All Chapters of ลุงรหัสที่รัก (NC 18+): Chapter 21 - Chapter 30

“หุ้นก็ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเมื่อมกราคมปีสองพันสิบเก้าก็ทำจุดสูงสุดอีกครั้ง พี่เลยขายไปอีกเพื่อทำกำไรและเก็บเงินสดไว้รอหาจังหวะใหม่”“แล้วไงต่อ ตอนนี้พี่ซื้อไปอีกหรือเปล่า แล้วได้กำไรเยอะไหมคะคราวนี้” ลักศิกาตาโตหูผึ่งเพราะความอยากรู้“ก็ได้มาเยอะอยู่นะ ประมาณสองร้อยล้านบาทนี่แหละ พี่ก็เพิ่งซื้อไปใหม่เมื่อมีนาคม คราวนี้ได้หุ้นมาเพิ่มจากสามหมื่นเป็นห้าหมื่นกว่าหุ้น”“โห...แล้วไงต่อ ถึงกลายมาเป็นรถหนูได้”“ราคาขึ้นมาเยอะ แล้วพอทำกำไรได้ พี่เลยแบ่งขายไปประมาณหนึ่งพันหุ้น ก็เอากำไรมาซื้อรถให้หนูบางส่วน บางส่วนก็มาลงทุนที่ตลาดหุ้นไทยบ้าง”“ขายพันหุ้นก็ซื้อรถได้แล้วเหรอคะ แล้วตอนนี้พี่มีหุ้นเฟซบุ๊กอยู่กี่หุ้นคะ”“ตอนนี้เหรอ แป๊บนะ จำไม่ได้ เดี๋ยวดูในแอปแป๊บนึง” ระหว่างที่เขาเปิดดู เธอก็มีความอยากรู้อยากเห็นม้าก...มาก เหมือนคนลุ้นหวยเลย“ก็มีประมาณห้าหมื่นหุ้น ราคาตอนนี้สองร้อยสามสิบห้าดอลลาร์ เป็นเงินประมาณสิบเอ็ดล้านเหรียญได้”“เดี๋ยวนะลุง...คือลุงจะบอกหนูว่าลุงมีเงินอยู่สิบเอ็ดล้านเหรียญ หรือประมาณสามร้อยสามสิบล้านบาทที่ลุงหาได้ด้วยตัวเองตั้งแต่แปดขวบถึงตอนนี้อย่างนั้นเหรอคะ”“อือ...ก็ประมาณน

“คนนั้นก็สวยนะ น้องนุ่น” จีน่ากล่าว“คนนั้นก็โอเคนะ น้องสตาร์ ได้ยินว่าดังอยู่แล้วนะ เป็นเน็ตไอดอล มียอดผู้ติดตามในไอจีเป็นล้านเชียว” หนูนากล่าว“เราส่งได้สองคนไม่ใช่เหรอ ก็ส่งทั้งสองคนเลย” เธอพูดขึ้น“เออ ใช่ เดี๋ยวเรียกน้องมาคุยดีกว่านะ” นิชาพูดขึ้น“สวัสดีค่ะ หนูชื่อนุ่นค่ะ สาขาวิศวะคอมพ์ค่ะ”“สวัสดีค่ะ หนูชื่อสตาร์ค่ะ สาขาวิศวะโยธาค่ะ”น้องนุ่นหน้าตาน่ารัก ใส ๆ ตามแบบฉบับน้องปีหนึ่ง ส่วนน้องสตาร์ดูแล้วเหมือนพี่ปีสี่มากกว่า ไม่ใช่หน้านะ แต่เป็นนม นมอะไรจะล้ำหน้าพวกเธอที่อยู่ปีสองอีก เอวเอสขนาดนั้น สะโพกผาย หุ่นนาฬิกาทรายที่ผู้หญิงใฝ่ฝัน ไม่ใช่แค่ผู้หญิงใฝ่ฝันเท่านั้น แต่พวกผู้ชายก็ใฝ่ฝันอยากได้แฟนแบบนี้ น้องสวยจริง ๆ เห็นแล้วใคร ๆ ก็น่าจะชอบเห็นน้องปีหนึ่งแล้วคิดถึงตอนเรียนอยู่ปีหนึ่ง คิดถึงวันแรกที่เราเจอกัน วันแรกที่รักกัน นี่เธอถึงวัยคิดถึงอดีตแล้วเหรอ“หนู...หนู...ลัก”“คะ...อ้าว ลุงมาตอนไหนเนี่ย”“มาตอนที่หนูเหม่อนี่แหละ...หิวยังเอ่ย” เขาถามพร้อมยีหัวยายตัวแสบเร็วเหมือนกันนะ ผ่านไปหนึ่งปีแล้วเหรอ เขายังจำวันที่อุ้มเธอไปห้องพยาบาลได้อยู่เลย ความรักของเขาหนึ่งปีที่ผ่านมามันมีท

