Lahat ng Kabanata ng ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+: Kabanata 61 - Kabanata 70

จิรเมธรีบถอดเสื้อสูทของตนคลุมช่วงขาของเนตรแพรเอาไว้ ก่อนจะช้อนร่างของคนที่นอนหมดสติอยู่อย่างเบามือเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนถึงคนตัวเล็ก ทั้งจิรเมธที่อุ้มเนตรแพรพร้อมทั้งกชพรรณรีบออกจากโรงแรมของศรุตไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ตุลธร ทินกร และสุธีรามองหน้ากันเล็กน้อยแล้วตามทั้งสองคนไปด้วยความเป็นห่วงเนตรแพรที่ไม่ได้สติเช้าของวันถัดมา สุธีรา ตุลธร ทินกร เดินเข้ามาภายในโรงแรมธาดากรณ์ กลับมาจากไปเยี่ยมเนตรแพรที่โรงพยาบาล เมื่อทราบว่าหญิงสาวออกจากห้องฉุกเฉินเข้าพักที่ห้องพักผู้ป่วยเรียบร้อยแล้ว อยากจะเข้าไปเยี่ยมแต่ก็เกรงว่าจะรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาว จึงได้แค่ทราบข่าวคราวบางอย่างเพียงเท่านั้น ไม่ได้เข้าไปเยี่ยมคนป่วยโดยตรง“สุล่ะสงสารน้องเนตรจังที่ต้องเสีย…” ยังไม่ทันที่สุธีราจะเอ่ยจบประโยคก็ต้องหยุดเพราะเสียงเข้มของเจ้านายหนุ่มดังขึ้นมา“ทำไมเพิ่งมากัน เลยเวลาเข้างานแล้วไม่ใช่หรือยังไง” น้ำเสียงฉุนเฉียวของศรุตบ่งบอกว่าเขาไม่ค่อยจะพอใจนักที่พนักงานเข้างานสาย“ขอโทษครับคุณเสือ พอดีพวกเราสามคนไปธุระกันมาครับ” ทินกรตอบเจ้านายด้วยน้ำเสียงนอบน้อมศรุตพยักหน้าเข้าใจไม่เอ่ยถามต่อเกี่ยวกับธุระที่ทั้ง

“เปล่าค่ะ เนตรจะมาอยู่ที่นี่” เนตรแพรตอบยิ้ม ๆ“แล้วหนูพักที่ไหนลูก ทำงานอะไร”“เนตรจะลองไปสมัครงานที่รีสอร์ตมะลิศราแล้วหาที่พักใกล้ ๆ เอาค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะคุณป้า” หญิงสาวยกมือไหว้ลาผู้มีอายุมากกว่าด้วยความนอบน้อมและกำลังเดินออกไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงของคุณป้าคนเดิมเรียกเธอเอาไว้“เดี๋ยวก่อนหนู หนูจะไปที่นั่น ไปกับป้าก็ได้จ้ะ”เนตรแพรมองอย่างสงสัยทำไมนางถึงบอกเธอแบบนั้น“ที่นั่นเป็นรีสอร์ตของป้าเอง ถ้าหนูจะสมัครงานที่นั่นจริง ๆ ไปกับป้าก็ได้ลูก”“แต่ว่าคุณป้าคะ” หญิงสาวกำลังจะแย้งแต่ก็ต้องหยุดเพราะนางพูดขึ้นมาเสียก่อน“ไม่มีแต่หรอกหนู ยืนนาน ๆ มันไม่ดีนะ กำลังท้องกำลังไส้อยู่ไม่ใช่หรือ”นางมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังตั้งครรภ์อยู่ ดูจากท่าทางที่มือเรียวบางข้างหนึ่งกุมหน้าท้องแบนราบราวกับกำลังปกป้องอยู่ไม่ห่าง“ค่ะ เนตรกำลังท้องอยู่ค่ะ” เนตรแพรยอมรับตามตรงด้วยรอยยิ้มปริ่ม ก่อนนึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง “คุณป้าชื่ออะไรคะ คุยกันมาพักหนึ่งยังไม่รู้ชื่อคุณป้าเลยค่ะ”“ป้าชื่อมะลิวัลย์ เรียกว่าป้ามะลิก็ได้หนูเนตร ป้ารู้สึกถูกชะตากับหนูจัง ไปทำงานที่รีสอร์ตป้านะจ๊ะ”“จะดีเห

