คลื่นใต้น้ำ

ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ของเรือนหอมูลค่าเกือบห้าสิบล้าน ที่สุริเยนทร์เป็นคนออกแบบเองทั้งหมดเพื่อเป็นของขวัญมอบให้แก่คนรักในวันแต่งงาน โคมไฟระย้าที่ประดับด้วยคริสตัลระยิบระยับบนเพดานส่องแสงไฟสีวอร์มไวท์ทั่วทั้งห้อง ทำให้เกิดบรรยากาศที่อบอุ่น และโรแมนติก มีคู่รักคู่หนึ่งกำลังนอนกอดก่ายกันไปมาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจผลิตทายาทไปหมาด ๆ

ร่างกายมนุษย์เพศชายรูปร่างสูงใหญ่ มีท่อนแขนแข็งแรง กล้ามเนื้อหน้าท้องเด่นชัด และแผงอกกำยำ ที่ตอนนี้เปียกลื่นไปด้วยเหงื่อจากการออกแรงไปเมื่อครู่ ไม่ต่างจากร่างที่บอบบางของผู้เป็นภรรยาเลยสักนิด จันทร์จ้าวนอนหายใจหอบ ขมับขาวมีเหงื่อเม็ดโตซึมออกมาจนไรผมเปียกชุ่ม

“ตัวเล็กมาหาปะป๊าได้แล้วนะครับ หม่าม้ากับปะป๊ารอหนูอยู่นะ”สุริเยนทร์พูดกับหน้าท้องแบนราบของคนรัก หลังจากที่จันทร์จ้าวทานยาปรับฮอร์โมน และพักงานอย่างจริงจังมาเป็นเวลากว่าสองเดือนแล้ว

มือหนาลูบไล้ผิวเนียนนุ่มขาวผ่องไม่วางมือ จมูกโด่งก็คลอเคลียความหอมอ่อน ๆ บนผิวเนื้ออ่อนไปด้วย สัมผัสหนักบ้างเบาบ้างตรงจุดที่อ่อนไหวบนหน้าอกบาง ทำให้ความปรารถนาที่เพิ่งมอดดับไปเมื่อครู่ของจันทร์จ้าวเหมือนจะถูกจุดติดขึ้นมาอีกครั้ง

ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อหลุดเสียงครางหวานออกมาแผ่วเบา ร่างกายสั่นระริกเพียงเพราะการกระตุ้นที่น้อยนิด สุริเยนทร์รู้สึกได้ว่าตั้งแต่คุณหมอให้ยาปรับยาฮอร์โมนมา ภรรยาของเขาดูเหมือนจะมีความต้องการเรื่องบนเตียงมากกว่าปกติ แตะนิดแตะหน่อยก็ดูจะอ่อนไหวง่ายเป็นพิเศษ ซึ่งเป็นข้อดีที่เขาชอบมาก

 แต่ข้อเสียก็ใช่ว่าจะไม่มี ผลที่ตามมาจากการทานยาก็คืออารมณ์ที่ไม่คงที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ขี้เหวี่ยง ขี้วีน ขี้น้อยใจ จนเขาตามอารมณ์แทบไม่ทัน ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะรู้ไหม แต่เขาที่เป็นสามีใกล้ชิดสนิทสนมที่สุดโดนผลกระทบนี้ไปเต็ม ๆ

อย่างเช่นเมื่อช่วงเช้าของวันนี้ จู่ ๆ จันทร์จ้าวก็โผล่ไปหาเขาที่บริษัทโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าสักคำ ซึ่งตอนนั้นเขามีประชุมกับผู้จัดการฝ่ายขายอยู่ ทำให้จันทร์จ้าวต้องนั่งรอนานเกือบชั่วโมง เขาที่ไม่อยากให้ภรรยาต้องมานั่งรอนานจึงได้ถามว่าจะมาหาทำไมไม่โทรมาบอกกันก่อน เพียงเท่านั้นก็โดนภรรยาคนสวยงอน กล่าวหาว่าเขามีเรื่องปิดบังอะไรอยู่หรือเปล่า ทั้งที่ก่อนหน้านี้จะมาเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่เห็นต้องถามก่อน

