Semua Bab ข้าคือทายาทของโรงปักผ้าอันดับหนึ่งแห่งเป่ยชาง: Bab 21 - Bab 30

ตั้งแต่ออกเดินทางต่อจากเมืองเซี่ยซวน จนกระทั่งผ่านเข้ามายังเขตของแคว้นหนานหยาง รวมเวลาเดินทางก็ห้าวันพอดิบพอดี แต่กลุ่มของหยางเฟิ่งเซียนกับหยางซิวหรงเลือกที่จะไม่หยุดในเมืองแรก เนื่องจากอยู่ติดชายแดนและมีค่ายทหาร หากเกิดเรื่องการเดินทางย่อมถูกจำกัดหยางเฟิ่งเซียนกับหยางซิวหรงจึงเลือกเดินทางต่ออีกเจ็ดวัน ซึ่งเมืองที่คิดจะหยุดพักกลับเป็นเมืองซีหยุน และสองพี่น้องยังจำที่มารดาบอกกับตนได้ ว่าเมืองนี้มีอะไรเป็นกิจการของตระกูลฉี พวกเขาถึงต้องเตรียมตัวและอาวุธในการลงมือครั้งแรกในต่างแคว้นทันที“ฮ้า กว่าจะมาถึงเมืองซีหยุนเล่นเอาเหนื่อยไม่น้อยนะเจ้าคะ”หยางซิวหรงมองน้องสาวที่บ่นเรื่องการเดินทางเป็นครั้งแรกอย่างเอ็นดู “จะไม่เหนื่อยได้อย่างไร พวกเราเคยเดินทางโดยหยุดพักแค่เล็กน้อยเช่นนี้เสียเมื่อไหร่กัน ถ้าพวกเราไม่รู้สึกเหนื่อยถึงจะเป็นเรื่องแปลกนะ”หยางเฟิ่งเซียนยกยิ้มเล็กน้อยแต่มิได้มองไปทางหยางซิวหรง สายตาของนางกลับทอดมองตลอดสองข้างทาง ว่าจะเข้าพักที่โรงเตี๊ยมใดได้บ้าง ที่สำคัญต้องอยู่ใกล้เหลาอาหารด้วย“พี่ใหญ่ท่านอยากพักโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ หรือโรงเตี๊ยมใหญ่ดีเจ้าคะ”“พี่ใหญ่ย่อมให้เจ้าเป็นคนเลือก

เป็นเวลาเกือบสิบวันแล้วที่ซ่างกวนเซียวจิ้ง พร้อมกับผู้ติดตามจากสำนักตรวจสอบ ได้ออกเดินทางจากเมืองหลวง เพื่อทำภารกิจในการตรวจสอบขุนนางท้องถิ่น เกี่ยวกับการทุจริตที่อาจซุกซ่อนไว้ หากมีขุนนางกระทำผิดย่อมจับตัวกลับมาลงโทษเนื่องจากซ่างกวนเซียวจิ้งเร่งเดินทางไม่หยุดพัก ทำให้เขามาถึงเมืองหนานหลัวก่อนคนของตระกูลซ่ง ที่ฮูหยินรองของบิดาได้เอ่ยขอความช่วยเหลือ เพื่อกำจัดเขาให้พ้นเส้นทางการเป็นผู้นำตระกูลของพี่ชายแม้การมาตรวจสอบขุนนางตำแหน่งเจ้าเมืองของที่นี่ จะพบเจอการทำความผิดที่ไม่ร้ายแรง แต่ซ่างกวนเซียวจิ้งจำต้องสั่งลงโทษเจ้าเมืองหนานหลัว เนื่องจากบุตรสาวที่ไร้ยางอายนางนั้น พยายามเข้าหาและแสดงความต้องการอย่างโจ่งแจ้ง“โจวหลี่เจ้ากับหลิ่งเย่าไปสืบเรื่องของเจ้าเมืองตวนผู้นี้มาให้ข้า ตั้งแต่ตวนเมิ่งผู้นี้มารับตำแหน่งเจ้าเมืองหนานหลัว ได้กระทำความผิดเกี่ยวกับเรื่องใดบ้างหรือไม่ ถึงแม้จะเป็นความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ต้องสืบมาให้หมด” ซ่างกวนเซียวจิ้งมาถึงกลับไม่ยอมพัก เขารับสั่งการคนสนิทและลูกน้องจากสำนักตรวจสอบทันที“ขอรับคุณชาย /ขอรับใต้เท้า”ด้วยใบหน้าที่โดดเด่นและการแต่งกายเช่นคุณชายสูงศักดิ์ ทำใ

