All Chapters of รักร้ายจอมทระนง: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ : 52 รักแท้แพ้ใกล้ชิด หรือเปล่า 2 “ว่ายังไงตอบพี่มาตรง ๆ พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าพี่ไม่ชอบคนโกหก” เขาย้ำคำพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “รุ้งก็บอกพี่คริษฐ์ไปแล้วนี่คะว่ารุ้งทำงานอยู่” รุ้งพรายค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่รู้แน่ ๆ “ใช่รุ้งตอบแบบนั้นและบอกยุ่งมาก แต่พี่โทรไปมันตอนเที่ยงนะรุ้ง !” เสียงตวาดดังลั่นรถ คนนั่งด้านข้างตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะหนึ่ง ใจจดจ่อว่าจะโกหกต่อหรือบอกความจริง แต่ถ้าเกิดเขาไม่รู้อะไรเลยแค่ลองเชิงเธอดูเฉย ๆ ล่ะ “ก็งานเยอะจนทำกันเลยเที่ยงนี่คะ พี่คริษฐ์จะมาสนใจอะไรกับเรื่องงานของรุ้งด้วย รุ้งไม่ชอบ” “พี่เองก็ไม่ชอบไอ้ความรู้สึกแบบนี้” “แบบนี้มันแบบไหนกันคะ” “ก็แบบที่คู่หมั้นตัวเองไปนั่งกินข้าวกับผู้ชายอื่น แล้วมาทำใสซื่อว่าทำงานและยุ่งมากไงล่ะ เห็นพี่โง่นักเหรอรุ้ง พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบคนโกหก” คริษฐ์หันมาทำตาลุกโชนใส่คู่หมั้น หากไม่ติดว่าอยู่บนรถ เขาคงหาที่ระบายความโกรธในตอนนี้อย่างแน่นอน “รุ้ง...” “ว่ายังไงทำไมเงียบไปล่ะ อย่างนี้แล้วจะให้พี่คิดยังไง” คริษฐ์พูดไปสายตาก็มองถนนไปด้

ตอนที่ : 54 ปล่อยไม่ได้ 2 “เงียบไปเลย บอกแม่หน่อยแม่อยากรู้” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ รุ้งแค่รู้สึกว่าพี่คริษฐ์เริ่มจะใจดีกับรุ้งมากกว่าเมื่อก่อนขึ้นมานิดหนึ่ง” “มันเป็นยังไงลูกไอ้คำว่าใจดีนี่” “ก็แบบว่าไม่ได้เอาแต่ต่อว่าหรือผลักไสไงแม่ เริ่มเดินเข้ามาหารุ้งบ้างแล้ว บางทีรุ้งยังแอบคิดไปเลยว่าพี่คริษฐ์แอบหึงรุ้ง” “หืม หึงนี่นะ” “รุ้งคงคิดไปเองค่ะแม่” คนพูดหน้าแดงขึ้นตามความรู้สึกของตัวเอง “จ้า คิดไปเองก็คิดไปเอง ไหน ๆ ก็หยุดแล้ววันนี้พาแม่ไปซื้อของหน่อยนะ พวกของใช้ในบ้าน” “ได้ค่ะ รุ้งก็กะว่าจะไปซื้อเหมือนกัน แต่ขอกินขนมให้อิ่มก่อนนะแม่” “เต็มที่เลยรุ้ง แม่ผสมแป้งไว้เยอะ เอาไปฝากพี่คริษฐ์เขาตอนเย็น ๆ ด้วยนะ เดี๋ยวไว้แม่จะทำใหม่ให้มันต้องกินร้อน ๆ ถึงจะอร่อย” “ค่ะแม่” รุ้งพรายอมยิ้มอย่างชอบใจ เพราะไม่ต้องรอให้ถึงวันสอนว่ายน้ำเธอก็จะได้เห็นหน้าเขาก่อนแล้ว เพราะคริษฐ์เป็นคนไม่ชอบเปิดวิดีโอคอลคุยกัน รุ้งพรายจึงได้เห็นหน้าเขาแทบจะนับวันเลยก็ว่าได้ ภายในห้องคอนโดมิเนียมสุดหรูของเตชัส แ

ตอนที่ : 56 เหตุผล 2 เตชัสที่เพิ่งรู้เหตุผลของมารดาถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษที่จะออกหน้าปกป้องผู้หญิงจริง ๆ คิดตามที่ท่านพูดแล้วทำไมรู้สึกปั่นป่วนในท้องชอบกลมองหน้ามารดาก็พบว่าท่านเผยสีหน้าผิดหวังอยู่ไม่น้อย แต่สิ่งที่กวนใจเขาอยู่มันก็ยากจะอธิบายออกมาตรง ๆ ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร ทำไมเขาถึงปล่อยแย้มไปไม่ได้สักที “ผมพยายามแล้วนะแม่” “พยายามอะไรของเต” “พยายามที่จะไม่ไปยุ่งกับแย้มแล้ว แต่ว่ามันก็อดใจไม่ได้สักที” คำสารภาพของลูกชายทำให้นางพิมพ์พรถึงขั้นกุมขมับตนเองเอาไว้เสียแน่น “นี่มันบ้าบอคอแตกอะไรกันเต แย้มไม่ใช่คนที่ลูกจะเล่น ๆ ด้วยได้นะ ไม่ใช่แม่สาวไฟแรงสูงที่เตเคยคบ ๆ มา แย้มเป็นแค่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งที่มีหน้าที่ทำงานเลี้ยงดูครอบครัวที่ต่างจังหวัด มีภาระมีหน้าที่ เตจะมาทำให้ชีวิตของแย้มย่ำแย่กว่าที่เป็นอยู่ไม่ได้นะลูก” คำพูดที่เจือไปด้วยการขอร้องยิ่งทำให้เตชัสรู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม “แต่ว่าแม่ครับผมไม่รู้เหมือนกัน บอกไม่ถูกว่ามันเป็นยังไง กับแย้ม...มันไม่เหมือนคนอื่น” “คงไม่ใช่ที่แม่คิดใช่ไหมเต” นางพิมพ์พร

