Semua Bab The Billionaire’s Dangerous Desire: Bab 111 - Bab 120

Jasmine Elizabeth Valiente’s Point of ViewBumabagabag sa akin ang naging reaksyon ni Helios. Hindi ko alam kung bakit hindi na niya ibinigay sa akin ang cellphone na iniregalo niya sa akin noon. Nakapagtataka lang talaga, at hindi ko mawari kung ano ba ang sagot sa naging reaksyon niya no’ng gabing ‘yon.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin niya ibinibigay sa akin. Pakiramdam ko tuloy ay may mali, at hindi ko magawang tanungin sa kaniya ‘yon. Masama kasi ang mood niya palagi. Parang may iniisip. Parang may pinakikiramdaman.Ilang araw na magmula nang mangyari ‘yon, pero hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ibinibigay sa akin ‘yong cellphone na ‘yon. Bagkus ay binilhan niya ako ng bago. Kaya napatingala ako sa kaniya na may pagtataka sa aking mukha.“Bakit ka bumili nang bago? Maayos pa naman ‘yong unang cellphone na binili mo para sa akin,” sambit ko, habang nakatingin sa kaniya ngayon ay sumisimsim na ng kape. “Hindi ko pa nga ‘yon nahuhulog.”Walang sira ‘yon, dahil maingat talaga a

Jasmine Elizabeth Valiente’s Point of ViewHumaba ang aking nguso. Nagawa niyang mag-text sa akin, pero hindi naman niya nasasabi kung anong oras siya uuwi, o kung saan siya pupunta.Habang tumatagal tuloy ay hindi ko maiwasang mapaisip kung sadyang ganito lang ba siya gumalaw, o ayaw niya lang na mag-alala ako kung sakali man na pilit niyang inaaral ang mga kalaban niya.Aside from that, alam kong may assignment si Darius maliban sa pagbabantay sa akin, at ‘yon ay ang hanapin ang mga lalaking kinaiinisan niya.Kumagat ako sa pizza kahit na medyo tulala ako. Hindi ko alam, pero pakiramdam ko talaga ay wala akong ganang kumain.Kahit pa mag-text nang mag-text si Helios sa akin, at mag-send ng mga picture ng kaniyang kinakain, hindi talaga ako magkaroroon ng gana.“Baby,” he said, calling my attention.Napalingon naman ako sa kaniya. Nasa kalagitnaan ako ng aking binabasa nang bigla na lang siyang magsalita.Magka-call kasi kaming dalawa. Tumawag siya kanina, dahil gusto niya raw malaman

Jasmine Elizabeth Valiente’s Point of ViewNang ilapag ni Darius ‘yon sa mesa, hindi ko matanggal ang aking mga mata roon.Nakatitig lang ako, habang si Darius naman ay kaagad na umalis. Mukhang ‘yon lang ang sinadya niya rito. Ang ibigay ang envelope.“Ano ‘yan?” tanong ko sa kabila ng sakit na nararamdaman ko.Nagawa ko pang umiling. Tila ayaw ko talagang isipin na naglalaman ‘yon ng mga document tungkol sa pagtatanong sa akin ni Helios.Gusto kong itanggi. Gusto kong isipin na hindi naman talaga ‘yon mga impormasyon. Pero sino ba ang niloloko ko? Sarili ko lang naman, dahil kahit may ideya na ako kung ano ‘yon, ang hirap intindihin. Ang hirap iproseso.“Documents.”Napalunok ako, at inis na inilihis ang aking mga mata. Parang ang hirap naman yatang tanggapin na documents nga talaga ‘yon.Kaya imbis na magsalita, nanahimik lang ako. Hindi ako nagsalita. Hindi ko rin ‘yon pinagtuunan ng pansin kahit na curious rin naman ako.Lumapit ako sa mesa, at kaagad na inabot ang basong binitaw

Jasmine Elizabeth Valiente’s Point of ViewBumuga ako ng hangin, at wala sa sariling sumimsim sa juice. Hinihintay kong umuwi si Helios. Ang sabi sa akin ni Darius ay uuwi rin naman kaagad si Helios. Magmula kasi nang umalis siya kanina, at ibinigay ang impormasyon tungkol sa mga magulang ko—hindi ko tunay na mga magulang ay hindi na siya bumalik.Ang sabi ni Darius ay may aasikasuhin lang sa headquarters nila, pero bakit inabot na siya ang gabi? Dapat nga ay sabay kaming kakain, pero mukhang mag-isa ko na lang kakain.Kanina ay binigyan niya ako ng time para makapag-isip, at iproseso ang lahat. Tinupad niya ang aking kagustuhan, at nang mahimasmasan ako, hindi ko maintindihan ang sarili ko. Tila naging kalmado ako, at tumigil ang mga boses sa utak ko.“Sigurado ka bang uuwi si Helios ngayong gabi?” paninigurado ko kay Darius na ngayon ay pinalalaruan ang isang maliit na patalim na hindi ko alam kung ano ang tawag.Kanina pa niya ‘yon nilalaro gamit ang kaniyang mga daliri. Namamahang

Jasmine Elizabeth Valiente’s Point of View“Darius,” Helios said when we entered his study room.“Boss.”Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman ngayon. Para akong nanlalamig na nanginginig na hindi ko maintindihan.Kaya humugot ako nang malalim na hininga, at umupo sa sofa. Hindi ko na sila nilingon, pero ramdam ko ang bigat ng kanilang presensya.“Leave us alone. We have to talk,” Helios instructed. “Be cautious.”“Yes, General.”Narinig ko naman ang yabag na papalayo na sigurado akong galing kay Darius ‘yon. Ngunit nanatili akong tahimik, at pilit pinakakalma ang aking sarili.Hindi naman nagsalita si Helios, pero ramdam ko ang pagbigat ng kaniyang awra, habang nakatitig sa aking gawi. Marahil ay gusto niya akong basahin kung ano ang magiging reaksyon ko. Kaya lang ay kahit kinakabahan ako, at medyo natatakot sa pag-uusapan namin ay nanatili pa rin akong kalmado.Nang narinig ko ang pagsara ng pinto, saka naman naglakad palapit si Helios sa aking gawi. Bawat hakbang ay mas lalo