All Chapters of ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+: Chapter 51 - Chapter 60

"นี่น้ำค่ะ”เนตรแพรยกถาดน้ำมาเสิร์ฟพร้อมวางคุกกี้ที่เป็นของว่างให้กับเพื่อนสนิทของศรุต ที่เพิ่งเจอกันเมื่อสองชั่วโมงก่อนหน้านี้"ขอบคุณครับ" จิรเมธขอบคุณหญิงสาวตรงหน้าหลังจากวางแก้วน้ำทรงสูงให้"เอ่อ...ขอโทษนะครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ" เพื่อนสนิทของศรุตเรียกเอาไว้เสียก่อน"เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าคะ"น้ำเสียงงวยงงของเนตรแพรเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าต้องการที่จะถามอะไรกันแน่"คุณกับไอ้เสือเป็นอะไรกันเหรอครับ"จิรเมธถามด้วยความใคร่รู้ อยากทราบเหลือเกินว่านางฟ้าคนสวยตรงหน้าของเขาที่เจอเมื่อคราวก่อนเป็นอะไรกันกับเพื่อนสนิทของเขา"เอ่อ...ฉันเป็นแค่พนักงานคนหนึ่งเท่านั้นเองค่ะ""อย่างนั้นเหรอครับ" เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนเอ่ยประโยคต่อมากับหญิงสาว "ผมขอความคิดเห็นจากคุณหน่อยได้ไหมครับ พอดีผมทำผู้หญิงคนหนึ่งโกรธไม่ยอมคุยกับผมมาสองอาทิตย์แล้ว ผมจะทำยังไงดีครับ"เขาเริ่มขอคำปรึกษาหญิงสาวทันทีเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน จิรเมธเห็นคนตรงหน้านิ่งเงียบ ใบหน้าใช้ความคิดจึงพูดขึ้นอีกครั้งทำลายความเงียบ"เมื่อหลายเดือนก่อนคุณจำได้ไหมครับ เราเคยเจอกันที่ห้างสรรพสินค้า ผมเดินชนคุณแล้วคนที

คำถามมากมายผุดพรายเข้ามาในความคิดของเนตรแพรเป็นร้อย ๆ คำถาม กับผู้หญิงที่มาหาศรุตและออกไปด้วยกันเมื่อครู่นี้เป็นใครกัน เนตรแพรเดินไปมาครุ่นคิดราวกับหนูติดจั่นอยู่ในห้องนอนใหญ่โทนสีทึบของชายหนุ่มอยู่นานสองนาน คิดจนเวียนหัวไปหมดจึงตัดสินใจลงไปห้องของตนหมายจะอาบน้ำและนอนพักผ่อนอีกสักหน่อย เพื่อให้อาการป่วยดีขึ้น พิษไข้ไม่กลับมาเล่นงานเธออีกเป็นครั้งที่สอง เนตรแพรเดินลงมาข้างล่างโดยไม่ลืมที่จะยกถาดอาหารที่ศรุตเอาขึ้นไปให้เธอลงมาด้วย เพราะหากทิ้งไว้นานกว่านี้กลิ่นอาหารคงคลุ้งอบอวลไปทั่วห้องนอนเป็นแน่ ป้าจันทน์หอมที่กำลังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดบ้านเงยหน้าขึ้นมา เห็นคนป่วยเมื่อเช้ามายืนอยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี ด้วยสีหน้าที่ดูดีกว่าเดิม "คุณเนตรยกลงมาเองทำไมคะ ทำไมไม่นอนพักอยู่บนห้อง" ป้าจันทน์หอมรีบกุลีกุจอเข้ามารับของที่อยู่ในมือของเนตรแพรทันที "เนตรดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วนี่คุณเสืออยู่ไหนเหรอคะ" เนตรแพรถามเสียงแหบแห้งกวาดสายตามองหาศรุต ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่อยู่ในบ้านก็ตาม แต่ทว่าสีหน้าท่าทางอึกอักของคนตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรดี "ว่ายังไงคะป้าจันทน์" คนตัวเล็กถามย้ำอีกครั้ง "อ๋อ ค

คำถามมากมายผุดพรายเข้ามาในความคิดของเนตรแพรเป็นร้อย ๆ คำถาม กับผู้หญิงที่มาหาศรุตและออกไปด้วยกันเมื่อครู่นี้เป็นใครกัน เนตรแพรเดินไปมาครุ่นคิดราวกับหนูติดจั่นอยู่ในห้องนอนใหญ่โทนสีทึบของชายหนุ่มอยู่นานสองนาน คิดจนเวียนหัวไปหมดจึงตัดสินใจลงไปห้องของตนหมายจะอาบน้ำและนอนพักผ่อนอีกสักหน่อย เพื่อให้อาการป่วยดีขึ้น พิษไข้ไม่กลับมาเล่นงานเธออีกเป็นครั้งที่สองเนตรแพรเดินลงมาข้างล่างโดยไม่ลืมที่จะยกถาดอาหารที่ศรุตเอาขึ้นไปให้เธอลงมาด้วย เพราะหากทิ้งไว้นานกว่านี้กลิ่นอาหารคงคลุ้งอบอวลไปทั่วห้องนอนเป็นแน่ ป้าจันทน์หอมที่กำลังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดบ้านเงยหน้าขึ้นมา เห็นคนป่วยเมื่อเช้ามายืนอยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี ด้วยสีหน้าที่ดูดีกว่าเดิม"คุณเนตรยกลงมาเองทำไมคะ ทำไมไม่นอนพักอยู่บนห้อง" ป้าจันทน์หอมรีบกุลีกุจอเข้ามารับของที่อยู่ในมือของเนตรแพรทันที"เนตรดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วนี่คุณเสืออยู่ไหนเหรอคะ" เนตรแพรถามเสียงแหบแห้งกวาดสายตามองหาศรุต ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่อยู่ในบ้านก็ตาม แต่ทว่าสีหน้าท่าทางอึกอักของคนตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรดี"ว่ายังไงคะป้าจันทน์" คนตัวเล็กถามย้ำอีกครั้ง"อ๋อ คุณเสือ

