All Chapters of ไขรหัสรัก You’re my keys. [OMEGAVERSE]: Chapter 21 - Chapter 30

81 Chapters

บทที่ 20 พันธมิตรภาคี

ทางด้านซีห่าวหลังจากได้รับมอบหมายภารกิจเขาก็ออกตามหานายน้อยอย่างไม่ลดละ ลิสต์รายชื่อโรงเรียน มหา’ ลัยจนมาสะดุดกับ MMR มหา’ ลัยที่ไม่เหมือนมหา’ ลัย ดูจากภายนอกมันก็เหมือนสถาบันศึกษาทั่วไปแต่ตัวผังเมืองนั่นแหละที่แปลกจนสะดุดตา เขามาอาศัยที่กรุงเทพมหานครนานแรมปีเริ่มสังเกตจากจุดเล็ก ๆ ไม่ว่าจะสิ่งแวดล้อม วัดวาอารามบ้านเมืองคอยเปรียบเทียบกับแผนที่ทางดาวเทียมจนมาสะดุดกับที่นี่ ผังเมืองของที่นี่สะดุดตาเขาเข้าอย่างจัง ป้อมปราการรูปหลายแฉกที่เปรียบเสมือนรั้วกั้นเขตแดนให้ MMR แยกออกมาจากชุมชนอื่น เหมือนเมืองเล็ก ๆ อีกเมืองหนึ่งเลยก็ว่าได้ ทางเข้าออกที่มีได้หลายทางแต่การจะเข้าถึงตัวมหา’ ลัยนั้นยากยิ่งสำหรับคนนอก ระบบรักษาความปลอดภัยที่เยี่ยมยอด การสแกนหน้า สแกนนิ้วเข้าออก กล้องวงจรปิดที่สามารถมองเห็นได้ 360 องศานั่นอีก มีการขุดคลองรอบ ๆ ดูในดาวเทียมอาจจะเห็นว่าขนาดคลองไม่ได้ใหญ่มาก แต่เชื่อเถอะแม้แต่พวกนักจู่โจมใต้น้ำก็ยังเหนื่อยแน่ ๆ ถ้าจะเลือกว่ายน้ำเข้าไปแถมยังไม่รู้ว่าใต้น้ำจะมีอะไรรอผู้บุกรุกอยู่บ้าง มีแต่เเมลงเท่านั้นแหละที่สามารถเข้าออกได้โดยไม่ถูกจับป้อมปราการสิบสองแฉกแต่ละแฉกล้อมรอบไปด
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 21 BB PUB & RESTAURANT

วันนี้วันพฤหัสบดีมีเรียนถึงบ่ายสามโมง คีย์มีเวลากลับไปเตรียมตัวก่อนจะออกไปทำงานวันแรก กลับมาทำกับข้าวไว้รอตะวัน จัดการซักผ้า ทำความสะอาดห้องอะไรเสร็จก็เหลือบไปดูนาฬิกา 19:30 นาฬิกา กะเวลาอาบน้ำเดินทางก็คงใช้เวลาร่วม ๆ หนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงที่ทำงาน ซึ่งผับของนิกสันตั้งอยู่ใกล้กับประตูมอทางทิศตะวันออก แต่คอนโดของเขาอยู่ที่ประตูฝั่งทิศตะวันตก การเดินทางจะไม่เป็นอุปสรรคถ้าสามารถใช้เส้นทางลัดเลาะในมหา’ ลัยทะลุประตูไปอีกฝั่งได้ แต่ทำไม่ได้นี่แหละเลยต้องเผื่อเวลาเดินทาง โบกแท็กซี่ให้มาส่งที่ BB PUB & RESTAURANTคีย์ตั้งใจมาถึงผับในช่วง 20:30 นาฬิกา นิกสันมารอรับอยู่แล้ว“ไง เดินทางเหนื่อยไหม ตามมาจะอธิบายให้ฟังว่าแต่ละโซนทำอะไรบ้าง”คีย์เดินตามเจ้าของผับเข้าไปข้างใน โซนคลับจะเปิดสามทุ่มเป็นต้นไป ตอนนี้ที่เปิดจะเป็นส่วนของร้านอาหารโซนหน้า ที่มีแบ่งออกเป็นสามโซนเหมือนกล่องที่ตั้งวางซ้อนเยื้อง ๆ กัน ชั้นแรกเป็นร้านอาหารแบบเปิดในลานกว้างอยู่ติดริมแม่น้ำ วิวสวย บรรยากาศดี ส่วนชั้นสองจะเป็นโซนคลับจำกัดอายุที่ 20 ปีขึ้นไป งานของเขาอยู่ที่ชั้นนี้ ส่วนชั้นสามจะเป็นไพรเวทคลับเอาไว้สำหรับแขก VIP หรือจั
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 22 ปะทะ

