All Chapters of เกิดใหม่พร้อมมิติ ข้าคือแม่ค้าตัวร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่ 52 ข่าวศึกสถานการณ์ชายแดนเริ่มตึงเครียดขึ้นทุกขณะ ชาวบ้านต่างเร่งหาที่หลบภัย บางส่วนก็ทยอยอพยพออกนอกพื้นที่เช้าตรู่เสียงเคาะประตูดังขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เจ้าของบ้านที่หลินเยว่เช่าอยู่เดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด“พวกเจ้าได้ข่าวหรือยัง? ตอนนี้กองทัพของต้าเชี่ยกำลังจะเข้ามาใกล้เมืองแล้ว หากไม่มีธุระสำคัญก็รีบออกจากที่นี่เถอะ ข้านำค่าเช่าส่วนต่างมาคืนให้ พวกข้าก็กำลังจะออกเดินทางเหมือนกัน”ลู่เผยรับถุงเงินไว้ก่อนจะยื่นคืน “พวกข้าก็กำลังจะออกเดินทางเช่นกัน เงินนี้ท่านป้าเก็บไว้เถอะ ถือเป็นการช่วยเหลือกันในยามยาก”หญิงชราเบิกตากว้างเล็กน้อย มองพวกเขาด้วยความซาบซึ้ง“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ขอให้เดินทางปลอดภัย”เมื่อประตูปิดลงอีกครั้ง หลินเยว่หันไปเอ่ยเสียงแผ่ว“สงคราม...ไม่เคยเมตตาผู้ใดเลย” นางกำลังทำผิดหรือไม่ลู่เผยยิ้มปลอบเบา ๆ “ที่ใดมีผลประโยชน์ ที่นั่นย่อมมีความขัดแย้ง แต่หากตกลงกันได้ ก็ย่อมดีกว่าการใช้กำลัง” หลินเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ “หวังว่าสิ่งที่ข้ากำลังทำ จะพาเรื่องราวทั้งหมดคลี่คลายไปในทางที่ดี”ชายหนุ่มพยักหน้า “ศึกระหว่างสองเมืองนี้...ไม่ว่าอย่างไรก็ต

ตอนที่ 54 รางวัลที่มอบฝุ่นควันลอยคลุ้งเต็มลาน หุบเขาดังกึกก้องราวกับโกรธเกรี้ยว ทหารต้าเชี่ยจำนวนมากล้มลงไม่ทันตั้งตัวความโกลาหลปะทุขึ้นทันทีในความวุ่นวายนั้น ไป๋จิ้งหานคว้าปืนไรเฟิลจากหลังขึ้นมาอย่างมั่นมือเขาหลบหลังแนวต้นไม้ แล้วยกขึ้นเล็ง ดวงตาเย็นเฉียบจับจ้องเพียงหนึ่งเป้าหมายแม่ทัพใหญ่ของต้าเชี่ยยังนั่งอยู่บนหลังม้ามั่นใจเกินตัว คำรามสั่งการไม่หยุดเพียงหนึ่งลมหายใจ...เสียงลั่นแผ่วเบาดังขึ้นจากใต้เงาไม้ปัง!แม่ทัพใหญ่นั้นตัวกระตุก ก่อนจะร่วงจากหลังม้าไปอย่างหมดสิ้นเลือดไหลอาบลงพื้น เหล่าทหารต้าเชี่ยพากันแตกตื่นอย่างแทบไม่เชื่อสายตา“แม่ทัพ...! แม่ทัพตายแล้ว!!”การตายของผู้นำทำให้ขวัญทัพแตกกระเจิงไป๋จิ้งหานวางปืนลง หันไปพยักหน้าให้จ้าวเทียนที่ซุ่มอยู่ไม่ไกลจ้าวเทียนรับคำทันที พลันจุดพลุส่งสัญญาณสีแดงทะยานขึ้นฟ้าเมื่อแสงสีแดงกระจายกลางอากาศจากอีกฟากของหุบเขา แม่ทัพไป๋เจี้ยนเห็นสัญญาณใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมฉายแววเข้มแข็งขึ้นในทันใดเขาเงื้อแขนขึ้นสูง ก่อนตะโกนก้อง“เคลื่อนพล—!!”เสียงกลองศึกเริ่มต้นขึ้นกองทัพเยี่ยนโจวเคลื่อนพลอย่างพร้อมเพรียงครั้งนี้...ถึงเวลาตอบโต้!

ตอนที่ 56 ปุ๋ยเกลือตระกูลชุนตระกูลชุนตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วแม้กระทั่งผู้ที่มาส่งข่าวสารจากเมืองฉางโจวยังอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองด้วยความตื่นตะลึงในความเปลี่ยนแปลง ครอบครัวที่ครั้งหนึ่งเคยยากจนแทบไม่มีจะกิน บัดนี้กลับคึกคักดั่งเรือนคหบดีผู้มั่งคั่งเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากลานด้านใน หลินอวี่ก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับ ใบหน้าที่เคยหม่นหมองกลับสดใสขึ้นมาก เด็กหนุ่มโค้งตัวรับข่าวด้วยความกระตือรือร้น ดวงตาวาววับ“พี่สาวกับพี่เขย...เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”คนส่งสารมองดูเด็กหนุ่มตรงหน้า คนผู้หนึ่งที่ครั้งก่อนแทบไม่มีกำลังใจจะเงยหน้ามองผู้ใด บัดนี้กลับดูสง่างามขึ้นราวกับมีอนาคตสดใสรออยู่เบื้องหน้าเขากำลังจะเอ่ยถ้อยคำต่อ แต่ทันใดนั้นกลับมีร่างสตรีผู้หนึ่งก้าวตามออกมาจากในเรือน ข้างกายมีบ่าวตามมาผู้หนึ่งในแวบแรกเขายังนึกไม่ออกว่าเป็นใคร กระทั่งได้เพ่งมองอยู่นาน จึงนึกออกหญิงผู้นั้นคือ ชุนเสวี่ยสตรีผอมบางที่ครั้งหนึ่งเคยดูโรยรินเพราะแบกรับความทุกข์ยากมานานหลายปีบัดนี้แม้เครื่องแต่งกายยังเรียบง่ายไร้สิ่งหรูหรา แต่แววตาเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอ่อนละมุนราวแสงเช้าส่องผ่านม่านหมอก และทุกก้า

