Semua Bab เกิดใหม่พร้อมมิติ ข้าคือแม่ค้าตัวร้าย: Bab 41 - Bab 50

ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา หลินเยว่หันมามอง ลู่เผยเองก็ชะงักการสนทนากับช่างก่อนจะหันไปโค้งศีรษะเล็กน้อยอย่างสุภาพชิงอี้ก้าวออกมายืนข้างหน้าซูเหม่ยอิง พลางพูดด้วยน้ำเสียงแฝงความไม่พอใจ “พวกท่านคือเจ้าของร้านเมี่ยนเผยกระมัง? คุณหนูของข้ามาถึงร้าน แต่ปรากฏว่าของหมดเสียแล้ว”ลู่เผยรีบก้าวออกมาพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม แต่แฝงความหนักแน่น “ขออภัยคุณหนูท่านนี้ วันนี้ลูกค้าเข้าร้านตั้งแต่เช้า จึงหมดเร็วไปหน่อย หากทำให้คุณหนูต้องเสียเวลารู้สึกผิดยิ่งนัก”ยังไม่ทันจบ ชิงอันที่ยืนอยู่ด้านหลังกลับชิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วนจัดกดดัน “คุณหนูของข้าคือคุณหนูเจ็ดแห่งจวนท่านราชครูซู หากบะหมี่เจ้าทำให้คุณหนูพอใจ ก็ถือว่าเป็นเกียรติยิ่งต่อร้านเล็ก ๆ เช่นนี้!”หลินเยว่ขมวดคิ้วทันที น้ำเสียง สีหน้า และคำพูดเหล่านี้ ไม่ได้มาด้วยความต้องการบะหมี่...แต่มาด้วยใจคิดกดหัวชัด ๆทว่าเป็นลู่เผยที่ยิ้มบาง พลางตอบกลับเรียบ ๆ แต่เฉียบคม“มิกล้า ๆ ร้านเมี่ยนเผยของข้า...เป็นเพียงร้านเล็ก ๆ คงไม่กล้ารับรองแขกสูงศักดิ์เช่นนี้ได้หรอกขอรับ”คำตอบนั้นแม้จะสุภาพ แต่แฝงนัยชัดเจนว่า พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาชิงอี้และชิงอันต่างโมโห

ตอนที่ 37 ฟันต่อฟันหลินเยว่เดินกลับมาจากแนวหลังเรือน สีหน้าสงบนิ่งราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยลู่เผยยืนรออยู่แล้ว ใต้ร่มเงาไม้เขามองนางอย่างเงียบ ๆ ก่อนเอ่ยถามเรียบ ๆ “เหนื่อยหรือไม่”หลินเยว่าส่ายหน้าเล็กน้อย “ไม่”ก่อนจะย้อนถามกลับอย่างตรงประเด็น “จัดการได้ใช่ไหม”ลู่เผยยิ้มบาง ไม่ต้องถามว่านางหมายถึงเรื่องใด“ไม่มีปัญหา...ฮูหยินอยากจะทำอะไรต่อก็ได้ทั้งนั้น”คำพูดนั้นราบเรียบ ทว่าหนักแน่นและจริงใจหลินเยว่ยิ้ม “ดี”จากนั้นนางก็เดินลัดเลาะขึ้นไปยังแนวเนินเหนือถนนสายหลักไปอีกทาง ลู่เผยเดินตามทันที นางหาต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งแล้วปีนขึ้นจุดนั้นสูงพอจะมองเห็นทางหน้าร้านเมี่ยนเผย และจุดจอดรถม้าได้อย่างชัดเจนจากนั้นก็หยิบปืนยิ่งระยะไกลออกมารถม้าของจวนราชครูเคลื่อนตัวออกมาในจังหวะที่พอเหมาะนางลั่นไก ปัง!กระสุนแหวกอากาศเฉียดพื้นล้อหลังดังสนั่น ฝุ่นกระจายคนคุมรถสะดุ้งม้าเผ่นพรวดไปข้างหน้า รถม้าเริ่มโยกโคลงเล็กน้อยปัง! ปัง!สองนัดซ้อนพุ่งตามติด ไม่แม้จะให้คนในรถม้าได้พักหายใจ“มีคนร้าย!! คุ้มครองคุณหนู!” ชิงอี้ตะโกนลั่นโผตัวไปโอบปกป้องซูเหม่ยอิง ภายในรถ เ

