All Chapters of รักร้ายจอมทระนง: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่ : 62 เรื่องของหัวใจ 3คริษฐ์เห็นท่าไม่ดีรีบดึงมือของคู่หมั้นเข้ามากุมไว้ เขาหลับตาลงแน่นชั่วอึดใจหนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ลืมขึ้นมา ดันปลายคางของรุ้งพรายให้เงยขึ้นมองสบสายตากัน เขาขยับริมฝีปากขึ้นลงรุ้งพรายก็เลิกคิ้วลุ้นตามไปด้วย‘พูดสิคะพี่คริษฐ์ พูดสิ’“พี่รักรุ้ง แต่งงานกับพี่นะ” ท้ายที่สุดคริษฐ์ก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนได้“ค่ะ แต่งอยู่แล้ว” รุ้งพรายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเข้าไปนั่งบนตักกอดเขาถึงที่“รุ้งทำอะไรน่ะ เดี๋ยวน้าอำไพมาเห็นนะ” คริษฐ์ไม่คิดว่าหญิงสาวจะกล้าขนาดนี้ เขาแอบกลัวว่านางอำไพจะเข้ามาเห็นแล้วจะกลายเป็นเรื่องไม่ดีไม่งามไป“ไม่เป็นไรค่ะพี่คริษฐ์ รุ้งอยากกอดพี่คริษฐ์แบบนี้มานานแล้ว” ได้ยินแล้วหัวใจของชายหนุ่มก็พองโตขึ้นมา ยกฝ่ามือหนาอุ่นของตนลูบแผ่นหลังของหญิงสาวเบา ๆ “ตอนเด็กรุ้งชอบนั่งตักพี่คริษฐ์แบบนี้ พี่คริษฐ์ยังจำได้ไหมคะ” หญิงสาวทบทวนความทรงจำยามเยาว์วัย แล้วลุกขึ้นจากตักเขาไปนั่งที่เดิม“จำได้สิ ตอนนั้นพี่ก็จะผลักรุ้งออกตลอดเพราะพี่รำคาญ แต่หลังจากเราแต่งงานกันแล้วรุ้งจะนั่งตักพี่ตอนไหนก็ได้ พี่เต็มใจและรับปากว่าจะไม่มีวันรำคาญรุ้งเด็ดขาด”รอยยิ้มแสนอบอุ่นที่

ตอนที่ : 64 บุกถึงบ้าน 2เตชัสได้รู้ได้เห็นกับตาก็นึกสงสารคนที่นั่งด้านข้างกับตัวเอง เพราะเขาเกิดมามีบุพการีที่ให้ความสำคัญกับการศึกษามาตลอด จึงไม่ได้รู้สึกว่าขาดแคลนความรู้แต่อย่างใด ตรงกันข้ามกับแย้มที่ต้องดิ้นรนกับความจนอยู่ตลอดเวลา เขาเอื้อมมือไปจับมือของแย้มแล้วตบหลังมือปลอบเบา ๆ “ผมไม่ยอมครับ ผมจะพาแย้มกลับกรุงเทพฯ แย้มจะต้องได้เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี” “เอ๊ะ คุณแย้มมันลูกฉันนะ” “ผมจะหมั้นกับแย้ม อีกหน่อยก็จะต้องแต่งงานกัน” “หมั้น !” นางประดับทำหน้าตกใจและไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เตชัสเอ่ยออกมา “ครับ งั้นผมขอหมั้นแย้มเลยก็แล้วนะครับแม่ พอแย้มเรียนจบผมก็จะแต่งงานด้วย” “คุณเต ไม่ต้องพูดขนาดนี้ก็ได้ค่ะ” แย้มไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินเด็ดขาด เขาก็แค่พูดส่ง ๆ ไปเท่านั้นเอง “ฉันพูดจริงแย้ม เอ้านี่แหวนหมั้น” เตชัสหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วสวมเข้าที่มือของแย้มต่อหน้านางประดับที่นั่งตาโตกับเพชรบนนิ้วนางข้างซ้ายของลูกสาว “ของจริงไหมแย้ม เอามาให้แม่ดูหน่อยซิ” นางประดับกระดิกนิ้วเรียกลูกสาว ซึ่งแย้มก็ลุกไปห

ตอนที่ : 66 บุกถึงบ้าน 4 “ราวชั่วโมงหนึ่งค่ะ ตอนแรกแย้มว่าจะให้คุณเตนอนตรงนี้ แต่ก็สงสารไปนอนบนเตียงด้วยกันดีกว่าค่ะ” ความหวังดีของแย้มทำให้เตชัสยิ้มออก เขาลุกขึ้นนั่งแล้วเข้าไปช้อนอุ้มหญิงสาว “คุณเต มาอุ้มแย้มทำไม แย้มเดินเองได้ค่ะ” “ฉันอยากใช้เวลาอยู่กับเธอสองต่อสอง แต่ดูซิ ฉันมาหลับก่อนเธอได้ไง” เขาบอกแบบอาย ๆ “คุณเตเหนื่อยนี่คะ ต้องนอนหลับเอาแรงนะคะ” “รู้แล้ว วันนี้ฉันไม่มีแรงทำอะไรเธอแล้ว ทั้งที่อยากทำใจจะขาด” เตชัสค่อย ๆ วางแย้มลงบนที่นอนหนานุ่ม ส่วนตัวเขาก็ล้มตัวลงนอนด้านข้าง แล้วกลิ้งตัวเข้ามากอดหญิงสาวเอาไว้ ซุกหน้าตรงอกแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ “หอมจังขอหลับแบบนี้ได้ไหมแย้ม” ความนุ่มนิ่มแสนคุ้นมือทำเขารู้สึกผ่อนคลาย “ได้สิคะ” แย้มใช้ปลายนิ้วลูบสางเส้นผมของเขาเล่นไปมา เหมือนเป็นการช่วยกล่อมให้เขาหลับง่ายขึ้น ไม่ช้าเตชัสก็หลับลงไปอีกรอบ แย้มหลับตาลงบ้างแต่ก็ไม่ได้หลับในทันที ในหัวของเธอมีเรื่องราวต่าง ๆ วิ่งวนอยู่ ตั้งแต่วันแรกที่เจอเขากระทั่งวันนี้ หญิงสาวอยากให้เขาน่ารักแบบนี้ไปนาน ๆ อยากให้ทุกอ