ตอนที่ 58 ดินแดนใหม่ หลินเยว่ยืนมองผืนดินแห้งแตกระแหงสุดสายตา ลมร้อนพัดผ่านจนปลายผ้าอาภรณ์ปลิวสะบัด ดวงตาของนางหรี่ลงราวกับกำลังครุ่นคิดถึงสิ่งใดเขื่อน...ภาพเขื่อนใหญ่ผุดขึ้นมาในห้วงสมองทันที กำแพงหินมหึมาขวางทางน้ำไว้ แต่เพียงเสี้ยวอึดใจนางก็ส่ายหน้าเบา ๆ ในใจ ใหญ่เกินไป...จากนั้นความคิดก็แล่นไปถึง อ่างเก็บน้ำ สิ่งที่เล็กกว่า แต่ยังสามารถเก็บกักน้ำได้เป็นจำนวนมาก สีหน้าเคร่งขรึมของหลินเยว่นิ่งลง นางหลับตา หายใจลึก แล้วเอื้อมมือออกไปเบื้องหน้าเสียงอื้ออึงคล้ายแรงลมกระเพื่อมดังขึ้นก้องรอบกายฟึบ!อ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงเบื้องหน้า แสงอาทิตย์ยามอัสดงสะท้อนบนผิวน้ำที่เต็มเปี่ยมราวกระจกใส ตัดกับความแห้งแล้งรอบด้านอย่างชวนตะลึงซูเหยียนอ้าปากค้างจนแทบลืมปิด ไป๋จิ้งหานชะงักงัน ลู่เผยเพียงยืนข้างนาง ดวงตาลึกสงบแต่แฝงรอยอุ่นวาบประหนึ่งฮูหยินของเขาย่อมไม่ธรรมดาหลินเยว่าสะบัดชายกระโปรงเบา ๆ ก่อนวิ่งตรงไปยังประตูน้ำของอ่างเก็บน้ำที่เพิ่งปรากฏขึ้น นางวางฝ่ามือลงบนคันโยกเหล็กขนาดใหญ่แล้วออกแรงดันครืดดด...!เสียงกลไกหนักแน่นสะท้อนก้องไปทั้งบริเวณ แผ่นดินกันดารที่เคยเงียบงันพ

ตอนที่ 60 จับจองพื้นที่ถนนสายที่มุ่งสู่ตะวันออกเฉียงเหนือแน่นขนัดด้วยผู้คนมากมาย ทั้งเกวียนไม้เก่า ม้าเพรียวกาย รวมถึงผู้คนที่เดินเท้าแบกหาบหนักล้วนหลั่งไหลไปในทิศทางเดียวกันครอบครัวสกุลถัว นั่งพักล้อมวงเล็ก ๆ ข้างทาง ท่ามกลางเสียงผู้คน ฮูหยินยกน้ำส่งให้สามีพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง “โชคดีที่ท่านพี่มองการณ์ไกล หากรั้งรอช้ากว่านี้ พวกเราอาจไปไม่ทันที่ดินดี ๆ แล้ว”ถัวเหวินผู้เป็นสามีพยักหน้าหนักแน่น สายตาเฝ้ามองผู้คนที่ยังคงเดินไม่หยุด “ที่ดินตรงนั้นมีขนาดกว้างใหญ่นัก...แต่หากคนแห่กันมากขนาดนี้ เกรงว่าอาจไม่พอจับจองทุกคน”มารดาหันไปลูบศีรษะบุตรสาวเล็ก เอ่ยเสียงอ่อนโยน “เช่นนั้นคืนนี้พวกเราก็รีบพักเถอะเจ้าคะ พรุ่งนี้จึงเร่งออกเดินทางแต่เช้า”เช้าวันต่อมา ผู้คนก็เริ่มเคลื่อนเข้าสู่พื้นที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เสียงซุบซิบและอุทานแผ่ว ๆ ดังขึ้นแทบพร้อมกันหนทางข้างหน้าล้วนแต่แห้งแล้ง ดินแตกเป็นร่องยาวสุดสายตา ไร้ต้นไม้ใบหญ้าแม้เพียงหย่อมเล็ก ๆ ฝุ่นละอองลอยคลุ้งตามแรงลมร้อนราวกับจะทดสอบหัวใจของผู้เดินทางถัวฮูหยินเดินเคียงข้างสามี พลันเอ่ยเสียงแผ่วด้วยความกังวล“ท่านพี่...ที่แห่งนี้จะมีแอ่