจากที่จันทร์จ้าวทานยาปรับฮอร์โมน และพักงานอย่างจริงจังมาเป็นเวลากว่าสองเดือนแล้วมือหนาลูบไล้ผิวเนียนนุ่มขาวผ่องไม่วางมือ จมูกโด่งก็คลอเคลียความหอมอ่อน ๆ บนผิวเนื้ออ่อนไปด้วย สัมผัสหนักบ้างเบาบ้างตรงจุดที่อ่อนไหวบนหน้าอกบาง ทำให้ความปรารถนาที่เพิ่งมอดดับไปเมื่อครู่ของจันทร์จ้า

ดวงหน้างดงามมีเสน่ห์เย้ายวนที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างพอเหมาะ กำลังหลับตาพริ้ม ริมฝีปากอ้าออกเล็กน้อยเพื่อให้ลิ้นร้อนของผู้เป็นสามีเข้าไปทักทายกับเรียวลิ้นสีแดงสดข้างในโพรงปาก เสียงลามกจากการแลกน้ำลายดังทั่วห้องทำงานที่ถูกปิดลงกลอนเรียบร้อยแล้วมือบางกำเสื้อสูทตัวเก่งของสามีจนมันยับยู่ยี่ แต่ร่างสูงก็หาได้สนใจ เพราะตอนนี้สุริเยนทร์กำลังหลงใหลมัวเมากับจูบรสหวานของผู้เป็นภรรยาจนอะไรต่อมิอะไรที่มันเคยสงบอยู่ภายใต้กางเกงกลับตั้งโด่จนเจ้าของรู้สึกปวดหนึบ“พอก่อนค่ะ เดี๋ยวจะเลยเถิด” จันทร์จ้าวถอนจูบออกก่อนจะเอ่ยเตือนสามี เมื่อสัมผัสได้ถึงของแข็งร้อนผ่าวที่กำลังถูไถกับสะโพกอวบของตัวเองอยู่ในตอนนี้“ที่รัก ทำให้มันสงบทีครับ เฮียเงี่ยu ไม่ไหวแล้ว”มือเรียวบางยกขึ้นลูบไล้ใบหน้าคมคาย ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยสบนัยน์ตาสีดำสนิทที่ทอประกายร้อนแรงจนทำให้คนมองแทบจะละลายเสียให้ได้จันทร์จ้าวลุกขึ้นจากตักแกร่งแล้ว ก่อนจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของผู้เป็นสามี สองมือก็ปลดหัวเข็มขัดเงินวาววับออกจากกัน มือนุ่มที่เย็นเฉียบควักท่อนเนื้อร้อนลวกมือออกม

จันทร์จ้าวเหลือบมองนาฬิกาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่อาจรู้ได้ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่ม สุริเยนทร์ยังไม่กลับถึงบ้าน เวลาล่าสุดที่คนเป็นสามีทักมาบอกว่ากำลังจะเดินทางกลับคือเวลาบ่ายสามโมง ความจริงมันต้องถึงกรุงเทพตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วด้วยซ้ำจันทร์จ้าวโทรไปถามต้าร์เลขาของสุริเยนทร์ฝ่ายนั้นก็ไม่รับสาย ครั้นจะโทรไปหาม่านดาวก็คงไม่รู้เรื่องอะไรเพราะอีกฝ่ายไม่ได้ไปด้วย นี่เป็นอีกครั้งที่จันทร์จ้าวรู้สึกไม่โอเค การที่เธอไม่ได้ทำงานกับสามี เธอเหมือนคนโง่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยสามีจะไปที่ไหน ไปทำอะไร ไปกับใครบ้าง เธอก็ไม่รู้เรื่องเลย จะให้ถามม่านดาวไปซะหมดทุกเรื่องมันก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ในสายตาคนนอก คนอื่นจะมองว่าเธอไม่ไว้ใจสามีเอาได้ถึงจะบอกว่าให้ม่านดาวช่วยดูพฤติกรรมของเฮียสุริเยนทร์ให้ เธอก็เอาเรื่องงานมาอ้างเสียมากกว่า โดยไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริงให้อีกฝ่ายรับรู้เลยแม้แต่น้อย ยังไงเสียม่านดาวก็ถือว่าเป็นคนอื่นไฟในอย่านำออกไฟนอกอย่านำเข้า ซึ่งจันทร์จ้าวก็รู้ดี หากว่าเด็กคนนั้นเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้พนักงานที่บริษัทฟัง สามีของเธอนั่นแหละจะโดนผลกระทบเ