“งั้นลองซื้อของให้ดูไหมคะ อีกสามวันก็วันเกิดของยัยบัวแล้วค่ะ” เนตรแพรนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งและนึกได้ว่าอีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดของกชพรรณเลยแนะนำโอกาสนี้ให้ซื้อของขวัญให้เพื่อนของเธอน่าจะอารมณ์ดีและใจอ่อนให้กับจิรเมธก็เป็นได้“จริงเหรอครับ แต่ผมเลือกของให้ผู้หญิงไม่เป็น ถ้าอย่างนั้นผมขอรบกวนคุณเนตรช่วยไปเลือกของเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ”“ได้ค่ะ ว่าแต่วันไหนดีคะ” เนตรแพรตอบรับอย่างไม่ลังเล เพราะเธออยากให้เพื่อนมีความสุขเจอความรักที่ดี“เย็นนี้เลยได้ไหมครับ”“ค่ะ”“งั้นเย็นนี้เจอกัน ผมรออยู่ที่หน้าโรงแรมนะครับ” จิรเมธบอกกับหญิงสาวด้วยความดีใจที่เธอมาช่วยเลือกของให้กับกชพรรณหลังเลิกงานเนตรแพรขึ้นรถไปกับจิรเมธเพื่อไปทำธุระที่คุยไว้เมื่อบ่ายที่ผ่านมา โดยไม่รู้เลยว่ากำลังมีคนแอบตามดูความเคลื่อนไหวของคนทั้งคู่อยู่ไม่ห่าง แต่ใครจะรู้ว่าห้างสรรพสินค้าที่จิรเมธกับเนตรแพรพากันไปดูของขวัญวันเกิดให้กชพรรณ จะเป็นที่เดียวกันกับศรุตที่พาเฟยเฟิ่งไปเดินช็อปปิงที่นั่นด้วยสายตาคมจ้องมองเนตรแพรที่ยืนเคียงคู่กับเพื่อนของเขาเลือกของและหัวเราะกันอย่างมีความสุขอยู่นานสองนานจนคนที่อยู่ข้าง ๆ เรียกสติ“พี่เส

“คุณเสือหมายความว่ายังไงคะ” หญิงสาวงวยงงไม่น้อยกับสิ่งที่เขาเอ่ยขึ้นมาด้วยใบหน้าโกรธเคืองไม่สบอารมณ์ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม“อย่ามาทำเป็นไขสือไปหน่อยเลย ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด”ศรุตลุกขึ้นยืนเต็มความสูงมือกอดอกมองเนตรแพรอย่างไม่พอใจ ที่หญิงสาวยังคงทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ไม่รู้ในสิ่งที่เขาพูด“คุณเสือยังโกรธเนตร เรื่องเมื่อสองอาทิตย์ก่อนอยู่ใช่ไหมคะ ไม่ว่าเนตรจะโทร.หาหรือไลน์หาคุณเสือ คุณเสือไม่ตอบกลับเนตรเลย แม้แต่อ่านสักข้อความยังไม่มี โทร.หาคุณเสืออยากให้คุณพาไปหาหมอ แต่คุณก็ไม่รับสาย”คนตัวเล็กพร่ำบอกเขาเสียงสั่นเครือ นัยน์ตาแดงก่ำคลอด้วยม่านน้ำตาที่พร้อมจะพังทลายลงมา อยากจะบอกทุกอย่างกับเขา ทว่าศรุตไม่แม้แต่จะไปหาเธอสักครั้งนับตั้งแต่วันนั้น ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีจึงตัดสินใจมาหาเขาเพื่อคุยในวันนี้ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะอารมณ์ไม่ดีเอามาก“ฉันจำเป็นต้องรับสายผู้หญิงร่านไม่เลือกอย่างเธอด้วยหรือยังไง ที่เอาได้แม้กระทั่งเพื่อนของผัวตัวเอง”“เนตรไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น”“เข้าใจผิดเหรอ แล้วนี่มันคืออะไร” มุมปากของเขายกยิ้มร้ายกาจก่อนเอื้อมมือเปิดลิ้นชัก หยิบรูปที่เขาให้คนคอยตามดูเน