Semua Bab รักร้ายจอมทระนง: Bab 71 - Bab 80

ตอนที่ : 72 วันของเรา 3 “น่ารักที่สุดเลย รอบนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจริง ๆ พี่รับรอง” เขาฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงสะอาด รุ้งพรายพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเขา แล้วโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้มสากด้านขวาเบา ๆ “รุ้งรักพี่คริษฐ์ค่ะ ไปไหนไปกัน” ได้ไฟเขียวแบบนี้สามีของเธอก็เดินหน้าต่อในอ่างอาบน้ำ กว่าเขาจะถึงฝั่งฝันแสนเร่าร้อนรุ้งพรายก็แทบสลบคาอกของสามี รู้ตัวอีกทีก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นมาวางบนเตียงนอน สภาพของเธอคงไม่ไหวแล้วจริง ๆ สามีจึงจัดการสวมชุดนอนให้ พอได้ซุกอกอุ่น ๆ ของเขา รุ้งพรายก็ไม่อยากเปิดเปลือกตาขึ้นมาอีกเลย ในความกึ่งหลับกึ่งตื่นเธอกลับได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ของเขา กระซิบแผ่วเบาตรงใบหู “สุดท้ายพี่ก็หนีรุ้งไม่พ้น” ในความมึนงงเธอขมวดคิ้วขึ้นตามความรู้สึกสงสัย“และพี่ก็รักรุ้งจนได้” คราวนี้คนใกล้จะหลับสนิทถึงกับเผยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า ได้รางวัลพิเศษเป็นการหอมแก้มซ้ายขวาจากสามี ค่ำคืนนี้เธอจะได้นอนหลับอย่างมีความสุข ในอ้อมอกของคนที่เธอรักสุดหัวใจ“รุ้งก็รักพี่คริษฐ์ค่ะ” เธอตอบเขาทั้งที่หลับตาคริษฐ์เขี่ยแก้มของภรรยาเบา ๆ รอยยิ้มของเขาแต่งแต้มเต็มใบหน้า แม้ตอนหลับจิตใต้สำ

ตอนที่ : 74 วันของเรา 5 (จบ)คริษฐ์ขานเหมือนไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้มือของเขากำลังล้วงเข้าไปในกระโปรงผ้าชีฟองสีครีมของภรรยา ค่อย ๆ ดึงชั้นในผ้าซาตินสีดำออกจากโคนขา อาการเบาหวิวแสนสะท้านส่งผลให้รุ้งพรายหนีบท่อนขาเข้าหากันแน่ แต่อีกคนใช่ว่าจะยอมให้ทำแบบนั้นได้ง่ายดาย คริษฐ์ใช้สองมือจับที่ต้นขาแล้วดันแยกให้ออกจากกัน “อ๊ะ !” เหมือนถูกจับเปิดอ้าทั้งที่มีกระโปรงคลุมอยู่ ทว่าผ้าบางเบานั่นก็ร่นขึ้นอยู่เหนือสะโพก ยิ่งเขาดันต้นขาให้สูงขึ้นทุกอย่างก็ยิ่งเปิดอ้าและเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตาของเขา รุ้งพรายไม่เคยมั่นใจตั้งแต่หลังคลอดลูก ทุกครั้งที่ถูกร่วมรักเธอก็มักจะกล้า ๆ กลัว ๆ “พี่คริษฐ์ !” หญิงสาวสะบัดหน้าไปมาตามแรงขยับจากปลายนิ้วของเขา “ยังไม่ชินอีกเหรอรุ้งทำไมต้องอายพี่ขนาดนี้ด้วยหืม” “รุ้งยังอ้วนอยู่เลยนะคะพี่คริษฐ์” “อ้วน ! ไปเอาความคิดนี้มาจากไหนกันรุ้ง พี่ว่านี่มันหุ่นนางฟ้าชัด ๆ ดูสิอวบอิ่มจับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด” ไม่เพียงแค่พูดคริษฐ์ยังจับหมุบหมับอีกด้วย “พี่คริษฐ์พูดจริงเหรอคะ” “จะโกหกทำไม แบบนี้เซ็กซี่มากรู้ไหม ไ

