All Chapters of My Possessive Ex-Husband: Chapter 81 - Chapter 90

SHOULD SHE START packing her things?No.Should she accept the money?Yes.Kasi ano naman ang magagawa ni Regine sa oras na matanggap na niya ang pera? They didn’t sign any document to prove anything once Regine starts accusing her. And the money? Pera rin naman niya ‘yon.Umupo siya sa kama at napahilamos ng mukha. Tanghaling tapat na ngunit wala pa rin si Regine. Kahit nga si Charles ay napapatanong kung nasaan na ang babaeng ‘yon. Wala naman siyang maisagot kaya’t nagkibit balikat na lang siya sa tuwing tinatanong siya nito.She bit her lower lip and looked outside the window. It looks like it’s going to rain. Nakatago ang haring araw sa likod ng mga ulap kaya naman hindi masyadong alinsangan ang init. As much as she wanted to go out… pero saan naman siya pupunta? Just visiting the same place every time?“Nurse Tally?” saad ng tinig mula sa labas ng pinto. It was Manang Josa.Tumayo siya at lumapit dito. Binuksan niya ang pinto at ngumiti sa ginang. “Bakit po? May kailangan po ba s

KINABUKASAN AY matagal siyang nagising. Mabuti na lang talaga at si Manang Josa ay masipag na sumasalo sa kanyang mga responsibilities. Kahit na tanghaling tapat na siyang nagigising ay hindi na niya kailangan pang mag-alala. At least someone is still there to remind Charles about his medications.Napahugot siya ng malalim na hininga at umupo sa kama. Inabot niya ang kurtina sa tabi ng kanyang kama at binuksan ito. Agad siyang napapikit nang matamaan ng sinag ng araw ang kanyang mga mata. It’s sunny outside. Mukhang masyadong maganda ang araw ngayon tapos sisirain niya lang kay Regine.Agad siyang naligo at nagbihis. Sinuot niya ang kanyang nurse scrub at tinali ang buhok. She tied it into a messy bun. Naglagay rin siya ng syringe sa kanyang front pocket at ang kanyang phone. Medyo mainit ang suot niya ngayon, ngunit mas mainam na rin para mayroon siyang marason kay Regine kung bakit pa siya nandito.Paglabas niya ng kanyang silid ay naabutan niya si Regine na nakaupo sa sala. As soon

NABALING ang kanyang tingin sa pinto nang makita niya si Charles. Seryoso ang mukha nito habang nakatingin sa kanya. Something na ipinagtataka niya. This is the very first time since na nakita niya itong naging seryoso.“We need to talk,” malamig nitong sambit.“Tungkol saan?” tanong niya.“About what happened this morning,” anito.Nagkulong si Regine sa silid nito, panay ang hikbi. Habang siya naman ay low-key na nakokonsensya. Marahil ay hindi niya gawain ang manloko ng ibang tao, kaya ganito siya kung mangonsensya sa kanyang ginawa.Malaking halaga ang nakuha niya mula kay Regine, ngunit hindi niya sasarilihin ‘yon. She’s going to give it all to those who needs it most. Yung mga orphanage na nangangailangan, mga animal shelters, lahat ng ‘yon ay tutulungan niya.“Sinabi na niya sa ‘yo ang totoo, ‘di ba?”“And you’re not going to defend yourself?” tanong nito.Umiling siya at ngumiti. “Hindi.”“So where’s the money?” he asked. “I have checked the CCTV cameras and saw you stepped out

PANAY ANG KANYANG ikot sa kama. Hindi siya makatulog kahit anong pilit niya sa sariling umidlip. Something is bothering her and she doesn’t know why. Napilitan siyang bumangon kahit na hindi pa naman niya gustong bumangon.Binalingan niya ang tingin ang vanity sa kanyang tabi at napanguso nang makita ang kanyang hitsura. May bahid pa rin ng pagmumula sa kanyang leeg dahil sa ginawa sa kanya ng kanyang magaling na kapatid.Wala sa sarili niya itong hinawakan at napangiwi nang mapagtantong masakit ito. She bit her lower lip and frowned. Ano kaya ang biglang pumasok sa isipan ng kanyang kapatid at nagawa into ang ganoong bagay? It was like bluntly telling everyone how much she fantasized killing her.Napatingin siya sa oras sa kanyang wall clock at ngumiwi. Aalis pa naman ngayon sila ni Charles. Siguro ay maghahanda na muna sila sa kanyang pag-alis. In that way, malilibang ang kanyang atensyon.Sa isiping ‘yon, agad na naghubad si Tally at pumasok sa loob ng banyo. She filled the bathtub

1 MONTH LATER…TAHIMIK NIYANG pinagmamasdan ang singsing sa kanyang harapan. Her grandfather handed this to her, telling her to keep it. She was asking why but… yeah? Why is she going to keep it?“Miss Crystal, handa na po ang sasakyan.”Nilingon niya si Sadie at ngumiti rito. According to her grandfather, this is her secretary. Magaan naman ang kanyang loob dito kaya’t hindi na rin siya umangal.After waking up from the hospital, her doctor told her that she’s now suffering from amnesia. It was a car crash. She broke a leg, but luckily, it was healed now. She can finally walk and roamed everywhere she wanted without the wheelchair. Tanging Lolo niya lamang ang pamilyang lumapit sa kanya at nagpakilala bilang pamilya niya.She didn’t ask about her parents. Naniniwala siyang kung mahalaga siya sa mga magulang niya, magpapakita ang mga ito. According to Sadie, her parents are still alive, so there’s no specific reason why they can’t visit their child who can’t even remember them.“Thank