Все главы ไขรหัสรัก You’re my keys. [OMEGAVERSE]: Глава 41 - Глава 50

ตุ๊กตาจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดี พวกเราถูกจับคู่ให้ช่วยเหลือกัน แน่นอนว่าคู่ที่น่าติดตามมากที่สุดคือคู่ของหยางผิงและนฤสรณ์ ถึงแม้จะเป็นคู่พันธะแต่นิสัยและอัตลักษณ์แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง กว่าจะเป็นคู่พันธะแห่งเงาที่ว่ายิ่งใหญ่นั้นเบื้องหลัง ทะเลาะตบตีกันมาไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยรอบ พันธะคู่คุณสมบัติจะไม่แกร่งถ้าไม่เกิดการฝึกฝนและเรียนรู้ซึ่งกันและกันอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งมันก็เหมือนกับคู่ของคีย์และไมโคร รู้แค่ว่าเป็นพันธะพิเศษแต่ไม่รู้วิธีใช้คุณสมบัติที่มีก็ไม่มีค่าอะไร เหมือนคนหัวล้านได้หวีนั่นแหละ กว่าทั้งคู่จะสามารถใช้คุณสมบัติการเข้าคู่กันได้ก็กินระยะเวลานานหลายเดือนการฝึกครั้งนั้นคู่ของเธอก็คือโอเมก้าอย่างนิภา การจะไปถึงเส้นชัยต้องผ่านเป็นคู่ถึงจะเรียกว่าผ่าน คู่ของเธอไม่มีปัญหาแต่คู่ของหยางผิงใช้เวลาหลายรอบกว่าจะผ่าน พละกำลังไม่ใช่อุปสรรคแต่การไว้เนื้อเชื่อใจของคู่พันธะมากกว่าที่เหมือนหยางผิงจะมองข้ามไป อยากจะเอาชนะคนข้างกายด้วยเพราะตัวเองเป็นลูกผู้หญิงคนเล็กของตระกูลใหญ่ที่ถูกพี่ชายกลั่นแกล้งและกีดกันเสมอ ความอยากเอาชนะอัลฟ่าไม่ว่าจะเพศไหน เธอต้องล้มเขาให้ได้นั่นคือความคิดของเจ้าตัว จนรอ

คงจะจริงดังที่ว่า ‘ถ้าหากคู่พันธะมีการไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกัน อุปสรรคใดใดก็ไม่อาจขวางกั้น’ ทั้งคีย์และไมโครเราทั้งสองรู้ใจและรู้จังหวะในการรับมือกับเหตุการณ์ตรงหน้าได้ดีขึ้น เรากลับมาถกเถียงไร้เสียงกันแบบเดิมอีกครั้ง บรรยากาศรอบตัวจากที่ชวนน่าอึดอัดก็พลันคลายความตึงเครียดลงไปได้มาก ทักษะของไมโครที่ได้จากคู่พันธะไม่มีใครคาดเดาได้นอกจากเจ้าตัวเพราะเป็นยีนที่แฝงมาในร่างกาย ทักษะพิเศษที่ได้มาจากรุ่นพ่อรุ่นแม่จะไม่แสดงออกมาพร้อมกันจนหมด บางคนทักษะพิเศษจะแสดงออกมาเมื่ออายุเพิ่มขึ้น หรือเกิดจากสภาวะจิตใจที่แน่วแน่ ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าได้รับทักษะอะไรมาศาสตราจารย์อีโวลบอกว่าไม่มีผลการพิสูจน์เป็นลายลักษณ์อักษรทางวิทยาศาสตร์ นั่นหมายความว่า ‘คาดเดาไม่ได้’ แต่เหมือนไมโครจะสามารถมองเห็นพื้นที่โดยรอบกินรัศมีหลายกิโลเมตร ขึ้นอยู่กับสมาธิของเจ้าตัวว่าแน่วแน่และมั่นคงแค่ไหน และแน่นอนว่าการมองเห็นของไมโครเป็นประโยชน์ต่อทีมในการฝ่าด่านแต่ละด่านเป็นอย่างมากสุดท้ายตลอดระยะเวลาสองเดือนที่ผ่านมาพวกเขาทั้งสี่คนก็ผ่านการฝึกระดับจิตใจและร่างกายเหลือแต่การเข้าคู่ของพันธะ ซึ่งครูฝึกจำเป็นสำหรับระดับนี้คือแม

