All Chapters of LOVE CLAIMED BY CONTRACT: THE ZILLIONAIRE'S SECRET WIFE: Chapter 11 - Chapter 20

Zseya’s POVPaggsing ko, ang unang pumasok sa isip ko ay sana hindi ito panaginip.Nakahiga ako sa kama, nakatalikod sa kanya, pero ramdam ko ang init ng braso niyang nakaalalay sa baywang ko. Marahan ang paghinga niya sa batok ko, at bawat paggalaw ko, lalo lang niya akong hinihila papalapit.Safe.Mula sa likod, narinig ko ang mahina niyang bulong.“Gising ka na?”Ngumiti ako kahit hindi niya nakikita. “Hmm… baka.”“Pwede bang hindi muna?”“Hindi muna…?”“Hindi muna tayo bumangon. Kahit isang oras lang.”Napatawa ako nang mahina.Lumapit pa siya, nilapat ang labi niya sa balikat ko. “Ang sarap mong katabi, Z.”“Flatterer.”“Hindi,” sabi niya, halos pabulong. “Totoo lang. Hindi ako sanay sa ganito.”“Sa alin?”“Sa paggising na may katabi... na gusto ko.”Dahan-dahan akong humarap sa kanya. At doon ko siya nakita—yung mukha niya na palaging seryoso kapag nasa boardroom, pero ngayon ay parang batang bagong gising. Magulo ang buhok. Banayad ang mga mata.Tapos ngumiti siya.Yung ngiting

I stared at them. Blank face. Pero sa loob-loob ko? Naglilista na ako ng pangalan sa mental burn book ko.Pero hindi ako pumatol.I just stood up, kinuha ‘yung sandwich ko, at ngumiti.“Salamat sa concern,” sabi ko. “Pero don’t worry, wala akong intensyong agawan kayo ng pantasya.”“Dapat lang! Bago ka lang dito, matuto kang lumugar!” saad pa ni Mika.Kahit gusto ko nang sumabog, pinili kong manahimik. Wala akong utang na paliwanag sa kanila. And besides, the more they talk, the more they reveal who they really are.So I smiled—again. That kind of smile you wear when your soul is already half-punched.“Tama kayo,” sabi ko, pa-relax lang. “I’ll try to tone it down. Ayoko namang maka-distract sa trabaho n’yo.”Sabay inom sa tubig ko para may excuse na huwag na silang tingnan.Tahimik silang umalis, pero ramdam ko ang mga mata nila sa likod ng ulo ko hanggang sa makalabas sila ng pantry.I went back to my desk. Checked emails. Updated a spreadsheet. Nag-pretend na super busy kahit ang to

Magsasalita na sana ako. Pero biglang tumunog ang cellphone ni Drayce.Napatingin siya sa screen.“Si Mom. Sandali lang, love. I need to take this.”Tumango ako. “Go.”Tumayo siya at lumayo ng kaunti, dala ang wine glass niya habang may mahinang “Yes, Ma… I’m with her… yes, she’s okay” sa background. Halatang may check-in report sa future mother-in-law.Habang nakatingin ako sa city lights, enjoying the brief silence… biglang may boses na nanlamig ang spine ko.“Mom, look who’s here. Kaya na pala i-afford ng pulubi ang restaurant na ‘to?”Oh no.Not her.Not today.Paglingon ko, and there she was.Cassey. My ever-sweet, ever-toxic cousin.Nakasuot ng bodycon dress na parang press release ng insecurities. Kauupo lang niya sa tabing lamesa namin, at hindi siya nag-iisa.“Kaya niya magbayad kung may sugar daddy siyang matanda,” sabat ni Auntie Isadora, sabay nagtawanan silang dalawa.As in literal tumawa sa harap ko habang hawak pa ni Auntie ang purse na parang pinagmamayabang.Ngumiti a

Matikas na humarap si Gordon sa saleslady na kanina lang ay halos itaboy ako palabas.“Get the most exclusive gown in your latest collection. The one in the VIP room. And bring matching accessories,” utos niya, malamig pero authoritative.Nagkandautal ang saleslady. “A-ah, y-yes, Sir… pero… pero ‘yung gown na ‘yon—”“Charge it to this account,” putol ni Gordon, at inabot ang gold credit card na unli swipe. “And make it fast. Miss Zseya doesn’t have time to waste.”I swear, kung may popcorn lang ako, kakain ako habang pinapanood ko ang pagbagsak ng confidence ng saleslady. Kanina, grabe kung titigan ako nito mula ulo hanggang paa. Ngayon? Para siyang contestant sa fastest service award.Habang umaalis ito para kunin ang gown, napansin kong nanlilisik ang mata ni Cassey. “So… sino ba ‘tong bago mong lalaki?” tanong nito nang tila nangungutya pero nagpapapansin.Ngumiti ako ng matamis. “Hmm? Bakit type mo ba?”“Yuck! Hindi ko siya type! Besides, Marky is my boyfriend. Ang Daddy niya, ay

Pagdating ng gabi, nasa loob na kami ng sasakyan ni Drayce, papunta sa venue ng gala. Tahimik akong nakatingin sa bintana, pinagmamasdan ang mga ilaw ng siyudad na kumikislap sa dilim. Sa gilid ng mata ko, ramdam ko ang tingin niya, hindi sa kalsada, kundi sa akin.“Stop staring,” mahina kong sabi, pero hindi ko maitago ang ngiti. “Baka matunaw ako.” dagdag ko.“Can’t help it,” sagot niya, habang bahagyang hinahaplos ang kamay ko. “You look like trouble tonight.”Napatingin ako sa kanya, kunot-noo. “Trouble?”“Yes,” ngumisi siya, ‘yung tipong alam mong may kasamang biro pero may halong intensyon. “Trouble… for every guy in that room who’s going to wish they were me.”Bago ko pa siya masagot, huminto ang sasakyan sa harap ng engrandeng hotel. Pagbukas ng pinto, agad kaming sinalubong ng flash ng mga camera. Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Drayce sa kamay ko, parang sinasabi niyang kahit gaano karami ang mata sa paligid, sa kanya lang ako.Pagpasok namin sa loob, isang babaeng naka-e