พอเริ่มดึกที่นี่เริ่มคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ตรงส่วนของเค้าเตอร์บาร์ก็ไม่แพ้กัน มีแขกแวะเวียนเข้ามาไม่ซ้ำหน้า ซึ่งหน้าที่เอ็นเตอร์เทนการพูดจาออดอ้อนฉอเลาะกับแขก คีย์รู้ตัวดีว่าเขาสู้โอเมก้าทั้งสามไม่ได้เลย โดยเฉพาะเรื่องการรับมือหรือการเอาอกเอาใจลูกค้าตรงหน้า หยิบจับอุปกรณ์อื่น ๆ หลายอย่างตอนนี้ตัวเขาเองเริ่มจำสัดส่วนเครื่องดื่มได้บ้างสองสามอย่างก่อนที่กำลังจะหันหลังไปล้างอุปกรณ์ก็ได้ยินเสียงเรียกเสียงหนึ่ง“คุณ...คุณที่หันหลังน่ะ” คีย์หันหน้ากลับไปพร้อมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง“ใช่คุณนั่นแหละ”“...”“ผมขอ Old Fashioned สักแก้ว”เกิดเดดแอร์ชั่วคราว เป็นวาเลนไทน์ที่เข้ามาแก้สถานการณ์“ผมขอโอกาสเป็นคนแสดงฝีมือให้คุณผู้ชายแทนได้ไหมครับ” พูดพร้อมส่งสายตายั่วยวนแต่คนตรงหน้าไม่ปรายตามองสักนิด“คุณเท่านั้น” อีกฝ่ายจ้องมองมาทางคีย์อย่างไม่หลบสายตา จนโอเมก้าที่เหลือไม่กล้าปริปากพูดอะไร อีกอย่างมีปุ่มฉุกเฉินอยู่ใต้เค้าเตอร์วาเลนไทน์ภาวนาว่าจะไม่ต้องกดมันทันทีที่ซีห่าวก้าวเข้ามาในชั้นลอย สายตาก็สะดุดเข้ากับอัลฟ่าที่ยืนอยู่หลังเค้าเตอร์บาร์ เห็นครั้งแรกใจเขากระตุกวูบเพราะมีใบหน้าส่วนหนึ่งละม้
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 23 หรือคุณจะเอาชีวิตทิ้งไว้ที่นี่ เพื่อรถคันละ 20 ล้านของคุณ

“ฉิบหายแล้ว” เป็นซีห่าวที่โพล่งออกมาเสียงดัง ในขณะที่ทุกคนยืนงงอยู่ตรงนั้นรวมไปถึงเจ้าของผับอย่างนิกสัน“วิ่ง...!!!!”เป็นซีห่าวที่ได้สติก่อนกระชากข้อมือของอัลฟ่าตรงหน้าให้ออกวิ่งตาม แต่ต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมขยับตัว“หนี เร็วเข้า!!” ยังพูดไม่เสร็จเสียงปืนก็ดังขึ้น ปัง ปัง ปัง สามนัด ลูกค้าที่เหลือวิ่งแตกฮือ รวมไปถึงการ์ดที่ต่างวื่งกรูกันเข้ามาคุ้มครองนายของตน เป็นคีย์ที่มีสติฉกฉวยข้อมือของนิกสันวิ่งออกไปทางประตูฉุกเฉิน สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของอัลฟ่าทั้งสามตื่นตัว อะดีนารีนหลั่งนิกสันที่ได้สติจึงวิ่งนำไปยังทางออกใต้ดินที่เป็นที่จอดรถส่วนตัวของเขา เสียงฝีเท้าหลายสิบชีวิตวิ่งตามพวกเขาอย่างไม่ลดละ“มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย” แต่โชคยังเข้าข้างพวกเขาอยู่บ้างที่ประตูเหล็กหนาที่สั่งทำพิเศษเอาไว้สำหรับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นเหมือนอย่างวันนี้พอจะช่วยถ่วงเวลาให้พวกเขาทั้งสามไปถึงรถยนต์ที่จอดอยู่แต่มันนั่งแต่ได้ 2 คนนี่แหละที่เป็นปัญหา“กุญแจรถล่ะ ยื่นมาเร็ว!!”“คันละตั้ง 20 ล้านคุณบ้าหรือเปล่า” นิกสันถามอย่างหัวเสีย“หรือคุณจะเอาชีวิตทิ้งไว้ที่นี่ เพื่อรถคันละ 20 ล้านของคุณ”“...”“เร็ว!!”
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 24 จังหวะนรก

