All Chapters of ข้าคือทายาทของโรงปักผ้าอันดับหนึ่งแห่งเป่ยชาง: Chapter 31 - Chapter 40

ภายในวันเดียวกันคนของซ่างกวนเซียวจิ้ง ยังได้ตรวจสอบไปถึงผู้ช่วยเจ้าเมือง ว่ามีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องใดบ้างหรือไม่ เมื่อค้นดูหลักฐานทุกอย่างว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง จึงมอบหมายให้ช่วยดูแลเมืองซูหลิงชั่วคราว แต่อย่าได้คิดกระทำผิดเช่นอดีตเจ้าเมืองเป็นอันขาดด้านครอบครัวของอดีตเจ้าเมือง ก็ถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวไปส่งยังชายแดน ส่วนผู้คนที่หลงกับอบายมุขอย่างการเล่นพนัน ก็ต้องตกตะลึงตาค้างเพราะสถานที่ที่เคยมาเสี่ยงดวง ยามนี้มีเพียงเศษเถ้าถ่านให้ดูต่างหน้าเท่านั้นเมื่อภารกิจที่ได้รับเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อย ในวันต่อมาจึงเป็นการเดินทางกลับเมืองหลวง โดยขบวนเล็ก ๆ ของซ่างกวนเซียวจิ้งมีจำนวนคนมาเพิ่มอีกสิบกว่าชีวิต ซึ่งหนึ่งในนั้นคือสตรีที่เขาอยากมีนางเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวในหัวใจร่วมเดินทางไปด้วยกันณ เมืองหลวงแคว้นเป่ยชางข่าวคราวของญาติผู้น้องที่อาสาไปจัดการตระกูลฉี ฟงเหยาเหวินล้วนรับรู้จากน้าสาวของตน แม้แต่เรื่องที่หยางเฟิ่งเซียนพึงใจบุรุษรูปงาม ขณะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือให้พ้นอันตราย ถึงแม้จะเป็นห่วงน้องสาวในเรื่องนี้ แต่เขากับฟงเสวี่ยหลินย่อมเคารพการตัดสินของนางเสมอตั้งแต่ในวันงานรับตำแหน่ง

ในวันเดียวกันราษฎรแคว้นเป่ยชาง ต่างได้รับรู้การทรยศต่อบ้านเมืองของขุนนางในราชสำนัก เมื่อมีราชโองการประกาศความผิดฐานเป็นกบฏแผ่นดิน โดยมีอดีตเสนาบดีโหรวเป็นผู้นำ และยังมีพรรคพวกที่ถูกจับได้ทั้งหมดเจ็ดวันต่อมาเหล่านักโทษแต่ละตระกูล ถูกนำตัวมาประหารต่อหน้าธารกำนัล เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับทุกคนว่า ราชสำนักยังมีขุนนางที่ซื่อสัตย์ภักดี คอยช่วยเหลือฮ่องเต้กำจัดขุนนางทรราชซึ่งเรื่องที่ขุนนางกบฏเหล่านี้ถูกจับมาลงโทษได้ ก็มีคนเล่าต่อ ๆ กันว่าส่วนหนึ่งเป็นฝีมือของจอหงวนคนใหม่ ที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งได้ไม่นานก็สร้างผลงานใหญ่โตเรื่องนี้ทำให้ประตูจวนตระกูลฟงแทบสึก จากการเดินเข้าออกของบรรดาแม่สื่อทั้งหลาย ที่ถูกตระกูลต่าง ๆ ในเมืองหลวงส่งมาเจรจาเรื่องการแต่งงาน แต่ไม่กี่วันประตูจวนก็ปิดสนิทไม่ต้อนรับแม่สื่ออีกฟงเหยาเหวินที่ต้องเผชิญกับคุณหนูที่ไปดักรอยังหน้าสำนักกรมตุลาการ ถึงกับประกาศกร้าวด้วยคำพูดที่หญิงสาวรับไม่ได้ ‘พวกเจ้าเป็นอันใดกันนัก แต่ละคนอยากมีสามีจนตัวสั่นถึงเพียงนี้เชียวรึ สตรีที่เอาแต่วิ่งตามบุรุษข้าไม่เอามาเป็นภรรยาเด็ดขาด!’เหล่าคุณหนูทั้งหลายต่างหน้าม้าน รู้สึกอับอายกับคำพูดของฟ

