Matapos marinig ang mga salitang iyon, tahimik na binawi ni Dustin ang kanyang kamay. Ngumiti siya nang banayad kay Luna, at sa malambing na tinig ay nagsalita siya.“Sige, hihintayin kita.”Ito ang kaibahan ni Dustin kay Massimo. Si Massimo ay iniisip lamang ang sarili niya, hindi kailanman alintana ang buhay o kamatayan ng iba, samantalang si Dustin ay pinipiling rumespeto at maghintay.Nang makita si Dustin na ganoon, unti-unting naging magulo ang damdamin ni Luna. Pilit niyang pinanatili ang katinuan, at napasabi siya ng isang bagay na hindi niya inakala.“Dustin, bumalik ka na. Kaya ko nang asikasuhin ang mga susunod na mangyayari.”Samantala, hindi naman siya pinilit ni Dustin. Tumango lamang siya, marahang hinaplos ang pisngi nito, saka tumayo at lumabas.Habang pinagmamasdan ang papalayong likuran ng lalaki, mahigpit na niyakap ni Luna ang kanyang sarili, malalim na bumuntong-Hininga, at naramdaman ang tahimik na pag-agos ng luha sa gilid ng kanyang mga mata.Kinabukasan
Read more