เหตุการณ์ชุลมุนข้างในผับรวมทั้งเสียงปืนทำให้สองโอเมก้ายืนรอดูเหตุการณ์อยู่ข้างนอกอย่างตื่นตระหนก โดยเฉพาะตะวันที่เป็นห่วงพี่ชายไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นข้างในบ้าง ไมโครที่มีสติรีบต่อสายหาพี่ชายอย่างศาสตราจารย์อีโวลที่ยังอยู่ที่ห้องแล็บเพื่อขอความช่วยเหลือทันที“ตะวันมาทำอะไรที่นี่” เสียงตะคอกของคีย์ทำเอาตะวันสะดุ้งจนน้ำตาคลอเบ้า ไม่เคยสักครั้งที่พี่ชายอัลฟ่าจะใช้น้ำเสียงและท่าทางแบบนี้ใส่เขา “พะ...พี่คีย์ลืมโทรศัพท์ตะวันเลยเอามาให้”จังหวะนรกชัด ๆก่อนที่จะหันหลังกลับก็เจอกับคนแปลกหน้าที่ยืนประชิดตัวของคีย์เหมือนจะคอยเป็นเกราะกำบังให้ยังไงยังงั้น เหมือนหมอนี่จะรู้อะไร ไม่งั้นไม่ทำตัวมีพิรุธรวมถึงพาพวกเขาหนีตั้งแต่เมื่อกี้ซีห่าวยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัว ลอบกลืนน้ำลายไปหลายอึกจนคนข้าง ๆ สังเกตเห็นถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น เลยเบนสายตาไปยังจุดที่อีกฝ่ายจ้องมองอยู่ พอคีย์เห็นคนร้ายสวมชุดดำพร้อมเล็งปืนก้านยาวสีดำขลับมายังตำแหน่งที่ตนยืนอยู่จึงดันโอเมก้าสองคนให้หลบมาอยู่ข้างหลังเขาทันที ก้มมองลงมาเห็นจุดสีแดงที่ส่องอยู่ตำแหน่งหัวใจตัวเอง พลันร่างกายก็เย็นวาบจากหัวถึงเท้าเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 25 Alpha-Thatrait 

พวกเราที่เหลือไม่รู้ว่าใครเป็นใครกำลังยืนออหน้าห้องไอซียูอยู่หลายชั่วโมง คนที่ซีห่าวคุ้นตาหนึ่งในนั้นก็คือเจ้าของรถคันละ 20 ล้าน ส่วนคนที่เหลือไม่รู้จักใครเลย แต่กลิ่นอัลฟ่าที่เข้มข้นมันชวนให้เขาที่เป็นอัลฟ่าด้วยกันเองรู้สึกอึดอัดยิ่งกว่านั้นโอเมก้าเพียงคนเดียวที่นั่งร้องไห้น้ำตานองหน้า เริ่มหายใจเริ่มติดขัด ตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะไอ้หนุ่มที่สวมสร้อยเงินนั่น ส่งจิตสังหารออกมาไม่หยุด“ถ้าคุณยังไม่เก็บจิตสังหาร โอเมก้าหน้าหวานนั่นคงได้หมดสติก่อนแน่ ๆ” เป็นซีห่าวที่พูดทำลายความเงียบขึ้นมาอย่างอึดอัด ทุกสายตาจ้องมองเขาเหมือนผู้ร้าย โดยเฉพาะประมุขตระกูลอย่างชวาลาที่ยืนกอดอกมองเขาอย่างไม่หลบสายตามานานหลายนาทีแล้วอีโวลที่รู้สึกตัวจึงทรุดกายลงไปนั่งข้าง ๆ โอเมก้าลูกศิษย์ของเขา เป็นตะวันที่รีบคว้าตัวอาจารย์มากอดไว้เหมือนหาที่พึ่งพิง อาการภายในร่างกายเริ่มปะทุเนื่องจากถูกกระตุ้นจากสิ่งเร้าจากจิตสังหารอันเข้มข้นเมื่อครู่ ไอเย็นเริ่มแผ่ออกมา ซบหน้าลงกับซอกคอของคนข้าง ๆ อย่างลืมตัวโดยมีสายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างสงสัยโดยเฉพาะชวาลาและพิจิกา สองสามีภรรยาที่ลอบสบตากันเมื่อเห็นความสนิทสนมคุ้นเ
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 26 ชีวิตโอเมก้าที่กำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล

