Semua Bab คลื่นรักอสูร: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 22 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 3 ‘ถ้าแกพูดตรง ๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกใครจะอยากยุ่ง ปากแข็งอยู่นั่นแหละ’ ‘สรุปว่าไง จัดการให้ได้ไหมคืนนี้’ ‘สบายมากเดี๋ยวจัดการให้ รับรองแกได้แอ้มแม่บ้านสุดสวยของฉันอีกแน่ คนอะไรวะไม่โกรธที่ถูกหลอกยังจะอยากได้เขาอีก แกมันบ้าไปแล้วไอ้ฟาร์ม’ บารเมษฐ์นึกย้อนถึงคำพูดของตนเองกับเพื่อน แล้วนึกขำตัวเองอยู่ไม่น้อย ที่ทำตัวเหมือนคนกำลังหวงของเล่น พยายามกันท่าไม่ให้เพื่อนได้เล่นด้วยชายหนุ่มก้มลงจูบซอกคอของคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง เจนธรรมพูดถูกเขามันบ้า บ้าที่ยังอยากจะครอบครองผู้หญิงคนนี้อีก อยากกอดอยากจะจูบ แล้วแทรกเข้าไปในตัวของหญิงสาวแทบทุกคืน นีนนาราไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่น ทำไมเขาถึงต้องการไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้ก็ไม่รู้ “อืม” หญิงสาวหลุดเสียงครางออกมา ยามเขาลูบซอกขาด้านในแบบหนักหน่วง “อ๊ะ !” นิ้วแข็งแรงทั้งสองนิ้ว แทรกสำรวจภายในความอ่อนนุ่มอย่างช่ำชอง นีนนาราเกร็งตัวจนแข็งขืนไปหมดอีกคนก็เพียรจูบหน้าอกช่วยลดอาการตื่นเครียด ทั้งนิ้วทั้งปากทำงานกันอย่างรู้ใจ ไม่ช้าคนตัวแข็งทื่อก็ยอมโอนอ่อนลงไปทีละ

ตอนที่ 24 : หนีไม่พ้นจริง ๆ 2 “อ้อ อดทนไว้นะลูก แม่ว่านีนต้องได้งานใหม่เร็ว ๆ นี้แน่ ลูกแม่เก่งจะตายไป” “ค่าแม่” นีนนาราฝืนยิ้มให้มารดา เธอเป็นทั้งความหวังและความภาคภูมิใจของท่าน แทบไม่อยากคิดเลย หากท่านรู้เรื่องที่เธอต้องถูกบีบให้ทำในตอนนี้ ทั้งแม่และยายคงจะผิดหวังในตัวเธอเป็นอย่างมาก ระหว่างนั่งกินข้าวต้มไปนีนนาราก็คิดไปต่าง ๆ นานา คิดหาหนทางที่จะหลุดพ้นจากผู้ชายคนนั้น แต่เธอพลาดเขาเห็นบ้านเธอแล้ว เธอคิดสั้นไปจริง ๆ คนอย่างบารเมษฐ์มีหรือจะปล่อยเธอไปแบบง่าย ๆ เว้นเสียแต่ว่าเขาจะเบื่อ ‘เบื่อ’ หนึ่งคำที่ทำให้เธอรู้สึกไร้ค่าและเจ็บปวดเป็นอย่างมาก หากเขาใช้วิธีแบบเมื่อคืนอีกเธอจะทำอย่างไร ไม่ช้าเพื่อนร่วมงานคนอื่นก็ต้องสงสัยเอาแน่ ไม่พ้นถูกกล่าวหาว่าเป็นชาลิสาคนที่สอง ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว หญิงสาวนำชามข้าวต้มที่กินหมดแล้วไปล้าง จากนั้นก็ขึ้นบ้านไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน ตึ๊ง ! ยังไม่ทันจะได้หลับตาเสียงข้อความไลน์ก็ดังขึ้น นีนนาราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู เป็นไลน์จากชื่อ farmbaram และภาพที่เขาส่งมานั้นก็เป็นภาพของเธอ ตอนนอนหลั

ตอนที่ 26 : นึกว่าได้ผล 2“ดูเหมือนคุณจะหลงตัวเอง จนไม่เห็นหัวคนอื่นเลยสินะคุณบารเมษฐ์ ใช่สิ ฉันมันก็แค่แม่บ้านในโรงแรมของเพื่อนคุณ จะมีสิทธิ์ไปสู้รบตบมืออะไรกับคุณได้ พวกคุณมันสูงส่งจนคนอย่างฉันเป็นแค่มดแค่ปลวกสินะ จะเหยียบจะย่ำตามใจยังไงก็ได้ เพราะฉันไม่มีอะไรจะไปสู้คุณได้ เอาเลยตามสบายเลยค่ะ ฉันไม่มีทางทำอะไรคุณได้อยู่แล้วนี่” ถ้อยคำประชดประชันที่นีนนาราเอ่ยออกมานั้น เต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดจริง ๆบารเมษฐ์ไม่ใช่คนโง่ถึงจะดูไม่ออก ว่าหญิงสาวด้านข้างรู้สึกอย่างไร แต่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมยังต้องการผู้หญิงคนนี้อยู่ ทั้งที่ห่างกันไปตั้งหลายวันกลิ่นความเร่าร้อนนั่น ก็ยังอบอวลอยู่ในความรู้สึก จนเช้าวันนี้ต้องถ่อสังขารมารับถึงหน้าโรงแรม เป็นการเสี่ยงพอสมควรที่ใครจะมาเห็น ว่าเขามารับแม่บ้านขึ้นรถไปด้วย วันนี้เขาจึงเลือกรถคันเก่า ๆ แต่มีฟิล์มกรองแสงทึบเหมือนกับคันเดิม“กินกาแฟกับฉันก่อนนะนีน” ขับมาสักพักหนึ่ง เขาก็เอ่ยปากชวนคนที่หน้างอไม่ยอมเลิก“แล้วแต่คุณค่ะ”“ร้านนี้อร่อยนะ” เขาเลี้ยวรถแบบไม่ต้องถามว่าคนด้านข้างชอบไหม ดีที่นีนนาราเปลี่ยนชุดแม่บ้านออก เขาถึงกล้าชวนหญิงสาว

