Umupo si Darien sa tabi ng bintana. Ang mukha niya ay sobrang perpekto, malalim ang mga mata na parang may halong lamig at lambing, nakakaakit tingnan. Medyo nakaumbok ang tulay ng ilong niya sa gitna, na siyang nagbigay ng kakaibang karakter sa itsura niya, kaya kahit sobrang gwapo niya, hindi siya boring tingnan. Sa sandaling iyon, parang pati sikat ng araw ay nakatuon lang sa kanya.Nang makita si Darien ni Harmony, napasinghap siya.“Grabe, ang gwapo niya talaga!”Pero agad niyang naalala na hindi ito ang tamang panahon para kiligin. Muling bumilis ang tibok ng puso niya habang kabadong nagtanong, “Prof. Darien…”Yumuko siya na parang guilty, pero totoo niyon, tinatago lang niya ang pagkataranta niya.Kumpara sa tension ni Harmony, kalmado si Darien, parang totoong guro lang. Tinuro niya ang upuan sa harap niya. “Umupo ka.”Pero hindi naglakas-loob si Harmony. Napangiting pilit. “Ah, hindi na po, Prof. Darien. Okay lang po ako dito lang.”Tumayo si Darien. Mas matangkad siya
Baca selengkapnya