Lahat ng Kabanata ng My Possessive Ex-Husband: Kabanata 101 - Kabanata 110

NAGISING SIYA nang makarinig siya ng sunod-sunod na katok sa kanyang pinto. She rubbed her eyes and yawned before forcing herself to sit. Naglibot siya ng paningin sa paligid. Agad siyang naalarma nang mapansing hindi niya ito silid, ngunit nang maalala niya kung paano siya napunta rito ay agad din siyang kumalma.Nakatulog pala siya.Agad siyang tumayo at nagtungo sa pinto para pagbuksan ang kung sino mang kumakatok sa labas. Unang bumungad sa kanya ay ang binatang kasama niyang nagpunta rito. Mayroong tipid na ngiti ang labi nito at pinakita ang mga dala.Paper bags.“Come in,” wika niya at nilakihan ang pagkakabukas ng pinto.Pumasok naman si Charles at nilapag ang mga paperbags sa kama. She looked at the time on her wrist and frowned. “Saan mo nabili ang mga ‘yan? It’s already ten in the evening.”“Hindi kao nagpahinga,” he replied and looked at her. “May mga open pa namang malls. Doon na ako bumili para komportable ang mga masusuot mo.”“Thank you,” she said and smiled. “I apprec

HINDI SIYA makatulong. Kahit anong pwesto na yata sa kama ang kanyang ginawa ay hindi siya makatulog. Walang masyadong signal at wala rin siyang dalang Wi-Fi para buksan ang file na sinend sa kanya ng kanyang secretary.“Damn it!”Paulit-ulit na nag-re-replay sa kanyang isipan ang mga napag-usapan nilang dalawa ni Charles, at hindi niya maintindihan kung bakit umiiyak ito kanina habang nagmamakaawang alalahanin niya. Because why the hell is he crying? Baka mag-assume na naman siya na siya ang asawa nito.Bumangon siya sa kama at umupo. Sobrang gulo ng kanyang buhok at para siyang galing lang makipagsabunutan. Kahit anong pilit niya, talagang hindi siya makakatulog. Siguro ay dahil nakatulog siya kanina—o dahil sa kanyang overthinking? Hindi niya alam. Natatakot naman siyang lumabas dahil hindi siya familiar sa lugar na ito. What if mayroong multo sa labas at lapain siya?“I should stop thinking about it,” mahinang bulong niya sa sarili habang minamasahe ang kanyang ulo. “I am not his w

NAGISING SIYA na parang pinipiga ang kanyang ulo sa sakit. Dahan-dahan siyang bumangon at humikab. She then bit her lower lip and sighed. Kinusot niya ang kanyang mga mata at dahan-dahang naglibot ng tingin sa paligid.“Good morning.”Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanya si Charles na ngayon ay nakahubad-baro at may suot na apron. Mayroon itong dalang plato ng pagkain sa kamay. Agad naman siyang naglaway dahil dito.Damn…“Good morning,” wala sa sarili niyang sagot at napahawak sa kanyang sintido nang bigla itong kumirot. “What are you doing here? P-paano ka nakapasok?”“Totoo nga talagang mahina ang alcohol tolerance mo,” wika nito at mahinang natawa. “Which do you prefer? Coffee or milk?”Kumunot ang noo niya ngunit agad din siyang sumagot. “Coffee.”“Coffee coming right up,” sagot nito at ngumiti.She smiled back. Humugot siya ng malalim na hininga at pinikit ang kanyang mga mata. Gusto niya pang matulog ngunit hindi niya magawa. Sino ba naman kasi ang

SHE WAS LETTING herself enjoy the warmth of the water. Sobrang linaw ng karagatan na para bang isang panaginip. It’s starting to rain and honestly, it made her enjoy the ocean even more. Muli siyang nag-dive sa ilalim ng tubig at binuksan ang kanyang mga mata.Sinibukan niyang maghanap ng mga interesting shells sa ilalim. Agad na sumilay ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang isang kumikininang sa ilalim. Mas lalo siyang sumisid sa ilalim at sinubukan itong abutin. She was about to reach it when someone pulled her to resurface. Agad niyang pinikit ang kanyang mga mata.The moment she resurfaced, she immediately wiped the water off her face.“What’s taking you so long under the water?” asik nito sa kanya. “I thought something happened to you!” Bakas ang pag-aalala sa boses nito at ang mga kilay nitong kulang na lang ay magdugtong. Humugot siya ng malalim na hininga at agad na yumakap ito. Mabilis namang pinalibot ni Charles ang braso sa kanyang beywang.Well, she couldn't blame him

“CHARLES?”Agad na nabaling ng binata ang paningin nito sa babaeng kakarating lang. There’s this familiar gleam in her eyes as she looks at him. Hindi mapigilan ni Tally na mag-angat ng isang kilay. But she remained silent. She’s waiting for his reaction and response. Nakita niya ang pagkunot ng noo ng binata habang nakatingin dito. “Do I know you?” he asked. Naramdaman ni Tally ang paghigpit ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay. “Yes!” nakangiti nitong wika. “I’m Jennie. Can't you remember me? High school?”High school? Talagang naalala pa ito ng dalaga? Are they so close that they can still recognize each other after all these years?Nabaling naman ang kanyang tingin kay Charles at nakitang seryoso itong nakatingin sa babaeng nagpakilalang si Jennie. Nakakunot ang noo nito at kulang na lang ay magdugtong ang kilay. Nang mapansin ng dalaga na hindi talaga siya maalala ni Charles ay nagbanggit ito ng isang pangalan.“Hello? Si Jared? Natasha Venice? Can you really not remember me?