ตอนที่ : 58 มรสุมหัวใจ 2 “ใจเย็น ๆ แล้วเล่าให้พี่ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น” คนเป็นพี่ชายก็ยังห่วงน้องชายอยู่วันยังค่ำ สีหน้าท่าทางร้อนรนแบบนี้อาจมีเรื่องทำไม่สบายใจ “พี่คริษฐ์ผมติดต่อแย้มไม่ได้เลย ไม่รู้มีเรื่องร้ายอะไรหรือเปล่า” เตชัสยอมบอกความจริงกับพี่ชาย “แกรับปากแม่แล้วว่าจะไม่ไปยุ่งกับแย้ม แล้วทำไมยังจะไปติดต่อหาแย้มอีก นี่แกโกหกแม่เหรอเต” คริษฐ์รู้เพราะว่ามารดาของเขาเล่าให้ฟัง “ผมไม่ได้โกหกนะพี่คริษฐ์ ผมไม่ได้ติดต่อแย้มมาจะหนึ่งอาทิตย์แล้ว พอเห็นน้องฟรังก์ก็เลยแปลกใจทำไมมาที่นี่ได้ทั้งที่แย้มก็ไปเป็นพี่เลี้ยงให้แล้ว” “อ้อ ที่รับปากดูน้องฟรังก์ง่าย ๆ ก็มีแผนแบบนี้นี่เอง ไปหลอกถามเอากับเด็กว่างั้น” “เรื่องนั้นช่างมันเถอะพี่คริษฐ์ ผมห่วงแย้มจริง ๆ ว่าแต่ป้าพุดติดต่อมาไหมพี่คริษฐ์ แม่บอกอะไรหรือเปล่า” “ป้าพุดติดต่อมาไม่ได้หรอก แกบอกเอาไว้ตั้งแต่ก่อนไปแล้วว่าหมู่บ้านของแย้มไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ จะติดต่อทีก็ต้องขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปในตัวอำเภอราวยี่สิบกิโลโน่น” “เห็นมะ ขนาดเรื่องยิบย่อยพวกนี้พี่คริษฐ์ยังรู้ ผมน้อ

ตอนที่ : 60 เรื่องของหัวใจ23เรื่องของหัวใจ เตชัสกำลังอยู่ในช่วงอารมณ์แปรปรวน ตรงกันข้ามกับคนพี่ที่หัวใจเต็มไปด้วยสีชมพูคริษฐ์ไม่คิดว่าน้องชายตนเองจะมีความอดทนต่ำถึงเพียงนี้ เตชัสเหมือนคนพร้อมจะอาละวาดได้ทุกเมื่อ หากใครทำอะไรให้ไม่สบอารมณ์ ทั้งคนเป็นแม่และพี่ชายต่างก็เห็นอาการเหล่านี้เหมือนกัน “ผมว่าเตมันคงเจอคนที่ทำให้หัวใจมันปั่นป่วนได้แล้วล่ะครับแม่” คริษฐ์พูดกับมารดาระหว่างที่นั่งรับลมเย็น ๆ ตรงสนามหญ้าข้างบ้าน นางพิมพ์พรไม่ได้ตอบในทันทีกลับยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบแทน “อย่าทำเป็นเฉยสิครับแม่ เราต้องช่วยเตนะครับ ปล่อยไว้แบบนี้ได้อกแตกตายไปข้างแน่” “แม่รู้ แม่คิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้วกันสองคนนั่นให้ออกจากกัน แต่สุดท้ายคนที่ทำพังก็คือเตเอง ไม่ใช่ใครอื่น แม่แค่อยากรู้ว่าเตจะจริงจังกับแย้มมากน้อยแค่ไหน หรือแค่อารมณ์ของคนหวงของเล่น” “แบบนี้ไม่น่าจะแค่หวงนะครับแม่ รู้ไหมครับเตบอกเลิกผู้หญิงทุกคนที่เคยคบด้วยนะครับ ตั้งแต่ที่เตยุ่งกับแย้ม” “คริษฐ์รู้ได้ยังไงล่ะลูก” “มีวันหนึ่งเตลืมโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะครับ ผมผ่านไปเจอพอดี มีไลน