ทั้งบุตรชายสายตรงของตระกูลและแขกคนสำคัญ ต่างได้พักผ่อนให้พอหายเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ก็พอรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาบ้างเล็กน้อย แต่นั่นมิใช่เรื่องใหญ่ของคนที่เคยชินกับการเดินทางไกลส่วนซ่างกวนเซียวจิ้งที่บิดาตามท่านหมอประจำตระกูล มาตรวจดูอาการบาดเจ็บต่างก็สบายใจ เมื่อท่านหมอยืนยันว่าซ่างกวนเซียวจิ้ง ไม่เป็นอันใดมากและร่างกายกำลังฟื้นฟูตามลำดับทางด้านเรือนรับรองของแขกจากต่างแคว้น ยามนี้กำลังนั่งหารือเรื่องตระกูลฉี พวกเขาต้องคิดแผนการไว้ก่อนล่วงหน้า รอเพียงผลการสืบข่าวจากตั่วซาเท่านั้น ก็จะรู้ทันทีว่าควรลงมือจัดการเช่นไร“น้องเล็กอาเหวินบอกแล้วว่าทางนั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว ทางชายแดนอาจต้องให้อาหลินสืบข่าวดูเสียก่อน ว่ามีทหารในกองทัพเป็นหนอนบ่อนไส้หรือไม่ ว่าแต่พวกเราจะเริ่มลงมือเมื่อใดดีเล่า”หยางเฟิ่งเซียนยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่มอย่างไร้ความกังวล “อืม รอข่าวจากตั่วซาสักวันสองวันเถิดเจ้าค่ะพี่ใหญ่ ข้าอยากรู้ว่านอกจากตระกูลฉียังมีขุนนางตระกูลใดอีกบ้าง ที่ทำตัวเป็นเหลือบไรสูบกินเงินภาษีของราษฎรจนตัวพอง รวมถึงฮูหยินรองกับบุตรชายของนางในจวนแห่งนี้ อีกประเดี๋ยวคงได้เจอที่โต๊ะอาหารเป็นแน่เจ้าค่

ตั้งแต่ในห้องตำราที่ซ่างกวนเซียวจิ้งถูกมือบางจับมือเขาไว้ จนกระทั่งมาถึงเรือนรับรองนางก็ไม่ยอมปล่อย ยิ่งนานวันซ่างกวนเซียวจิ้งคล้ายกับคนที่ตกอยู่ในหลุมลึก ยากที่จะปีนป่ายขึ้นมาได้อีกแล้วตอนนี้เจ้านายทั้งสามและผู้ติดตามทั้งหลาย ก็อยู่ในห้องของหยางเฟิ่งเซียนเพื่อร่วมกันวางแผนจัดการสองแม่ลูก ซึ่งแผนการมิได้ซับซ้อนอันใดและมันก็มาจากความคิดของหยางเฟิ่งเซียน“เอาล่ะ คราวนี้มาฟังแผนการที่ข้าคิดเอาไว้นะ สิ่งที่คุณชายใหญ่ต้องการจากข้ามีเพียงเรื่องเดียว และเรื่องที่ว่าทุกคนย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ ยามคุณชายใหญ่ย่องมาที่ห้องของข้าต้องมีคนติดตามมา เพื่อช่วยดูต้นทางมิให้ใครเข้ามาวุ่นวายด้านในได้ ดังนั้นคนที่จะอยู่กับข้าจะมีแค่พี่เซียวจิ้งกับหลี่เจิน ส่วนโจวหลี่นำทางพี่ใหญ่พาพวกจ้าวหยูไปกำจัดคนของตระกูลซ่ง โดยใช้เจ้าสิ่งนั้นทำลายอย่าให้หลงเหลือหลักฐาน สุดท้ายฮูหยินรองท่านต้องจับตัวนางมาหาข้าที่นี่ เพราะนางต้องได้เห็นบุตรชายตายอย่างทรมานกับตาตนเอง”“ไอหยา น้องเล็กเจ้าคงไม่คิดใช้วิธีทรมานอย่างที่พี่ใหญ่คิด ในการลงโทษบุตรชายของฮูหยินรองหรอกนะ ถ้าเป็นเช่นนั้นนางจะไม่หยุดหายใจตายก่อนบุตรชายหรือ หึ ๆ ๆ”“แล้ว

ซ่างกวนหมิงเยว่มองตามหลังองค์ชายสี่อย่างงุนงง เท่าที่นางเคยได้พบเจอองค์ชายผู้นี้ไม่เคยเห็นแสดงท่าทาง ประหนึ่งว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือความตายอันน่าสยดสยองมาก่อน ความคิดของซ่างกวนหมิงเยว่ต้องหยุดลงเพียงเท่านั้น เมื่อเสียงของหยางเฟิ่งเซียนเรียกชื่อของนางดังขึ้น เพื่อเข้าไปจัดการเรื่องงานในร้านค้าอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ส่วนหลี่เจินกับสหายอีกสามคน ทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยอยู่ด้านหน้าร้าน และเพราะเหตุนี้ทำให้ตั่วซาทราบว่า เจ้านายของพวกตนออกจากจวนตระกูลซ่างกวน มาอยู่ที่ร้านค้าตระกูลซือหม่าจึงเข้าไปทักทายหลี่เจินด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง“คุณชายกับคุณหนูอยู่ด้านในร้านค้าเช่นนั้นหรือหลี่เจิน”“อืม เพิ่งเข้าไปพร้อมน้องสาวของคุณชายซ่างกวน ทางพวกเจ้าสืบได้ข่าวอันใดบ้างหรือไม่”“ข่าวที่ได้มาล้วนไม่อาจชักช้าได้อีกแล้ว เกรงว่าเสนาบดีฉีผู้นี้อยากให้หลานชายของตน ขึ้นนั่งบัลลังก์มังกรแทนที่พระบิดาในเร็ววัน”“เช่นนั้นเจ้าก็อยู่รอคุณชายกับคุณหนูเสียตรงนี้เถิดตั่วซา”ตั่วซาและลูกน้องที่รับคำสั่งของหยางซิวหรง ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงพวกเขาพักผ่อนเพียงไม่กี่ชั่วยาม ก็แยกกันไปสืบข่าวของขุนนางภายในเมืองหลวงแคว้นหนานหย