Semua Bab คลื่นรักอสูร: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 11 : ไม่มีทางเลือก 3“พายคายักขึ้นหาดไปแล้วพี่วิน เห็นคุณบารเมษฐ์บอกว่าแกอยากอาบแดดที่ชายหาด” อนุชิตรายงานตามที่ได้ยินมา“อืม เห็นเงียบ ๆ ขรึม ๆ แบบนั้น เรื่องบนเตียงก็ใช่เล่น กว่าจะออกมากันได้ก็เกือบเที่ยงโน่น ไม่คางเหลืองไปแล้วเหรอยัยนีนนั่น”“คงเพลียน่าดูแหละพี่วิน ตอนเข้าไปเอาข้าวในครัวตาโรย ๆ เหมือนกัน”“แล้วยัยนั่นพูดหรือบ่นอะไรไหม”“ไม่นี่พี่วินเห็นเงียบ ๆ คงไม่กล้าหรอกผมว่า”“เออ ให้มันได้แบบนี้ ขืนโวยวายขึ้นมาล่ะพี่จะจัดการให้หนักเลย อ้อ พี่จะไปว่ายน้ำเล่นด้านหลังเรือสักหน่อย เองก็คอยดูแลเจ้านายดี ๆ ล่ะ บนชายหาดโน่นก็คอยส่องกล้องดูเป็นระยะด้วย ว่ามีอะไรเป็นอันตรายหรือเปล่า”“ได้ครับพี่วิน” อนุชิตรับปากแล้วก็นั่งทำงานต่อ ส่วนธาวินไปเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำ แล้วลงเล่นน้ำในจุดที่ไม่เป็นการรบกวนลูกค้า สักพักใหญ่ ๆ เจนธรรมชวนจิลาวัลย์ พายเรือคายักไปขึ้นชายหาดเหมือนกัน เขาเดินไปหยุดตรงที่นีนนารานอนหลับสนิทแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว กวาดตามองคนหลับด้วยความหื่นกระหาย จิลาวัลย์ยังเดินทอดน่องเล่นอยู่บนชายหาด แต่พอมองไปใต้ต้นไม้ก็พลอยรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา “โอ๊ย !” เส

ตอนที่ 13 : คืนผวา 2 “แล้วไง ๆ” เจนธรรมขยับเข้าไปใกล้ ๆ กับคนเป็นเพื่อน “แต่เสียดาย” บารเมษฐ์เหลือบตามองเพื่อนแล้วกระดกเหล้าเข้าปาก “เสียดายอะไร” “ถูกแกฟัดจนเละไปหมดแล้ว ฉันขอบาย” คนพูดยักไหล่แล้วรินเหล้าใส่แก้วตนเองต่อ “อะไรกัน ปกติก็แบ่งกันบ่อยไม่ใช่เหรอ ทำไมคราวนี้เกิดงกขึ้นมาล่ะ” เจนธรรมโวยวายใส่เพื่อนอย่างไม่พอใจ “ไม่ได้งก แต่คุณจิลไม่ใช่แบบที่ฉันชอบ เลิกพูดเถอะโน่นสองสาวเดินมานั่นแล้ว” บารเมษฐ์ตัดบทเมื่อสองสาว ถือจานอาหารทะเลที่ย่างสุกแล้วมาวางลงบนโต๊ะ “กุ้งย่างหอม ๆ ตัวใหญ่ ๆ มีปลาหมึกไข่ด้วยนะคะ” จิลาวัลย์บอกสองหนุ่ม ด้วยรอยยิ้มหวานหยดตามฉบับของเธอ ผิดกับนีนนาราซึ่งทำหน้าเฉย ๆ มีฝืนยิ้มบาง ๆ ออกมาบ้าง “เดี๋ยวจิลแกะกุ้งให้คุณเจนธรรมนะคะ” “ดีเลยครับคนสวย คุณรู้ใจผมที่สุดเลยรู้ไหม” เจนธรรมจูบแก้มของคนด้านข้าง ที่เอียงมาอย่างรู้งาน “งั้นเดี๋ยวฉันแกะกุ้งให้คุณบารเมษฐ์บ้างนะคะ” นีนนาราลองเอาใจเขาดูบ้าง เผื่อบางอย่างจะไม่เลวร้ายจนเกินไป “อะไรเข้าสิงเธอเหร