“ยิ้มอะไร” อีโวลเหลือบมองน้องชายตัวเองที่เอาแต่ยิ้มไม่หุบ ไม่รู้จะสนุกอะไรนักหนา“เปล่า” ไมโครตอบเสียงสูงก่อนจะเบ้ปากให้พี่ชายไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้คีย์มองคู่พันธะของตัวเองที่นั่งอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ตรงนั้น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าขำเรื่องอะไร ไมโครที่เหลือบมาเห็นคีย์นั่งกอดอกจ้องมองตัวเองนิ่งถึงกับสะดุ้ง“เอาน่าคุณ แค่เรื่องนี้เองอย่าทะเลาะกันเลย ถึงคุณจะไม่ชอบใจแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี ว่าไหม... ดองกันไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ ก็ดีเหมือนกัน” ไมโครเอ่ยตัดบท“เสียดาย!! ไมโครทำไมไม่หาน้องเขยที่ดีกว่านี้วะ”“เห้ย...” คีย์คิ้วกระตุกทันทีที่ได้ยินคำพูดประชดประชันของศาสตราจารย์หนุ่มก่อนสงครามประสาทจะเริ่มอีกครั้ง ตะวันที่ทนไม่ไหวก็โพล่งออกมาเสียงดัง“พอเลยทั้งสองคนทั้งพี่คีย์และอาจารย์ วันนี้ก็หนักหนาสาหัสสำหรับผมมากพอแล้วครับ ขอร้องอย่าทะเลาะกันอีกเลย” ตะวันพูดเสร็จก็เดินสะบัดหน้าหนีไปยังเตียงนอนของตัวเอง ล้มฟุบคลุมโปงไม่สนใจเหตุการณ์ข้างหลังอีกต่อไป‘ทะเลาะยื้อแย่งกันอยู่ได้ ทำยังกับว่าเขาเป็นสิ่งของ’ไมโครส่ายหัวให้กับสองอัลฟ่าขี้หวงก่อนจะเดินไปพักผ่อนบ้าง เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถูกมือใหญ่ดึงร

สายตาแน่วแน่ของคนตรงหน้าทำให้คีย์สบายใจขึ้นเป็นอย่างมาก เขาเอื้อมมือไปจับใบหน้าสวยหวานของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา ไล้นิ้วโป้งคลึงริมฝีปากล่างช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ก้มลงไปจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่อย่างนุ่มนวล จากจุมพิตอ่อนหวานในตอนแรก เปลี่ยนเป็นความหวามไหวเมื่อไมโครเผยอปากให้คีย์ได้สอดแทรกลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากของเจ้าตัว เขาค่อย ๆ จูบเล็มที่ริมฝีปากล่างดูดดึงอย่างเอาแต่ใจ เรียวลิ้นร้อนกวาดต้อนเย้าแหย่ลิ้นของอีกฝ่ายจนเกิดเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ร่างทั้งสองอิงแอบแนบชิดจนไม่มีช่องว่างระหว่างพวกเขาทั้งคู่ พวกเขาทั้งสองจูบกันอยู่นาน ก่อนที่คนตัวเล็กกว่าจะเบือนหน้าหนี หอบหายใจอย่างหนักใบหน้าแดงก่ำลามไปจนถึงลำคอระหง ก่อนจะซุกความเขินอายไปกับหน้าอกแกร่งของคู่พันธะ‘หืม กลิ่นนี่มัน กลิ่นดอกบุหงาส่าหรี’“คุณรู้ไหม ตัวคุณหอมมาก”ไมโครเงยหน้ามองคนพี่อย่างงุนงง ตอนที่เป็นโอเมก้าก็ไม่ได้มีกลิ่นฟีโรโมน ยิ่งตอนนี้กลายมาเป็นอัลฟ่าก็ยิ่งไม่แน่ใจว่ากลิ่นประจำตัวของตัวเองคือกลิ่นอะไรกันแน่เมื่อคีย์เห็นสีหน้างุนงงของคนในอ้อมกอด จึงยื่นมือไปบีบจมูกเล็ก ๆ นั้นอย่างมันเขี้ยว“คุณจำได้ไหม ตอนนี้

“เอ่อ คุยกันข้างนอกก็ได้นะ” ไมโครก้าวถอยหลังทีละก้าวอย่างประหม่า สายตาจับจ้องไปยังอีนิกม่าตัวโตที่เดินย่างสามขุมเข้ามาทีละก้าว จนชนกับเตียงเซนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง อีกฝ่ายรีบเข้ามาคร่อมทันที“จะ จะทำอะไร”“แล้วอยากให้ทำอะไร”ไมโครเบี่ยงหน้าหลบไปอีกทาง ไม่กล้าจ้องหน้าของอีกฝ่ายโดยตรง ยามนี้คนตรงหน้าไม่เหมือนพี่คีย์ที่เขาเคยรู้จัก หลังจากที่เป็นฝ่ายจูบก่อนเมื่อวาน เหมือนว่าวันนี้จะถูกเอาคืนสินะคีย์จับคางคนใต้ร่างให้หันมาสบตากับตน ก่อนจะค่อย ๆ ก้มหน้าลงไป แต่เป็นไมโครที่หลับตาปี๋ หดคอ ตัวแข็งไม่กล้าขยับตัว“ตะวันรักเหมือนน้องชายคนหนึ่ง ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย”“กะ ก็ไม่ได้ว่าอะไร” จากโอเมก้ากลายมาเป็นอัลฟ่าก็เพียงร่างกาย แต่ก็ยังขี้งอน ขี้น้อยใจเหมือนเดิมตามประสาลูกคนเล็กของบ้าน คีย์ยกยิ้มมุมปาก อารมณ์ขุ่นมัวที่เจ้าตัวเผลอปล่อยออกมาน่ะ ทำไมเขาจะไม่รู้“ลุกออกไปสักที อึดอัด”“ก็นึกว่าชอบ”“…”บทจะรุกก็ทำเอาไมโครนิ่งอึ้ง ไปไม่ถูกเหมือนกัน พูดน้อยต่อยหนักจริงๆไมโครแกล้งส่งแขนไปโอบล้อมลำคอของคีย์ สองขากอดก่ายเอวสอบของคนตรงหน้า ใครมองมาก็เหมือนท่าทำรัก จังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม นึกว่าจะแกล้งเขาเป็น