เขาที่ไม่อยากทะเลาะด้วย และเข้าใจว่าที่ภรรยาเป็นแบบนี้เพราะอะไรเลยยอมเอ่ยปากขอโทษ และพาจันทร์จ้าวออกมาทานข้าวข้างนอกเพื่อให้คนตัวร่างบางอารมณ์ดีขึ้น แต่เหมือนว่าผู้เป็นภรรยาจะหายงอนช้ากว่าปกติ สุริเยนทร์จึงจำใจเลื่อนแผนการประชุมในช่วงบ่ายทั้งหมดไปเป็นวันพรุ่งนี้ และกลับมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนเมียแทน

บริษัท PJ electronics

บริษัทผลิตและจัดจำหน่ายเครื่องใช้ไฟฟ้าส่งออกต่างประเทศ เป็นบริษัทที่สุริเยนทร์รับหน้าที่ดูแลต่อจากผู้เป็นบิดา ด้วยความที่เป็นลูกชายคนโตของบ้าน และเป็นพี่ชายของน้อง ๆ ทั้งสองคน ทำให้ภาระหน้าที่อันหนักอึ้งตกมาอยู่ที่สุริเยนทร์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“บอสคะ วันนี้ประชุมกับบริษัทคู่ค้าสิบโมง จากนั้นก็มีไปทานข้าวเที่ยงต่อค่ะ ดาวจองร้านอาหารไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ” ม่านดาวพูดระหว่างที่หอบเอาแฟ้มเอกสารสีดำมาวางไว้บนโต๊ะในห้องของประธานบริษัท

“อืม เดี๋ยวฉันขอกาแฟดำแก้วหนึ่งด้วยนะ” สุริเยนทร์พยักหน้ารับรู้ก่อนจะละสายตาจากกระดาษเอกสารสัญญาในมือ ใบหน้าหล่อเหลาเงยมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่มองมาทางเขาอยู่ก่อนแล้วด้วยสายตาที่ดูคาดหวังอะไรบางอย่างจนสุริเยนทร์รู้สึกได้ ก่อนที่มันจะกลับมาเป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และนั่นทำให้ร่างสูงรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย

“ได้ค่ะ” ม่านดาวพยักหน้ารับคำก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป

สุริเยนทร์มองตามหลังร่างบอบบางของผู้ช่วยคนใหม่ที่ภรรยาของเขาสอนมาเองกับมือจนลับสายตา เมื่อกี้ตอนมองหน้าอีกฝ่าย เขาเห็นว่าวันนี้ม่านดาวแต่งหน้าแต่งตัวมาทำงานด้วยลุคที่แตกต่างไปจากเดิมมาก ปกติเด็กคนนี้จะแต่งตัวเชย ๆ ใส่แว่นหนาเตอะ พอแต่งแบบนี้ก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน

หรือว่าที่มองหน้าเขาเมื่อกี้ เพราะอยากจะให้เอ่ยชมถึงความเปลี่ยนแปลง เพราะอาทิตย์ที่แล้วหลังเลิกงานภรรยาของเขาได้พาผู้ช่วยเลขาไปเลือกซื้อเสื้อผ้าใหม่ โดยอ้างว่าเพื่อเปลี่ยนลุคให้เหมาะกับตำแหน่ง

ภรรยาของเขาแต่งตัวเก่งตั้งแต่ไหนแต่ไร คงเห็นคนที่แต่งตัวเชย ๆ แล้วมันขัดหูขัดตาล่ะมั้ง ถึงได้จับผู้ช่วยเลขาไปแต่งหน้าแต่งตัวซะใหม่ วันนี้ม่านดาวถึงได้ดูดีจนผิดหูผิดตา

“ว้าว ดาววันนี้นึกยังไงถึงเปลี่ยนลุคเนี่ย พี่จำเกือบไม่ได้ ตอนแรกมองเผิน ๆ นึกว่าเป็นพี่จันทร์ซะอีก โคตรเหมือนกันเลย” ต้าร์ ที่เดินรั้งท้ายมากับม่านดาวพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งหมดเดินลงมาจากห้องประชุมเพื่อพาคู่ค้าไปทานอาหารกลางวัน