ตอนที่ : 68 ทางออกของทุกคน 2 “แค่นี้ก็พอค่ะพี่คริษฐ์ดูสิกุ้งหอยปูปลามาหมด ยกทะเลมารึไงเนี่ย” พูดแล้วก็ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาแซลมอนจิ้มวาซาบิก่อนจุ่มน้ำจิ้ม จากนั้นก็นำเข้าปากค่อย ๆ เคี้ยวอย่างช้า ๆ สีหน้าพริ้มอย่างคนมีความสุข “อร่อยมากค่ะพี่คริษฐ์ เนื้อนุ่มมากหวานสดฉ่ำ โอ๊ย ชอบ” “ชอบก็ดีแล้ว” คริษฐ์หันมาจัดการกับอาหารบนจานของตัวเองบ้าง กินไปก็มองตากันไป อาหารมือนี้จึงแทบจะมีรสชาติหวานเป็นหลัก จิบไวน์ไปด้วยคุยกันไปด้วย ทุกอย่างช่างอบอุ่นในหัวใจ อิ่มแล้วก็เรียกพนักงานมาเก็บโต๊ะ เหลือเพียงเครื่องดื่มวางไว้ ทั้งคู่เอนหลังพิงหมอนอิงขนาดใหญ่ คริษฐ์ดันศีรษะของรุ้งพรายให้ซบหัวไหล่ของตนเอง กุมมือของหญิงสาวเอาไว้หลวม ๆ มองดูบรรยากาศตรงหน้าอย่างเงียบ ๆนานพอสมควรก่อนที่คริษฐ์จะเอียงหน้าลงมามองรุ้งพราย ซึ่งเจ้าตัวก็ถอยห่างเงยหน้ามองเขา เหมือนอะไรในแววตาของทั้งคู่บอกว่ามันถึงเวลาที่ความสัมพันธ์จะรุดหน้า คริษฐ์ใช้ฝ่ามือประคองดวงหน้าของรุ้งพรายขึ้นแล้วค่อย ๆ แนบริมฝีปากลงอย่างช้า ๆ รุ้งพรายเองก็หลับตาลงรับจูบของเขาอย่างเต็มใจ ทั้งคู่จูบตอบสนองกันอย่างนุ่มนวล ก่

ตอนที่ : 70 วันของเรา26วันของเรา คืนเข้าหอของคริษฐ์กับรุ้งพราย หลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้ให้พรและส่งตัวเข้าหอเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลาของคู่บ่าวสาวคริษฐ์มองดูเตียงนอนสีชมพูระบายลูกไม้สวยงาม เขาสั่งงดโรยดอกกุหลาบบนเตียงเพราะไม่อยากเสียเวลาปัดออก เจ้าสาวคนงามก็ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียง วันนี้รุ้งพรายสวยจนเขาตะลึง ชุดเจ้าสาวด้านหน้าดูเรียบง่ายเป็นผ้าซาตินแขนกุด ทว่าเปิดเปลือยด้านหลังไปถึงเอว มีโบผูกอันใหญ่ด้านหลังกระโปรงที่ทิ้งชายลงลากพื้นแลดูเรียบหรู “เหนื่อยไหมรุ้ง” เจ้าบ่าวเดินมานั่งลงด้านข้างกับเจ้าสาว “เหนื่อยค่ะ ปวดขาไปหมดแล้ว” รุ้งพรายถลกกระโปรงขึ้นเพื่อดูเท้าของตัวเอง คริษฐ์ถึงกับคุกเข่าลงกับพื้นห้อง “พี่คริษฐ์ทำอะไรคะ” เจ้าสาวร้องเสียงหลงเมื่อเจ้าบ่าวยกเท้าของเธอขึ้นมาวางบนหน้าขาของเขา “พี่จะดูว่าเท้าเป็นแผลไหม ใส่รองเท้าใหม่อาจไม่ชิน” เอ่ยแล้วก็หันเท้าของเจ้าสาวเพื่อดูบริเวณส้น พบว่ามีรอยถลอกจนแดงไปทั้งสองข้าง “นี่แค่ญาติพี่น้องแล้วก็จัดในสวนบ้านพี่เองนะ ถ้าเป็นในโรงแรมอาจจะหนักกว่านี้” คริษฐ์บอกแล้วก็อดสงสารเจ้าสาวไม่ได