Semua Bab Secret Wife Ako ni Professor Darien: Bab 101 - Bab 110

Simula nang buksan ni Harmony ang kahon, hindi tumigil si Darien sa pagtingin sa reaksyon niya. At tulad ng inaasahan, nakita niyang ngumiti ito nang masaya.“Thank you, Professor Darien. Gusto ko siya,” sabi ni Harmony.Napangiti si Darien, halatang satisfied. “Subukan mo isuot.”Kinuha ni Harmony ang bracelet at handa na sanang isuot, pero sandali siyang nag-alinlangan. Para bang nag-ipon siya ng lakas ng loob bago iniabot ito sa kanya. “Pwede mo ba akong tulungan isuot?”Kita sa mga mata niya ang pag-asa na gagawin ni Darien ang pakiusap niya. Sandaling natigilan si Darien, tapos iniabot ang kamay. “Okay.”Ang bracelet na makinis at makintab ay bagay na bagay sa mahahaba at malinis niyang daliri. Kahit may balot pa ng gasa ang palad niya, hindi pa rin nawawala ang ganda ng itsura.Habang isinusuot, hindi maiwasang magdikit ang balat nila, parang balahibong dumadampi.Napansin ni Harmony na bumagal ang hininga niya nang hindi namamalayan.Hinila ni Darien ang tali para higp

“Lahat ng bagay dapat harapin. Escaping is never the solution. Hindi mahalaga kung may problema, ang mahalaga ay paano mo ito maaayos.”Napatigil si Harmony sa sinabi ni Darien.Kay Darien, laging may natututunan si Harmony, hindi lang sa academics, kundi pati sa paraan nito ng pagharap sa mga bagay. May paninindigan, kalmado, parang walang bagay na kayang makagulo sa lalaki. Hindi man lang ito nagpa-panic, laging mahinahon.Nang hindi siya sumagot, inisip ni Darien na nag-aalala pa rin si Harmony kaya nagsabi siya, “Don’t worry. I’m here.”Napatingin si Harmony sa maamo at matangos na mukha ni Darien sa gilid, at bigla siyang nakaramdam ng lakas ng loob. “Okay.”Weekend na, bago pumunta sa bahay nina Jaime, dumaan muna sila ni Darien sa supermarket.Napamulagat si Harmony nang makita ang dami ng binili nito, ilang bote ng mamahaling alak, herbal medicines at mga mamahaling regalo. Hinila niya nang bahagya ang damit niya at mahinang bulong, “Alam mo ba kung bakit tayo pupunta

Hindi naman talaga inasahan ni Harmony na matatapos ito nang maayos, kaya wala na siyang pakialam at diretso na siyang nagsalita sa ina. “Hindi ba ganoon? Kapag ipinanganak na ang bata, hindi mo na kailangan pakialaman. Mas mabuti pa kung babae. Ang kailangan mo lang ay pakainin siya, bihisan, wala nang iba. Kung pasaway sa school, sasampalin mo para hindi magdala ng gulo, at pagkatapos susunod na lang siya sa lahat ng gusto mo. Kahit masaktan siya, hindi niya sasabihin sa ‘yo.”Alam ni Rana na tinutuligsa siya ng anak niya. Nag-init ang ulo niya at dinampot ang walis, iwinasiwas ito papunta kay Harmony. “Sumosobra ka na talaga!”Agad pumagitna si Darien para harangin ito. Pero si Harmony, tila buo na ang loob. Lumabas siya sa likod ni Darien at hinarap ang paparating na walis.“Kung kaya mo, sige, bugbugin mo ako! Wala na akong pakialam. Noon pa man sawa na ako sa inyo. Sa lahat ng oras na kailangan ko kayo, wala kayong pakialam. Ngayon bigla kayong magmamalinis na para sa ikabub

Pagkakita ni Harmony sa card, agad siyang nataranta. “Anong ginagawa mo?!” mabilis niyang sinabi at akmang kukunin ang card.Pinigilan siya ni Darien at kalmado ang tono. “Makinig ka muna sa akin.”May bigat sa presensya niya na mahirap hindi sundin, kaya natigilan si Harmony.“Alam kong hindi dapat ginagawang sukatan ang pera para sa halaga ni Harmony, pero sa ngayon ito ang pinaka-praktikal na solusyon.” Biglang tumalim ang ekspresyon ni Darien, pati ang panga niya ay tila mas humigpit. “Ang gusto ko lang ay huwag niyo na siyang guluhin sa loob ng sampung taon. Hayaan niyo siyang mag-focus sa pag-aaral at sa trabaho.”Nagkatinginan sina Rana at Jaime.Isang milyong piso. Kahit buong buhay nilang pag-ipunan, hindi nila maaabot iyon. Kahit sa pamamanhikan sa lugar nila, hindi umaabot ng ganyang halaga.Pero syempre, hindi sila basta-basta papayag.“Isang milyon lang para mabili mo ang anak ko? Pinaghirapan namin siyang palakihin ng dalawampung taon! Pag naging doctor siya, mabil

Punong-puno ng awa ang mga mata ni Darien, at sa huli, niyakap niya ito nang mahigpit.Tahimik na umiyak ang dalaga sa dibdib niya, marahang humihikbi habang nanginginig ang balikat.Parang batang pinapakalma, dahan-dahang hinaplos ni Darien ang likod niya.Humikbi si Harmony at mahinang sabi, “Ito na ang huling beses na iiyak ako para sa kanila.”May halong katigasan ang tono niya.“Okay,” sagot ni Darien, puno ng lambing ang boses.“Yung isang milyon… kapag nakapagtrabaho na ako, babayaran ko. O kaya, sulatan mo ako ng kasunduan.”Sa ganitong oras, ito pa rin ang iniisip niya.“Hindi na kailangan. Kung tutuusin, joint property na natin yan bilang mag-asawa.”Napangiti siya ng mapait. Ang galing nga ng kasal na ito, bigla na lang may shared property sila.Pero matigas pa rin si Harmony. “Hindi, gusto ko pa rin bayaran.”Narinig ni Darien ang boses niyang may halong pag-iyak, kaya sumuko na lang siya.Hayaan na lang. Kung anong sabihin niya, yun na.Unti-unting tumigil ang