“นี่เป็นสร้อยคอของคุณพลัฎฐ์ครับ สร้อยนี้มีผลต่อตัวคนไข้มาก ตอนแรกเลือดไหลทะลักไม่หยุด เจ้าหน้าที่หลายคนพยายามยื้อชีวิตจนไม่ได้สังเกตสร้อยที่แขวนไว้ที่คอ จนเจ้าหน้าที่ที่สังเกตเห็นปลดมันออก เลือดถึงหยุดไหล บาดแผลเริ่มสมาน แต่ตอนนี้ร่างกายคนไข้ฟื้นตัวได้เร็วมาก ที่นอนหลับเพียงเพราะเพลียจากการให้เลือดเท่านั้นครับ”ตะวันเอื้อมมือไปหยิบสร้อยของพี่ชายมาไว้แนบอก เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันแน่ ชีวิตที่เคยสงบสุขและไร้อิสระในบ้านเด็กกำพร้ายังดีกว่าสถานการณ์ตอนนี้อยู่หลายเท่านัก ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกต่อจากนี้ รวมไปถึงมือปืนพวกนั้นจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วจะไปอยู่ที่ไหนทำอะไรยังไงต่อ เพราะชีวิตเขามีแค่พี่ชายอัลฟ่าคนเดียวเท่านั้นที่คอยเป็นที่พึ่ง คิดวิตกกังวลไปหลายอย่างจนคนข้าง ๆ เอื้อมมากุมมือบีบเบา ๆ พลันทำให้ความวิตกกังวลที่มีเมื่อครูหายไปได้อย่างน่าประหลาด“ผมขอให้พวกเราที่นี่เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ” ชวาลาพูดด้วยใบหน้าตึงเครียดส่วนทางด้านอีโวลเครียดยิ่งกว่าเพราะชีวิตโอเมก้าน้องเขากำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล...ทางด้านครอบครัวจุลศาตรามารวมกันครบทั้งหมด ทั้งพี่น้องที่เหลือต่างกรูกันเข้ามาหา
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 27 หนีไม่รอดแล้วล่ะ...คุณภาพตะวัน

จริงสิ!! ทุกครั้งที่เขาเจอแม่นิภาจะเจอในเวลาพลบค่ำหรือกลางคืนเสมอ ในเวลากลางวันมักจะสวมแว่นตาเลนส์มัลติโค๊ดที่เมื่อโดนแสงแดดจะเปลี่ยนเลนส์เป็นสีดำ ดูแล้วเป็นผู้หญิงที่ใจดีคนหนึ่ง ยามอยู่ใกล้เหมือนหลงลืมตัวตนชั่วขณะ รู้สึกหัวสมองปลอดโปร่งโล่งสบาย ตะวันยังจำได้ดีตอนฝันร้ายในตอนเด็ก ๆ ตอนที่อยู่ในอ้อมแขนของแม่นิภา ยามได้สบตากับดวงตาสีม่วงแดงนั่นรู้สึกเคลิบเคลิ้ม เพียงได้ยินคำพูดเบา ๆ ที่ข้างหูว่า ‘นอน’ พลันสายตาก็ปิดลงจมสู่ห้วงนิทราจนถึงเช้าอีโวลที่เห็นท่าทางล่องลอยของลูกศิษย์ตัวเองจึงขอตัวพาไปพักผ่อนยังชั้นสองของบ้าน ซึ่งปีกขวาเป็นห้องนอนของแขกที่ทางบ้านจัดเตรียมไว้รอผู้มาเยือนเสมอตอนนี้ภายในห้องรับแขกเหลือเพียงประมุขของบ้านอย่าง ชวาลา คุณหญิงพิจิกา ซีห่าว และจีโนลูกชายคนที่สี่ของบ้านที่ยังไม่ขยับตัวไปไหน“ผมอยากจะขอความร่วมมือจากตระกูลคุณ” ประมุขของบ้านเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแต่ทว่าสุขุม ซีห่าวเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย“ไม่ว่าเขาจะใช่นายน้อยของคุณหรือไม่ ผมอยากได้กำลังเสริมจากตระกูลคุณ คุณก็คงจะรู้จักพวกนักล่าค่าหัวดี”“...”ตะวันที่ตัวสั่นนอนไม่หลับกับสถานที่ใหม่ ห้องนอนใหม่ โดย
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 28 เปลี่ยนแปลงกะทันหัน

