Lahat ng Kabanata ng หวงรักเมียบำเรอ #ภูริตา LoveSick / NC25+: Kabanata 21 - Kabanata 30

บทที่ 10.2 ผิดตรงไหนหมับ!“อ๊ะ! คุณจะทำอะไรคะ”เจ้าของเสียงหวานร้องเสียงหลงอย่างตกใจเมื่อคนตัวสูงจู่โจมกอดเธอจากด้านหลัง หญิงสาวดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนหวังจะให้หลุดออกจากการเกาะกุมนั้น“จะดิ้นทำไม ของเคย ๆ กันอยู่”“พูดจาน่าเกลียด!”เธอต่อว่าเขา ภูริตจับหล่อนหมุนตัวกลับไปหาแล้วดันจนแผ่นหลังเล็กชิดกับตู้หนังสือก่อนจะใช้มือเพียงข้างเดียวจับสองข้อมือของอีกฝ่ายชูขึ้นเหนือศีรษะ ตรึงหญิงสาวเอาไว้อย่างนั้น“ฉันพูดความจริง เธอก็หัดยอมรับความจริงบ้างสิ เลิกทำตัวเป็นสาวบริสุทธิ์สักทีเถอะ ฉันรู้เช่นเห็นชาติเธอหมดแล้วริตา ผู้หญิงแบบเธอ...”“ผู้หญิงแบบฉันมันทำไมคะ”“เอาไว้เล่นสนุกแก้ขัดก็พอได้”พูดจบก็ก้มลงมาซุกไซร้ลำคอขาวของปาริตาอย่างรุนแรงไร้ซึ่งความอ่อนโยน มือที่บีบข้อมือหล่อนแน่นขึ้นจนคนโดนกระทำรู้สึกเจ็บ น้ำตาไหลลงมาเป็นสายกับการถูกย่ำยีเหมือนเธอไม่ใช่คน“ปล่อยฉันนะ คุณภูริต ปล่อย!”“อยากดิ้นก็ดิ้นเลย ถ้าคิดว่าดิ้นแล้วหนีไปได้”ความรุนแรงของการบีบมากขึ้นพร้อมกับมืออีกข้างของชายหนุ่มเริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของหญิงสาว ความโกรธ ความเกลียดและความแค้นที่มีต่อปาริตาไม่เคยลดน้อยลงไปเลย ไม่ว่าจะผ่านไป

บทที่ 11.2 พนักงานใหม่ใช้เวลาไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นสีแดงขับผิวขาวให้ผ่องสว่างราวกับเปิดไฟ ทรวงอกอวบอิ่มโผล่พ้นออกมาจนเห็นแล้วอดรู้สึกหงุดหงิดในใจไม่ได้"คุณให้ฉันใส่ชุดแบบนี้ทำไมคะ"เธอถามอย่างสงสัย พยายามดึงล่างข้างบนก็โผล่ แต่พอพยายามดึงข้างบน ข้างล่างก็จะโผล่ สุดท้ายก็เลยเลยตามเลย ปล่อยให้มันโผล่ไปทั้งอย่างนั้นชายหนุ่มระงับอารมณ์คุกรุ่นเอาไว้ในใจ เขาเหยียดยิ้มมุมปากตามประสาคนมีแผนร้าย หญิงสาวอาจรู้ไม่เท่าทันแต่เธอก็พอจะสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา"งานนี้เงินดี หนี้ของเธอจะลดลงไปได้อีกเยอะ""งานอะไรคะ"ภูริตไม่ตอบ เขาลุกเดินไปตรงกำแพงกระจกของห้องซึ่งจะมองเห็นทุกโซนชั้นล่างของผับได้อย่างชัดเจนแล้วชี้ไปยังโต๊ะที่มีลูกค้าวีไอพีนั่งอยู่"ฉันจะให้เธอไปคอยดูแลลูกค้าวีีไอพีโต๊ะนั้น งานง่าย ๆ ก็แค่ชงเหล้าให้เขาจนกว่าทุกคนจะกลับ ทำได้หรือเปล่า"ดวงตาคู่สวยมองตาม โต๊ะนั้นเต็มไปด้วยผู้ชายหลากหลายช่วงวัย หน้าที่ที่เขาบอกมันก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กนั่งดริ๊งก์เลยไม่ใช่หรือ"ถ้าฉันปฏิเสธล่ะ""เธอไม่มีสิทธิ์"แบบนั้นจะถามทำไมว่าทำได้หรือเปล่า หญิงสาวเลิก