มือหนาของชายหนุ่มลูบใบหน้าของตนให้คลายความเครียดและความกังวลลงมาบ้าง เพื่อเตรียมตัวเข้าประชุมกับเหล่าผู้บริหารของทางโรงแรม เขาไม่ต้องการให้งานที่ทำออกมาผิดพลาดจึงต้องหยุดพักเรื่องของเนตรแพรเอาไว้เสียก่อน เป็นเวลาเกือบสามชั่วโมงกว่าจะประชุมตกลงสิ่งต่าง ๆ เรียบร้อย ชายหนุ่มเดินนำหน้าลูกน้องคนสนิททั้งสองคนมาหยุดหน้าห้องทำงาน“วันนี้นายจะไปไหนไหมครับ กลับบ้านหรือจะไปคลับ” ตุลธรถามผู้เป็นเจ้านาย เพราะปกติแล้วหน้าที่สารถีการขับรถให้ศรุตจะเป็นของทินกร แต่วันนี้อีกฝ่ายต้องตรวจตราความเรียบร้อยของกาสิโน หน้าที่คนขับรถในวันนี้จึงเป็นของเขาแทน“กลับบ้านแล้วกัน” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเหนื่อย ๆ“ครับ”ระหว่างที่ตุลธรไปเตรียมรถ ชายหนุ่มเข้าไปจัดการเอกสารที่อยู่ภายในห้องทำงานเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ค้างคา ก่อนจะเดินออกไปหาสุธีราผู้จัดการโรงแรมคนที่รักและเอ็นดูเนตรแพรตั้งแต่มาเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ที่นี่“กำลังจะกลับบ้านเหรอครับคุณสุ”“อ้าว! คุณเสือ สวัสดีค่ะ” สุธีราละจากการจัดเก็บของลงกระเป๋าเงยหน้าทักทายเจ้านายหนุ่มที่ใบหน้าเศร้าหมองนับตั้งแต่วันที่เนตรแพรหายตัวไป “เอ่อ…คุณเสือคะ หาน้องเนตรเจอไหมคะ” ผู้จ

“เมียมึงไม่บอกบ้างเหรอวะไอ้เมธ...ว่าเมียกูอยู่ที่ไหน” ศรุตหันไปถามจิรเมธเรื่องที่อยู่ของเนตรแพรด้วยความหวังที่ว่าเพื่อนจะรู้มาบ้าง“ไม่รู้ว่ะ เมียกูก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน…ตายห่าแล้วลืม!”จิรเมธเพิ่งนึกออกว่าเขาต้องรีบกลับไม่เช่นนั้นมีหวังได้นอนนอกห้องเป็นแน่ จึงรีบขอตัวกลับก่อน ซึ่งเวลานี้หมอหนุ่มก็เห็นด้วยที่จะต้องแยกย้าย แต่คนเมาที่นั่งดื่มอยู่นี่คงต้องพาไปส่งที่บ้าน“ไอ้เสือ กูก็ต้องกลับเหมือนกันล่ะว่ะ มีเวรตอนบ่าย” หมอหนุ่มบอกพลางยกแขนขึ้นดูเวลา ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนเห็นจะได้ ก่อนหันไปถามลูกน้องทั้งสองคนของศรุตที่นั่งอยู่ไม่ไกลเจ้านายนัก“พวกแกสองคนขับรถไหวไหมวะ”“ไหวครับ ผมไม่ได้ดื่มเยอะ”“ฝากพาไอ้เสือกลับบ้านที ถ้ามีอะไรให้โทร.บอก” พัทธดลย์กำชับด้วยความเป็นห่วงเพราะเพื่อนของเขาตอนนี้เมาเกินกว่าจะทำอะไร“ครับหมอบี”ทินกรกับตุลธรหิ้วปีกเจ้านายหนุ่มที่เมาจนแทบจะเดินเองไม่ไหวขึ้นรถหรูอย่างระมัดระวังไม่ให้เกิดอันตราย ก่อนตรงกลับบ้านหลังใหญ่ให้เร็วที่สุด เพราะพรุ่งนี้พวกเขาทั้งสองมีงานที่จะต้องทำตามหน้าที่ของตนเองพร้อมทั้งจัดหานักสืบฝีมือดีตามหาเนตรแพรตามคำสั่งของศรุตเช่นเดิมยิ่ง

“เรื่องตามหาคุณเนตร ผมจัดการจ้างนักสืบเพิ่มและกระจายตัวหาตามจังหวัดต่าง ๆ แล้วครับ พวกเขาจะรีบมาแจ้งข่าวหากพบตัวคุณเนตรครับ” ตุลธรรีบรายงานทันที“ขอบใจพวกนายมาก เลยเวลาอาหารกลางวันมามากแล้วลงไปหาอะไรกินเถอะ”“นายจะรับอะไรไหมครับผมจะสั่งจากทางห้องอาหารให้มาส่ง” ทินกรถามเจ้านายหนุ่ม“ไม่ต้องหรอก ขอบใจนายสองคนมาก” ศรุตบอกเสียงเศร้าขอบคุณลูกน้องทั้งสองคนที่คอยอยู่ข้าง ๆ เสมอ สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างอ่อนใจกับท่าทางของเจ้านายที่กำลังเครียดจัดศรุตพักสายตาเล็กน้อยแล้วเอนกายเข้ากับพนักพิงราวกับกำลังพักผ่อนที่ช่วงนี้เขามักนอนไม่ค่อยหลับเพราะมัวแต่คิดถึงเจ้าของใบหน้าหวานปนเศร้าอย่างเนตรแพร หลังจากนั้นไม่นานประตูห้องทำงานของชายหนุ่มก็เปิดออก ทำเอาคนที่เพิ่งหลับตาลงเมื่อครู่ต้องหันมองผู้เข้ามาใหม่ทันที“สวัสดีค่ะพี่เสือ” เฟยเฟิ่งทักทายชายหนุ่มตรงหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนเดินไปหย่อนสะโพกนั่งบนโซฟาที่อยู่เยื้อง ๆ โต๊ะทำงานของเขา“สวัสดีครับ น้องฟางมาได้ยังไงครับ มีอะไรหรือเปล่า” ศรุตทักทายว่าที่คู่หมั้นพลางประสานมือทั้งสองลงบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่“ฟางมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่เสือค่ะ” สาวเจ้าเปิดประเด็นอย่างไม่ร