“ไม่เหมือนหรอกค่ะ พี่ต้าร์ก็พูดเกินไป ดาวสวยไม่ได้ครึ่งของคุณจันทร์เลยสักนิด” หญิงสาวเดินก้มหน้างุด

“อย่าถ่อมตัวเลย ดาวออกจะน่ารัก แต่ว่าเหมือนจริง ๆ นะพี่ไม่ได้พูดเล่น ไม่เชื่อลองถามบอสดูสิ”

“บ้าน่า! พี่ต้าร์...ดาวไม่กล้าเทียบคุณจันทร์หรอก แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่ชม”

ภายในรถตู้ของบริษัทร่างสูงของสุริเยนทร์เอนตัวพิงกับเบาะ ด้วยท่าทีผ่อนคลาย ข้าง ๆ กันมีผู้ช่วยเลขาร่างบางนั่งอยู่ด้วย และคนขับรถที่ทำหน้าที่คนขับก็เท่านั้น

หลังจากที่ทานข้าวกับคู่ค้าเรียบร้อย เลขาอย่างต้าร์ก็ขอตัวแยกออกไป รายนั้นไม่ค่อยได้นั่งออฟฟิศเท่าไหร่ เพราะงานเอกสารทั้งหมดก็ให้ม่านดาวเป็นคนทำ อีกอย่างเขากำลังจะดันต้าร์ให้ขึ้นเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาด ดังนั้นเจ้าตัวจึงจะไป ๆ มา ๆ ระหว่างออฟฟิศกับโรงงานผลิตมากกว่า

ตอนนี้ภายในรถคันใหญ่ที่อากาศเย็นค่อนไปทางหนาวจึงเงียบกริบไร้ซึ่งบทสนทนาใด ๆ สุริเยนทร์ปิดเปลือกตาลง หวังใช้เวลาอันน้อยนิดบนรถเพื่อพักผ่อนก่อนจะกลับไปลุยงานต่อที่บริษัท

“บอสคะ เรื่องที่คุณชาติพูดเมื่อกี้ขอโทษด้วยนะคะ” ม่านดาวหลุบสายตามองมือตัวเองที่ประสานไว้บนตักแน่นิ่ง ไม่กล้าสบตากับผู้เป็นเจ้านาย

“ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย” ร่างสูงตอบทั้งที่ยังคงหลับตาอยู่เช่นเดิม

“แต่ว่า...ดาวยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี ถ้าจะให้ดาวเปลี่ยนกลับไปแต่งตัวเหมือนเดิมก็ได้นะคะ ไม่คิดว่าคุณชาติจะพูดออกมาแบบนั้น” ผู้ช่วยเลขาคนใหม่พูดจาอ้อมแอ้ม คล้ายว่ากำลังรู้สึกเกรงใจที่ถูกชายสูงวัยที่เป็นคู่ค้าเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็น คุณจันทร์ ภรรยาของท่านประธาน

“ไม่ต้องหรอก แต่งแบบนี้ก็น่ารักดี” สุริเยนทร์หันไปมองคนที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับคนที่เป็นภรรยา ยิ่งแต่งตัวแต่งหน้าสไตล์เดียวกัน ยิ่งตอกย้ำความคิดแว็ปแรกที่เขาเห็นหน้าม่านดาวชัด ๆ ไม่แปลกที่จะมีคนเข้าใจผิด

“...”

“เออ...คือฉันจะพูดว่ามันก็ดูเหมาะกับเธอดี อีกอย่างจันทร์อุตส่าห์ตั้งใจพาเธอไปเลือกซื้อชุดด้วยตัวเอง เขาจะเสียความตั้งใจเอาได้ถ้าเธอไม่ใส่”สุริเยนทร์ รีบพูดแก้ต่างเพราะกลัวว่าผู้ช่วยเลขาคนใหม่จะเข้าใจผิด

“ค่ะบอส” ม่านดาวหลบสายตาคม ใบหน้าขาวแดงระเรื่อลามไปจนถึงใบหู อากัปกิริยาที่แสดงออกมาทั้งหมดของผู้ช่วยเลขาร่างเล็กล้วนถูกสายตาคมกริบจับจ้องไม่วางตา