บทที่ 12.2 กวนประสาทปาริตาเดินทอดยาวไปตามถนน เธอเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกแตกสลายย่อยยับไม่มีชิ้นดี น่าแปลกที่มันกลับทำให้หญิงสาวรู้ว่าในตอนนั้นชายหนุ่มเองก็คงรู้สึกไม่ต่างกันเธอเป็นคนสร้างปีศาจร้ายอย่างภูริตในตอนนี้ขึ้นมา ก็มีแต่ต้องทนแบกรับเอาไว้ให้ได้เท่านั้น"ฮึก..."สายฝนโปรยปรายลงมาไม่ขาด พยากรณ์อากาศไม่ได้บอกด้วยซ้ำว่าวันนี้ฝนจะตก แต่กลับเทลงมาราวกับจงใจให้เธอต้องพบเจอความลำบากมากกว่าเดิมด้วยความเสียใจที่มีอยู่จุกอก หญิงสาวไม่ได้คิดจะหาที่หลบฝนเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่านี่คือการลงโทษตนเองของเธอ เพราะถ้าว่ากันตามตรง...คนที่ทำให้ความแค้นของเขาถือกำเนิดขึ้นก็คือตัวของปาริตาเองปี๊นนนนน!เสียงบีบแตรรถดังสนั่นลั่นถนน เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นภูริตที่ขับรถตามหลังมา เขาชะลอความเร็วและบีบแตรเพื่อจะเรียกให้หล่อนขึ้นรถ"ขึ้นมา!"เจ้าของเสียงทุ้มเปิดกระจกลงมาพร้อมตะโกนเรียก ทว่าหญิงสาวกลับไม่สนใจ เธอเลือกที่จะเมินเขาแล้วเดินหน้าต่อไป แม้ว่าตอนนี้ตัวเองจะเปียกปอนก็ตามปี๊นนนนนน!เสียงบีบแตรยังคงดังอย่างต่อเนื่อง และดังถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เรียกความส

บทที่ 13.2 ถ่านไฟเก่า 1คนตัวเล็กหมดสติเพราะพิษไข้ ดวงตาคมเบิกกว้างขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากหล่อน เขาช้อนตัวหญิงสาวมาอุ้มแล้วพาเดินไปที่เตียงของตนเองปาริตาใบหน้าซีดเผือดแทบไม่เห็นเลือดฝาด เขาเอามืออังที่หน้าผากหล่อนกับตนเอง คงเพราะตากฝนขนาดนั้นถึงได้เป็นไข้สูง ภูริตลงไปด้านล่างเพื่อหยิบยาลดไข้มาให้เธอกิน ชายหนุ่มลืมแม้กระทั่งว่าตั้งใจจะพาหญิงสาวมาเพื่อทรมาน คนตัวสูงค่อย ๆ ประคองอีกฝ่ายขึ้นมานั่ง“นั่งดี ๆ ริตา กินยาก่อนนะ”เรี่ยวแรงของเธออาจหดหายแต่สมองรับรู้ดีทุกอย่าง คนป่วยถูกจับเอนซบกับบ่าแกร่งเพื่อที่เขาจะได้ป้อนยาเธอได้ถนัด ภูริตยัดยาเข้าปากหล่อนแล้วตามด้วยน้ำ วางเธอลงบนหมอนอีกครั้งเพื่อจะให้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ในใจหวนนึกถึงอดีตที่อยากจะลบเลือนตอนนั้นหญิงสาวเองก็เคยป่วยหนักอย่างนี้ เขาคอยดูแลอย่างใกล้ชิดทั้งคืนเพราะกลัวปาริตาจะเป็นอะไรไปหากเขาเผลอหลับ...ภูริตลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียง จ้องมองเธออยู่แบบนั้นไม่กล้าหลับ เขาเพิ่งสังเกตว่าสภาพของหล่อนค่อนข้างอิดโรยและผอมซูบกว่าแต่ก่อน สีหน้าก็ไร้ซึ่งความสุขทั้งที่ตอนอยู่ด้วยกัน ปาริตาจะยิ้มแย้มอยู่เสมอ เป็นเหมือนฤดูร้อนสำหรับชา

บทที่ 14.2 ถ่านไฟเก่า 2 NCเขาหลับตาครางพริ้มรับสัมผัส แท่งเอ็นร้อนเสียดสีกับร่องอกสาวเนิบนาบ เเต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกลิ้นเล็กตวัดเลียหัวบานแดงก่ำ เธอก้มหน้าคางชิดอก ห่อปากดูดดุนแท่งเอ็นใหญ่เข้าปากอย่างไม่นึกรังเกียจ คนตัวสูงรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวจากร่างกายเธอ บางทีไข้ที่เริ่มลดลงอาจกลับมาขึ้นอีกครั้ง เพราะความเร่าร้อนที่กำลังก่อตัวขึ้นในตอนนี้มันอยู่ในปริมาณมหาศาล ทั้งสองต่างหยุดอารมณ์พลุ่งพล่านของตนเองไม่ได้ ยิ่งเธอตอบสนองอย่างนี้ก็ยิ่งอยากจะกดอีกฝ่ายให้จมเตียง“อ่า...”เสียงทุ้มต่ำครางอย่างพอใจ สะโพกสอบขยับเร็วขึ้น มือบางของหญิงสาวบีบหน้าอกตัวเองให้เเน่นขึ้น ไม่นานนักลาวาสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้าใส่ปากเล็กโดยไม่ทันตั้งตัว“แค่กๆ”ปาริตาสำลักออกมาทันทีที่ถูกน้ำรักขาวข้นพุ่งใส่คอ จนมีบางส่วนไหลย้อนออกมาตามมุมปาก เขาขยับตัวเปลี่ยนมานั่งคร่อมที่ช่วงล่างของเธอ นิ้วยาวเกลี่ยนมข้นขาวขุ่นเข้าปากเธออีกครั้ง หญิงสาวยอมทำตามอย่างว่าง่าย หล่อนดูดเลียนิ้วเขาจนสะอาดหมดจดและกลืนลงไปทุกหยาดหยด ปากหยักกระตุกยิ้มก่อนก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอม ที่ตอนนี้อุณหภูมิเริ่มสูงขึ้นทีละนิด “อื้อ”ปาริตากัดปาดครางด้วยถูกด