ตอนที่ : 2 อาชีพเสริม 2ลิฟต์เปิดออกธีร์ก็ก้าวเท้ายาว ๆ ไปที่ห้องของตนเอง ประตูห้องปิดลงเท่านั้นแหละ ชายหนุ่มก็ผลักหญิงสาวติดกับผนังห้อง เขาระดมจูบจนริมฝีปากอวบอิ่มบวมเป่งขึ้นมา ชลธารไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย ยอมปล่อยให้เขาทำตามอย่างที่ใจปรารถนา‘ทำงาน ๆ’เฝ้าเตือนตัวเองแบบนี้อยู่ตลอดเวลา กระทั่งฝ่ามือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ปลดสายชุดเดรสแสนวาบหวิวของเธอ จนหล่นไปกองอยู่ปลายเท้า ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว เร็วจนชลธารตามเขาไม่ทัน รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็เอนลงบนเตียงนอนแสนนุ่มเสียแล้ว“อ่อนหัดเหรอหวาน” เขาถามหลังเห็นหญิงสาวตกใจจนดวงตาเบิกกว้างขึ้น ชลธารพยักหน้าลงเหมือนยอมรับ นั่นทำให้ธีร์รู้สึกแปลกใจขึ้นกว่าเดิม เขาแค่ถามเล่น ๆ ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริงชายหนุ่มเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อชั้นในออก เผยให้เห็นความงามที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้านใน ความนุ่มหยุ่นกระเพื่อมตัวออกจากกัน พร้อมกับเด้งไหวไปมาอย่างช้า ๆ ธีร์ครางฮือในลำคออย่างถูกใจ เขาก้มหน้าลงจูบความอวบอิ่มตรงหน้าปลายลิ้นปาดป้ายรอบยอดถัน จนแข็งตัวเป็นไตขึ้นทั้งสองข้าง ฝ่ามือข้างหนึ่งบีบฐานเต้าจนสูงเป่งขึ้น ยอดถันสีสวยผลุบเข้าผลุบออกภายในอุ้งปากร้อนฉ่ำปล

ตอนที่ : 4 ต่อรองราคา 2 “หวานถ้ามากแบบนั้น คุณต้องมาเป็นเมียเก็บผมเลยนะ ไม่เอาแบบรายครั้ง” ธีร์พูดเชิงรำคาญ ในความมักมากของหญิงสาว “เมียเก็บ” ชลธารทวนคำพูดเขาเบา ๆ มันจะต่างกันตรงไหน มันก็ขายตัวเหมือนกันนั่นแหละ ดวงหน้าสวยหวานเงยขึ้นมองเขา “นานไหมคะ” “สักปีหนึ่งเป็นไงแลกกับเงินสามแสน” ธีร์คิดไม่นานก่อนตอบออกมา ‘สามแสนปีหนึ่งตกเดือนละสองหมื่นห้า’ “หวานว่ามันนานไปค่ะคุณธีร์” คนคิดเลขเร็วรีบแย้ง ได้ยินเสียงธีร์ถอนหายใจอีกเฮือก “งั้นผมให้รายเดือนเพิ่มอีกเดือนละสองหมื่น เป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว” ‘แบบนี้ค่อยโอเคขึ้นหน่อย’ “งั้นโอเคค่ะ” ชลธารตอบออกไป ไม่ได้คิดถึงผลเสียอะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ผ่านเรื่องร้ายตอนนี้ไปก่อนก็พอ หญิงสาวมองธีร์ที่ดึงเช็คออกมา เขากรอกเลขจำนวนเงินลงไป พร้อมตวัดลายเซ็นแบบเร็ว ๆ ก่อนยื่นมาตรงหน้าของเธอ “คุณต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่คอนโดผม” “แต่หวานอยู่กับแม่นะคะ” “ผมไม่รู้เรื่องนั้น คุณต้องแก้ไขปัญหาเอาเอง หรือไม่เอา” เขายื้อเช็คเอาไว้ ช

ตอนที่ : 6 หน้าที่เมียเก็บ 2 “ก็ใช่น่ะสิ ตัวคุณมีแต่กลิ่นยาใครจะไปเอาลง” ตอนนี้เขาเชื่อสนิทใจแล้ว ว่าชลธารอยู่ในโรงพยาบาลทั้งวันจริง ๆ “หวานขอชุดนอนคุณใส่สักตัวได้ไหมคะ” “ไม่ต้องใส่ ผมขี้เกียจถอด” “เอ่อ” ชลธารหน้าซีดหน้าเซียวขึ้นมา วันนี้ธีร์ทำตัวดุผิดปกติ เป็นเพราะเธอผิดนัดเขา อีกทั้งยังหนีหน้าไปอีกสองวันเต็ม ๆ เขาคงโกรธ แต่ไม่เป็นไรหรอก เธอจะตามใจเขาเป็นการตอบแทนทุกอย่าง “เร็ว ๆ นะ อย่าให้ผมรอนาน” คนถูกปล่อยให้รอเก้อมาสองสามวัน ตะโกนตามหลังหญิงสาวไป แม้เขาจะบอกไม่ให้สวมเสื้อ แต่เธอคงทำไม่ได้หรอก ชลธารแอบเปิดตู้เสื้อผ้าของเขา เห็นชุดคลุมตัวใหญ่จึงถือวิสาสะ หยิบติดมือเข้าห้องน้ำไป ใช้เวลาอาบน้ำสระผมไม่นานเท่าไร ก็ออกมานั่งเป่าผมให้แห้ง คนนั่งรอนอกห้องนอน ถึงกับกลอกตามองบน บอกให้รีบอาบน้ำดันสระผมอีก มีอะไรที่ทำแล้วเขารู้สึกดีขึ้นบ้าง ไม่มีเลย “หวาน !” “คะ” คนตกใจรีบปิดไดร์เป่าผม หันมามองเขาแบบไม่เข้าใจ ดวงตากลมแป๋วกะพริบปริบ ๆ “เฮ้อ” ธีร์ถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่ ใครจะ