แสงแดดยามสายสาดลงบนพื้นดิน นางหยิบปุ๋ยปรับสภาพดินออกมาจากมิติ ทั้งปุ๋ยอินทรีย์ ปุ๋ยปรับจุลินทรีย์ในดิน ปุ๋ยน้ำหมักชีวภาพ ทั้งน้ำหมักสาหร่ายทะเล ปุ๋ยน้ำหมักผลไม้นางเอาออกมาหมดแล้วเทลงไปในพื้นดินอย่างไม่เสียดายจากนั้นหลินเยว่ก็ทอดสายตามองไปยังพื้นที่อีกฟากที่คนงานกำลังก่อสร้าง กังหันลมไม้ขนาดย่อมโครงสร้างสูงเกือบสองจั้ง ทำจากไม้ไผ่เสริมไม้เนื้อแข็ง ตั้งเด่นต้านลมอยู่ริมลำธารเล็ก ๆใบพัดมีทั้งหมดหกแฉกถูกเจาะช่องลดแรงลมให้หมุนได้แม้ลมเบา กลางเพลากังหันเชื่อมกับ ลูกสูบกระบอกไม้ไผ่ ที่พ่วงสายหนังกับถังน้ำชักขึ้นลงจังหวะหมุนของใบพัดหลินเยว่เดินเข้าไปใกล้กังหันลม คนงานที่กำลังทดสอบระบบเงยหน้าขึ้นยิ้มแล้วเอ่ยอย่างภูมิใจ“เสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับแม่นาง ลมวันนี้แม้ไม่แรงนัก แต่ใบพัดก็หมุนได้ดีอยู่...แม่นางอยากลองใช้งานดูหรือไม่?”หลินเยว่พยักหน้าแทนคำตอบชายผู้นั้นเดินอ้อมไปยังด้านหลังของเสาไม้ใหญ่ ก่อนจะก้มลงปลดกลอนคันโยกเล็ก ๆ ที่เชื่อมกับกระเดื่องเพียงชั่วครู่ เสียงไม้กระทบกันดังก๊อกแก๊กเป็นจังหวะกึก...กึก...กึก...แล้วสายน้ำก็เริ่มถูกชักขึ้นจากลำธาร ค่อย ๆ ไหลลงตามรางไม้ที่ทำไว้เข้าสู่ร่

ราชครูซูอี้เฉินกราบทูลเรื่องกังหันลมในเมืองชิงสุ่ยต่อหน้าฮ่องเต้หลังการตรวจสอบเบื้องต้น ขุนนางผู้รับหน้าที่จึงก้าวออกมากล่าวรายงาน“กราบทูลฝ่าบาท...จากการตรวจสอบในพื้นที่ พบว่าที่นอกเมืองชิงสุ่ย บัดนี้มีชาวบ้านจำนวนมากเริ่มสร้างกังหันลมใช้งานแล้วพ่ะย่ะค่ะสิ่งนี้สามารถช่วยชักน้ำขึ้นสู่พื้นที่เนินสูง ทำให้สามารถเพาะปลูกในที่ดอนซึ่งเคยแห้งแล้งได้กระหม่อมสืบทราบว่า ผู้เป็นต้นคิดคือหญิงสาวชาวบ้านผู้หนึ่ง นามว่าหลินเยว่พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้กู้เสียนหรงทรงพยักหน้าเล็กน้อย“หญิงสาวผู้นี้นับว่ามีความคิดเป็นเลิศ...เช่นนั้นจงส่งคนไปแจ้งนาง ว่าตัวเราจะขอเผยแพร่ความรู้เรื่องกังหันนี้ไปทั่วแคว้น อีกทั้งให้กรมโยธาลงพื้นที่ตรวจสอบรูปแบบการก่อสร้าง แล้วจดบันทึกไว้เป็นต้นแบบ”พระองค์ทรงหยุดครู่หนึ่ง ในพระทัยนึกถึงเสียงเถียงวุ่นวายของขุนนางทั้งหลายที่มักกล่าวถกเถียงเรื่องการบริหารบ้านเมือง ทว่ากลับแฝงการรักษาอำนาจของตนเองต่างจากหญิงสาวชาวบ้านผู้หนึ่งที่คิดสร้างกังหันดึงน้ำขึ้นปลูกผัก เลี้ยงครอบครัว แก้ปัญหาขาดแคลนอาหารและภัยแล้ง..แล้วต่อยอดเป็นประโยชน์แก่บ้านเมืองได้จริงจากนั้นจึงรับสั่งต่อด้วยน้ำเสียง

ตอนที่ 42 จะเป็นเพียงแม่ค้า ข่าวราชโองการกระจายไปอย่างรวดเร็ว แม้กระทั่งจวนแม่ทัพไป๋หรือจวนราชครูซูก็ได้รับข่าวเช่นกัน ฮูหยินหรูขมวดคิ้ว “สตรีคนนั้นนะเหรอ” ซูฮูหยินถอนหายใจโล่งอก “โชคดีที่ห้ามปรามเหม่ยอิงได้ทัน” ไป๋จิ้งหานยกจอกชาดื่ม “ช่างใหญ่โตเสียจริง” ซูเหยียนพยักหน้า “มีหน้ามีตาไม่น้อย” ส่วนหลินเยว่นั้น แม้ในใจจะไม่ได้รู้สึกยินดียิ่งนักต่อราชโองการที่ได้รับ แต่สีหน้ากลับเปี่ยมไปด้วยความปลาบปลื้มอย่างยากปฏิเสธ รอยยิ้มละมุนแต้มที่ริมฝีปาก ดวงตาเปล่งแสง เอ่ย “ท่านพ่อท่านแม่...ข้าขอตัวไปแจ้งข่าวดีกับท่านแม่สักครู่” ลู่ซ่างหันมาบอกด้วยน้ำเสียงใจดี “ไปเถอะ ๆ ป่านนี้นางคงได้ยินข่าวแล้ว คงร้อนใจอยากพูดคุยกับเจ้า...รีบไปเถิด”หลินเยว่าย่อคารวะเบา ๆ หันมายิ้มให้ลู่เผยชายหนุ่มพยักหน้า นางจึงหมุนกายเดินออกจากเรือนที่เรือนสวน ชุนเสวี่ยชะเง้อคอมองจากหน้าประตูตั้งแต่รถม้ายังไม่ทันหยุดนิ่ง พอเห็นหลินเยว่ก้าวลงมา นางก็รีบรุดเข้าไปหา ดวงตาเปล่งประกายความยินดีเจือความตื่นเต้น“แม่ได้ข่าวว่าเจ้าได้รับราชโองการจริงหรือ?”เ