ตอนที่ 15 : คืนสุดท้ายกับฝันร้ายที่กำลังจะจบลง 2 “ไม่ค่ะ” นีนนาราส่ายหน้าในทันที บางครั้งเธอก็รู้ว่าเขาจงใจนำเรื่องเจนธรรมมาข่มขู่ให้เธอทำในสิ่งที่เขาต้องการ แต่เธอจะมีอะไรไปต่อกรกับเขาได้ ต้องเลือกทำแม้กล้ำกลืนฝืนใจก็ตาม ฝ่ามือคู่น้อยยื่นออกไปโอบรอบความแข็งขืนของเขา นีนนาราอยู่ในวัยเบญจเพสเธอไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่เข้าใจ ว่าเขาต้องการให้เธอทำอะไร “อ้อยอิ่งอยู่นั่นแหละแม่คุณ ขืนช้าอีกนิดจะเรียกคุณจิลมาทำให้แทนนะเอาไหม แล้วเธอก็ไปห้องโน้นแทนคุณจิลเขา” “ไม่นะคะคุณบารเมษฐ์” หญิงสาวรีบขยับมือขึ้นลงเบา ๆ เหมือนคนกำลังทำความคุ้นเคยกับมันอย่างช้า ๆ ไม่นานนักสิ่งที่อยู่ในมือของเธอก็ขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นชูคอตั้งตรงขึ้นมา “มือพอแล้วต่อไปใช้ปาก” บารเมษฐ์สั่งต่อเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะทำให้เขาแตกสลายไปด้วยมือคู่น้อย ๆ นั่น ทั้งที่ยังไม่ได้ใช้ปากของเลยด้วยซ้ำเขาดึงหมอนมาหนุนหลังไว้ทั้งสองใบ เพื่อมองคนด้านล่างว่าบริการเขาด้วยสีหน้าอย่างไร ปากน้อยอ้าขึ้นแล้วครอบส่วนปลายของเขาอย่างหวาดกลัว เขาสัมผัสได้ถึงแรงดูดดุนที่ไม่ได้เรื่องของนีนนารา

ตอนที่ 17 : ชีวิตเดิมของเธอ 2 “เอ่อ นีนเขามีธุระต่ออีกหน่อยเลยรีบไปค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้อยู่รอลาพวกคุณทั้งสองคน” จิลาวัลย์เหงื่อตกที่ต้องโกหกพวกเขา เธอเห็นนีนนาราเดินกึ่งวิ่งไปด้านหลังเมื่อครู่นี้ แต่ไม่กล้าส่งเสียงเรียกหญิงสาวเอาไว้ “ไม่เป็นไรครับ งั้นเดินไปขึ้นรถกันเถอะครับ” เจนธรรมดูจะผิดหวังเล็กน้อย เพราะเขาอยากรู้จักที่อยู่ของนีนนาราด้วย บารเมษฐ์มองไปตามถนนที่มีผู้คนเดินพลุกพล่าน เพราะมีนักท่องเที่ยวกำลังเดินทางไปขึ้นเรืออีกลำ นีนนาราแอบไปตอนไหนทำไมเขาไม่เห็น เหมือนบางอย่างติดค้างอยู่ในใจ แต่ไม่เป็นไรเขามีเบอร์โทรศัพท์ของหญิงสาว หากมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นจริง คงมีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง ส่งจิลาวัลย์ที่คอนโดมิเนียมเรียบร้อยแล้ว เจนธรรมก็ขับรถไปส่งบารเมษฐ์ที่บ้าน ก่อนกลับเขาได้ขอหมายเลขโทรศัพท์ของนีนนารากับบารเมษฐ์ด้วย “ว่าไงขอเบอร์คุณนีนหน่อย” “เอามือถือมาสิ” “นี่ ๆ” เจนธรรมรีบยื่นโทรศัพท์มือถือของตนเองให้เพื่อน บารเมษฐ์เปิดหน้าจอมือถือเพื่อดูหมายเลขโทรศัพท์ที่บันทึกไว้ ทำการบันทึก

ตอนที่ 19 : อยู่ใต้จมูกนี่เอง 2 “โอ ! ชาลิสา เธอนี่มันสุดยอด” เจนธรรมชมเปาะก่อนจับสะโพกกลมใหญ่ของหญิงสาว ออกแรงช่วยกระแทกลงมาแบบแรง ๆ “อา !” ทั้งคู่ผลัดกันส่งเสียงร้องครวญคราง ต่างผลัดกันรับกันรุกอยู่ตลอดเวลา และเมื่อหญิงสาวเล้าโลมเขาจนได้ที่ ก็พลิกตัวลงไปนอนหงายอยู่ด้านล่าง ยิ้มยั่วเย้าเขาให้ตามเข้ามา เจนธรรมยิ้มรับในทันทีที่เห็น เขาตามติดหญิงสาวไป ยกท่อนขาเรียวขึ้นสูงก่อนแยกกว้างออกจากกัน ความฉ่ำที่หยาดเยิ้มตรงหน้าเร่งให้เขาเสือกสะโพกเข้าใส่แบบไม่ยั้ง ยิ่งเสียงกรีดร้องของหญิงสาวยิ่งทำเขาคึกหนักกว่าเดิม เร่งจังหวะให้รุนแรงและหนักหน่วงจนอีกคนแทบจะกระเด็นไปตามแรง ลมหายใจของเจนธรรมหอบเหนื่อยขึ้นเรื่อย ๆ จนเขาต้องกระแทกสะโพกเข้าใส่ในครั้งสุดท้าย ก่อนตัวของเขาจะกระตุกแบบถี่ ๆ รีบถอนตัวตนออกมาเพื่อดึงเครื่องป้องกันออก“โอ !” ขยับรูดปลดปล่อยลงบนหน้าท้องของหญิงสาว ทั้งคู่ต่างนอนหอบหายใจเหนื่อยด้วยกัน ชาลิสาเป็นคนดูแลความสะอาดให้เขาด้วยปากอีกตามเคย จากนั้นก็นอนกอดกันอย่างอ่อนเพลียแต่ความต้องการของเจนธรรมยังไม่หมดเพียงแค่นี้ สักพักใหญ่ ๆ ห้องทั้ง