All Chapters of My Uncle's Dark Secret: Chapter 101 - Chapter 109

Lewis POVMarahan kong tinutuyo ang aking buhok gamit ang malambot na tuwalya. Kasalukuyan akong nakasuot ng bathrobe dahil katatapos ko lang maligo.Maya-maya lang, tumaas ang aking ulo nang marinig ang pagbukas ng pinto."Vlad, saan ka galing?" tanong ko sa aking asawa na ngayon ay kapapasok lang ng kuwarto."Sa office room ko, may ginawa lang," tugon niya sa akin."Ahh..." sambit ko naman pabalik, saka muling tinuon ang pansin sa pagpapatuyo ng aking buhok.Maya-maya lang, kumunot ang aking noo nang lumakad palapit sa akin si Vlad, saka umupo sa aking tabi.Seyoso ang kanyang mga matang nakatingin sa akin. Nababakas sa aking mukha ang pagtataka dahil sa malalim niyang tingin na iyon."V-Vlad, may problema ba?" nauutal kong tanong sa kanya.Lumapit siya sa akin nang mas malapit pa. Halos maramdaman ko ang mainit niyang hininga, dahilan upang mapalunok ako nang mariin."Lewis, tell me. Saan kayo nagpunta ni Mico?" diretso niyang tanong sa akin.Napangiti ako nang mapagtanto ang tanon

Angel's POV"Ma'am Lewis, I am the secretary of Liam Grayson. Kung ano man ang personal na nararamdaman niya sa akin, labas na po iyon sa aking trabaho," saad ko sa kanya. Sinandal ko ang likod ko sa backrest ng swivel chair, saka pinag-intertwined ang aking mga daliri at pinatong sa lamesa. "Also, ano po ba ang gusto nyong malaman tungkol sa akin, ma'am? Tanungin nyo na lang ako at sasagutin ko ang mga tanong nyo," muli kong wika sa kanya.Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Lewis at tila nalilito ang kanyang mukha."K-Kung hindi ako nagkakamali, ikaw ang batang babae na anak ng nadamay sa aksidente ilang taon nang nakalilipas, hindi ba?" diretso niyang tanong sa akin, dahilan upang tumaas ang aking kilay. "Anong ginagawa mo sa lugar na ito at bakit nilapitan mo ang anak ko?" dagdag pa niyang tanong sa akin.Isang buntonghininga ang aking ginawa, saka nilaro ang aking daliri."Ma'am, tama po kayo. Ako nga ang batang babaeng iyon and to tell you the truth, ang lahat ng bagay ay hindi ko

Angel's POV "What? Bakit ganyan ka makatingin? Did I do something wrong?" aniya na tila walang alam sa bagay na ginawa. "Tinakot mo lang naman 'yung kaibigan ko," tugon ko sa kanya. Narinig ko ang kanyang pagngisi at umiling. Kinuha niya ang kanyang laptop at pinatong sa aking kamay, saka bahagyang nilapit ang kanyang mukha sa aking mukha. "There is no time for flirting. You have a job to do at iyon ang dapat mong unahin, do you understand?" diretso niyang sambit sa akin na animoy tinatakot ako. "Okay fine! Wala naman akong sinabing iba, hindi ba? Aniya na nagpataas sa aking kilay. "Kung makabakod kala mo talaga may label," bulong ko sa sarili na alam kong narinig din niya. Nakita ko ang pagtaas ng magkabilang gilid ng kanyang labi. Nang makita ko iyon, hindi ko maikakaila na pinagpala talaga si Liam ng kaguwapuhan. Guwapo siya kahit na hindi nakangiti, ngunit mas guwapo sa oras na tumaas ang magkabila niyang labi. Mabilis kong iniling ang aking ulo upang mawala ang mga b

Lewis POVMarahan at palihim kong pinunasan ang luha na sandaling tumakas sa aking mata. Pilit akong lumingon sa aking tabi upang hindi makita ni Angel ang pag-iyak ko.Hindi maikakaila na labis talaga akong naapektuhan ng kanyang pangungulila at hindi ko alam na ganoon ito kasakit.Isang buntonghininga ang aking ginawa, saka muling humarap kay Angel na ngayon ay muling yumuko."Angel, m-may gusto sana akong sabihin sa 'yo," panimula kong wika.Marahang tumaas ang ulo ni Angel, saka tumingin sa aking direksyon."Ano po 'yon?" aniya, saka pinunasan ang butil ng luha sa kanyang pisngi."G-Gusto kong–""Mom... Angel... Anong ginagawa nyo rito?"Sabay kaming napalingon ni Angel nang marinig ang tinig ni Liam. Nakita ko ang nakakunot na noo ng aking anak at halatang wala siyang ideya sa mga nangyayari."A-Anak, nakita ko kasi rito na mag-isa kaya pumunta ako at sinamahan siya. Sandali, bakit gising ka pa?" tanong ko kay Liam.Marahan akong tumayo at pinagpagan ang kaunting buhangin na buma

Angel's POVNAKANGITI habang humuguni ang aking labi nang makarating ako sa opisina. Ngunit sa pagbukas ko ng pinto, kumunot ang aking noo nang makitang wala pang tao sa loob."Himala ito, ah? Late yata ngayon si Liam?" sambit ko sa sarili.Nababakas sa aking mukha ang pagtataka, noon kasi, hindi naman nala-late ang boss ko at madalas, mas maaga pa nga siya sa aking pumasok.Ang ngiti sa aking labi ay unti-unting nawala, ngunit mabilis ko ring inalis ang mga pag-aalalang bumabalot sa aking isip."Baka naman mamaya pa siya papasok," sambit ko sa sarili. Nagkibit balikat ako saka sinimulang ihakbang ang mga paa papasok ng opisina at nagtungo sa aking puwesto. Tumingin ako sa paligid at sa station ni Liam. Sandaling nakaramdam ako ng kaunting kirot sa puso at hindi ko alam kung bakit."M-May nangyari kaya?"Maya-maya lang, ilang oras na ang lumipas at nagsimula na rin ako sa trabaho. Unti-unting bumigat ang aking balikat nang makalahati ang araw at hindi na pumasok si Liam. Bilang kanyan