กลุ่มเดินทางเล็ก ๆ ของหยางเฟิ่งเซียนกับหยางซิวหรง มิได้สนใจว่าผู้คนในเมืองซูเฉิงจะพูดถึงเรื่องที่หอการค้าขนาดใหญ่ เกิดเพลิงไหม้จนวอดวายไม่เหลือซากว่าอย่างบ้าง เนื่องจากพวกเขาออกเดินทางต่อ ตั้งแต่แสงสีทองของดวงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าแล้วซึ่งเมืองต่อไปที่พวกเขาต้องผ่านย่อมเป็นเมืองซูหลิง และยังใช้เวลาเดินทางอีกเกือบเจ็ดวันกว่าจะถึงที่หมาย เพียงแต่การไปถึงเมืองซูหลิงในครั้งนี้ สองพี่น้องกลับมีเรื่องให้ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ จนเกิดเหตุการณ์ที่หยางซิวหรง จะกลายเป็นพี่ชายที่ตัวติดน้องสาวอย่างแท้จริงอีกด้านหนึ่งย่อมเป็นขบวนเดินทางของรองผู้ตรวจการ ผู้เหลือภารกิจสุดท้ายที่เมืองซูหลิงเช่นกัน แม้จะเร่งรีบเดินทางเพียงใด แต่สุดท้ายซ่างกวนเซียวจิ้งก็ยังถูกคนจากตระกูลซ่ง ตามมาทันจนเกิดการต่อสู้ยังป่าข้างทางก่อนถึงเมืองซูหลิงประมาณยี่สิบลี้หย่งซูฟาดแส้เร่งความเร็วของม้าให้มากขึ้น เพราะเขาตามรอยของซ่างกวนเซียวจิ้งจนพบว่า กลุ่มของตนใกล้ตามทันอีกฝ่ายเขาจึงกำชับลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง“พวกเจ้าเร่งม้าให้เร็วขึ้นอีก อีกไม่ไกลจะพบตัวเป้าหมายในการสังหารแล้ว ย๊า!”“ขอรับ!!”ย๊า! ฮี้ ๆ ๆ กุบกับ กุบกับส่วนซ่างกวน

เมื่อบ่นพึมพำกับตนเองและพูดถึงบิดามารดา หยางซิวหรงจึงหยิบป้ายหยกขึ้นมาก่อนจะกดปุ่มสีฟ้าตรงกลาง เพื่อบอกเรื่องที่หยางเฟิ่งเซียนเอ่ยปากด้วยตนเอง เรื่องที่นางถูกใจซ่างกวนเซียวจิ้ง“ท่านแม่ ๆ ท่านกำลังทำสิ่งใดอยู่หรือไม่ขอรับ”‘หือ อาหรงหรอกหรือ พวกเจ้าสองคนถึงเมืองซูหลิงแล้วใช่ไหม’“ลูกกับน้องเล็กยังไม่ถึงเมืองซูหลิงขอรับ บังเอิญระหว่างทางพบเจอเหตุการณ์มีคนถูกลอบสังหารเสียก่อน จึงได้ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือขอรับท่านแม่”‘อ้ออ แล้วเหตุใดเจ้าถึงมีน้ำเสียงไม่พอใจเช่นนั้นล่ะ มีเรื่องอันใดมากกว่านั้นหรือไม่อาหรง’“ท่านแม่ท่านรู้หรือไม่ว่ายามนี้น้องเล็กนางถูกใจบุรุษเข้าแล้ว และยังประกาศต่อหน้าคนที่นี่ว่าบุรุษผู้นั้นเป็นคนของนางอีกด้วยขอรับ”‘โอ๋ว นี่เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อจริง ๆ ว่าแต่บุรุษผู้นี้ลักษณะเป็นอย่างไร รูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอหรือท่าทางที่แสดงออกมา เป็นคนที่น่าคบหามากน้อยเพียงใด อาหรงเจ้าอย่าลืมตรวจสอบเรื่องนี้ให้ละเอียดล่ะ’“หา!! ท่านแม่นี่ท่านจะไม่เตือนน้องเล็กหน่อยหรือขอรับ”‘อาหรงเจ้ากับเซียนเอ๋อร์ต่างโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ และแม่ก็รู้ว่าน้องสาวของเจ้ามีวิธีจัดการบุรุษที่คิดจะหลอกลวงน

หลังมื้อเช้าของวันถัดมาสิ่งที่หยางซิวหรงกับผู้ติดตาม สืบได้จากบ่อนพนันก็ถูกถ่ายทอดให้หยางเฟิ่งเซียนและซ่างกวนเซียวจิ้งได้ฟัง โดยเฉพาะหยางเฟิ่งเซียนพอฟังเรื่องที่มีคนพาบุตรสาวไปใช้ขัดดอก นางถึงกับมีโทสะอยากสังหารคนเช่นนั้นเสียเดี๋ยวนี้ปัง! “งานการไม่คิดจะทำเอาแต่เข้าบ่อนเล่นการพนัน พอไม่มีเงินก็หยิบยืมจนเป็นหนี้แล้วยังเดือดร้อนมาถึงบุตรหลานอีก”“คุณหนูหยางเจ็บมือหรือไม่” ซ่างกวนเซียวจิ้งเอ่ยถามอย่างห่วงใย เพราะเห็นว่าหยางเฟิ่งเซียนใช้มือบางตบไปที่โต๊ะอย่างแรง“หือ อ้อ ข้าไม่เจ็บท่านอย่างห่วงเลยนะ”หยางซิวหรงนึกหมั่นไส้ทั้งน้องสาวของตนและบุรุษที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นาง เขาจึงเบี่ยงเบนความสนใจไปยังเรื่องบุตรชายของเสนาบดีฉี“อะ ฮึ่ม ยังไม่หมดเพียงเท่านี้หรอกนะน้องเล็ก จ้าวหยูยังพบว่าบุตรชายคนที่สี่ของเสนาบดีฉี เพิ่งเดินทางมาถึงเมื่อคืนวานและพักอยู่ที่บ่อนพนัน เพราะถูกบิดาส่งมาควบคุมการขนเงินกลับเมืองหลวง”ซ่างกวนเซียวจิ้งไม่คิดว่าครั้งนี้เสนาบดีฉีจะกล้าส่งบุตรชายมาทำชั่ว “ทั้งที่รู้ว่าข้ามาทำภารกิจที่นี่ ฉีเหวินโหวช่างไม่กลัวตายเอาเสียเลย”“เหอะ คนหลงในอำนาจและโลภมากเช่นนั้นจะกลัวอันใดได้อีก