ตอนที่ 28 : งานใหม่ 2หญิงสาวเดินออกจากฝ่ายบุคคล เพื่อกดลิฟต์ลงไปด้านล่าง แลกบัตรประชาชนคืน และนั่งรถกลับบ้าน เล่าทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ให้แม่กับยายฟัง“มันจะเอาแต่คนมีประสบการณ์รึ ไอ้พวกฝ่ายบุคคลนี่ ตัวมันมีประสบการณ์มาตั้งแต่เกิดรึไงกัน” ยายสอนเป็นเดือดเป็นร้อนแทนหลานสาว“แม่ก็ใจเย็น ๆ ผลสัมภาษณ์ยังไม่ออกเลย”“มันพูดแบบนี้แสดงว่ามันไม่เอายังไงล่ะนุช มันน่าโมโหนัก แต่ไม่เป็นไรนะนีนไม่ต้องรีบ หาไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ได้เองแหละ งานที่โรงแรมก็ยังมี ไม่ต้องคิดมากนะลูก” เสียงโวยวายในตอนแรกเบาลงเมื่อต้องหันไปปลอบหลานสาวตนเอง“ค่ะยาย นีนไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่รู้สึกแห้วนิด ๆ” คนคิดว่าตัวเองชวดงานนี้แน่นอนทำหน้าแหยเล็กน้อย“งานมันไม่ดี ไม่ต้องไปทำหรอก” ยายสอนก็ช่างสรรหาคำมาปลอบใจหลานสาว ทำให้เจ้าตัวกับผู้เป็นแม่ถึงกับหัวเราะออกมาดัง ๆ“ใช่เนอะแม่ งานมันไม่ดี ไม่ต้องไปทำหรอกนีน” นางนีรนุชก็เออออห่อหมกตามไปด้วย“โอเคค่ะ งานมันไม่ดีเนอะยายเนอะ” จากนั้นทั้งสามคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นบ้าน เปลี่ยนเรื่องผิดหวังให้กลายเป็นขำขันขึ้นมาแทนนีนนาราเข้าไปช่วยมารดาทำอาหารมื้อเย็น ซึ่งก็มีเมนูฉลองคนสัมภา

ตอนที่ 30 : กอดสุดท้ายของเรา 2นีนนาราเลือกชุดที่จะใส่ไปทำงานสามชุด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เธอตัดสินใจใช้เงินที่เขาให้ในการซื้อ หลังจากนั่งทำใจอยู่นานสองนานกว่าจะหยิบเงินปึกนั้นออกมาใช้ได้ นำส่วนหนึ่งไปฝากธนาคาร รวมกับยอดเก่าที่เคยได้ในคราวโน้น“ฉันเข้าไปลองเสื้อก่อนนะคะ” เมื่อได้ครบแล้ว นีนนาราเดินไปบอกเขาก่อนเข้าไปลอง“ไปด้วยสิ” อีกคนก็แกล้งแหย่“ไม่ได้ ! เขาแยกห้องชายหญิงเห็นไหมนั่น” นีนนาราชี้ป้ายห้องลองเสื้อให้เขาดู“งั้นเอาเสื้อพวกนี้ไปลองด้วย” บารเมษฐ์ยื่นเสื้อในมือให้หญิงสาว นัยน์ตาเป็นประกายแวววาวขึ้นมา“ชุดบ้าอะไรของคุณนี่คุณบารเมษฐ์ ฉันบอกว่าจะเอาเสื้อยืด ไม่ใช่เสื้อชั้นในแบบนี้” นีนนาราเสียงดังใส่เขา เพราะเสื้อแต่ละตัวในมือเขานั้นน้อยชิ้นกันเหลือเกิน“ตาถั่วมากเลยนะนีน นี่มันชุดชั้นในตรงไหนกัน เอาไป ๆ ฉันเลือกให้เธอต้องไปลองใส่ดู ถ่ายรูปส่งเข้าไลน์ฉันด้วย เดี๋ยวจะบอกว่าผ่านหรือไม่ เข้าใจที่พูดไหมเนี่ย”“ค่าเจ้านาย” นีนนารารับเสื้อจากเขามาอย่างหงุดหงิด ทำไมต้องมาเจ้ากี้เจ้าการกับเธอด้วยก็ไม่รู้ในห้องลองเสื้อหญิงสาวลองชุดทำงานของตนเองก่อน จากนั่นค่อยลองชุดที่เขาเลือกให้ ซึ่งก็มี