ในลิฟต์... “อือ หนูใจเย็น มันมีกล้องวงจรปิด” ลักศิกาบดขยี้ริมฝีปากของธนพัทธุ์ทันทีจนเขาต้องรีบห้ามเธอไว้ “หนูร้อนอะ ลุง” “ใจเย็นหนู” “อุ้มหน่อย” ลักศิกาไม่พูดเปล่า เธอกระโดดกอดเขา ตอนนี้เขาอุ้มเธอท่าลิงอุ้มแตง ปากเธอก็ไม่หยุดระดมจูบเขาและไซ้ซอกคอไม่หยุด “อือ หนู อือ หนู ใจเย็น” “โอ๊ย กดผิดกดถูกเลย คนยิ่งรีบ ๆ” เขาที่กำลังรีบก็กดรหัสประตูผิด ๆ ถูก ๆ เพราะคนที่อุ้มอยู่กวนไม่หยุด ติ๊ด! ติ๊ด! ตริ๊ง! เสียงประตูเปิด “หนู ใจเย็น ๆ ก่อน เดี๋ยวพี่ถอดเอง” เขายังไม่ทันจะปิดประตูสนิท เธอรีบถอดเสื้อและกางเกงเขาทันที “อือ หนู...เบา...หน่อย อือ อือ” กางเกงของเขาถูกปลดลงไปกองอยู่ที่พื้น ลักศิกาทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า ก่อนจะใช้มือเรียวจับเข้าที่แก่นกายของเขาไว้แน่น อีกทั้งปากเล็กของเธอก็ยังครอบแก่นกายเขาเอาไว้ ก่อนจะดูดเลียเข้าออกเป็นจังหวะอย่างช่ำชองโอ๊ย ตอนนี้มันเสียวมาก เธอทั้งเม้ม ทั้งเล็ม ทั้งดูด ปากนุ่ม ๆ ของเธอช่างเสียวเหลือเกิน ตอนนี้ขาเขาแทบยืนไม่อยู่ เขารู้สึกเกร็งไปทั้งตัว ปากนุ่ม ๆ บวกกับปลายลิ้นเรียวที

“จะบ้าเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปล่อย ๆ ๆ ยอมบอกแล้ว ๆ ๆ แค่ถึงเช้า” เธอก็ยอมบอกเพราะไม่มีอะไรจะต้องปิดบังกันระหว่างเพื่อนทั้งสี่คน“หา! / หา! / หา!” จีน่า นิชา หนูนา อุทานพร้อมกันเสียงหลง“ไม่บอกก็ว่า พอบอกก็ตกใจ อย่ามาสนใจเรื่องฉัน ช่วยสนใจเรื่องข่าวยายโคนมดีกว่า” เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง“ยามันแรงจริง เขามีขายที่ไหน” จีน่าพูดไปบ่นไป ทำสายตาเหมือนอยากไปซื้อมาใช้บ้าง“เล่าต่อ ยายหนูนา”“ยายคนนี้แรงมากเลยนะ เห็นมันคุยกับเพื่อน บอกว่าถ้าพี่พัทธุ์ดื่ม มันจะจัดพี่พัทธุ์ในรถเลย” หนูนาทำหน้าดูถูก“เอิ๊ก...” ลักศิกาสำลักน้ำดื่ม คำพูดนี้ทำให้เธอคิดถึงคำพูดของธนพัทธุ์เลย ยานี้คงแรงจริง“ทำไมสะอึก อย่าบอกนะว่าแกกับพี่พัทธุ์จัดกันบนรถ” จีน่าทำหน้าตื่นตระหนก“จะบ้าเหรอ ใครเขาจะไปทำอะไรแบบนั้น อายผีสางเทวดาหมด” ถ้าลุงยอมก็ไม่แน่“จะไปรู้เหรอ เจอยานั่นเข้าไปนี่” จีน่ายังคงคาดคั้น“ก็แค่เกือบ” เธอบ่นเบา ๆ“หา! / หา! / หา!” จีน่า นิชา หนูนา อุทานพร้อมกันเสียงหลง เธอบ่นเบา ๆ ยังได้ยินกันอีก“แกช่วยฟังยายหนูนาเล่าให้จบก่อนดีไหม” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะมีพิรุธมากกว่านี้“เออ ใช่” นิชาพูดขึ้น“แล้วข่าวที่ปล่อยเม

“ลุงอย่าเอาแต่ใจสิคะ เราคุยกันด้วยเหตุผลได้ไหม เรายังเด็ก พ่อกับแม่ไม่อนุญาตหรอก”“หนูยังไม่ได้ลองเลย หนูก็คิดว่าท่านจะไม่อนุญาตแล้วเหรอ พ่อแม่หนูมาก็ไม่ให้พี่ไปเจอท่าน พอจะพาไปหาพ่อแม่พี่ หนูก็ไม่ไป งานเปิดตัวสินค้าที่บริษัทแม่พี่ หนูก็ไม่ยอมไป งานเปิดบริษัทพี่ชายหนู หนูก็ไม่ให้พี่ไป ตกลงพี่เป็นอะไรในสายตาหนู” เขามองเธอด้วยสายตาเคลือบแคลงในความสัมพันธ์“หนูเคยเห็นใจ เคยคิดถึงใจพี่บ้างไหม เคยคิดไหมว่าผู้ชายที่รักหนูคนนี้มันแค่อยากได้การยอมรับจากครอบครัวของคนที่มันรัก เคยคิดบ้างไหมว่ามันต้องการที่ยืน แค่ที่ยืนข้าง ๆ ของคนที่มันรัก มันแค่อยากอยู่กับคนที่มันรักอย่างเปิดเผย อย่างถูกต้อง มันแค่รักหนู...มันแค่รักหนู พี่แค่รักหนู แค่อยากอยู่กับหนู” ธนพัทธุ์ยิ่งพูดก็ยิ่งเผยสิ่งที่อัดอั้นออกมา ขณะที่หญิงสาวยังคงเงียบฟัง“ทำไมหนูไม่คิดที่จะทำเพื่อความรักของเราบ้าง ทำไมพี่ต้องวิ่งเข้าหาอยู่ฝ่ายเดียว ทำไม...ทำไม!?” เขาพร่ำพูดในสิ่งที่อยู่ในใจมาตลอดเหมือนคนสติแตกไปแล้ว พูดไปน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลอาบแก้ม น้ำตาของลูกผู้ชายที่มันแสนจะน้อยเนื้อต่ำใจ แสนจะทรมานกับความพยายามที่เหมือนยิ่งรักมากก็