ไมโครที่นอนไม่ได้สติมาหลายชั่วโมง ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาช้า ๆ เขากะพริบตาเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงจ้าของหลอดไฟ ดูจากสายระโยงระยางตามแขนแล้วคงอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ผิดแน่ แต่รู้สึกร่างกายแปลกไปจากเดิมไม่รู้ว่าแปลกจากตรงไหน ส่วนไหน แต่รู้ว่าแปลก ก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นคนที่เตียงข้าง ๆ ที่จ้องมองมาที่เขาก่อนอยู่แล้ว“พะ พี่คีย์”“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่ายก่อนที่ทั้งคู่จะได้พูดอะไรเป็นไมโครที่จู่ ๆ ก็หลับตาลงก่อนจะพูด“พ่อกับแม่กำลังเดินทางมาที่นี่” ในหัวสมองของเขาตอนนี้เหมือนเห็นภาพจำลอง 2 มิติของตัวโรงพยาบาลทั้งหมด เขารับรู้การเคลื่อนไหวของคนรอบ ๆ บริเวณนี้ที่เดินกันขวักไขว่ หมอ พยาบาล รวมไปถึงเห็นพ่อกับแม่ของเขากำลังเดินมายังห้องพักฟื้นคนไข้ที่เขานอนพักฟื้นอยู่ จู่ ๆ ก็รู้สึกบ้านหมุน สะบัดหัวหลายทีก่อนจะลุกนั่งขึ้นมาอาเจียนใส่ผ้าห่มตรงหน้าขาจนกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วห้อง3 2 1 ไมโครนับในใจ แล้วพ่อและแม่ของเขาก็เปิดประตูโผล่เข้ามาในห้องพอดี“ว้ายย ไมโครเกิดอะไรขึ้น” คุณหญิงพิจิการีบตรงดิ่งไปยังเตียงลูกชายก่อนจะกดออดเรียกพยาบาลให้มาดูอาการหมอและพยาบาลกรูกันเข้ามาตรวจมะรุมมะตุ้มกันยกใหญ
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more

บทที่ 29 ไม่มีแล้วโอเมก้า

“หยุด!!”เสียงดังทรงอำนาจเปล่งออกมาจนไมโครสะดุ้งและยอมผ่อนปรนตามคำสั่งนั้น คุณหมอหอบแฮกเกือบเป็นลมล้มพับจนพยาบาลที่เหลือต้องช่วยกันหามออกไปข้างนอกไมโครก้มลงมองฝ่ามือของตัวเองที่ตอนนี้เริ่มสั่นเทิ้ม จากหนุ่มโอเมก้าอารมณ์ดีตอนนี้กลายเป็นคนใจร้อน เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกวิตกกังวลของคนรอบข้าง ความหวาดกลัวของผู้คนและความสงสารเห็นใจของคนเป็นแม่ เขารู้ว่าพ่อกับแม่ต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาเป็นแน่เมื่อวานเขาโดนยิ่งนี่คิดได้ดังนั้นจึงเริ่มสำรวจร่างกายตัวเอง เลิกเสื้อผ้าขึ้นสำรวจหน้าท้องตัวเองที่บัดนี้เริ่มมีขนอ่อนเริ่มปกคลุมบาง ๆ ตรงบริเวณท้องน้อย เขาไม่เคยมีขนขึ้นตรงนี้นี่ ก่อนจะจับเต้านมทั้งสองข้างของตัวเอง“ทำอะไรน่ะ ไมโคร” พิจิการีบมาดึงเสื้อปิดและจับมือลูกชายของเธอเอาไว้“เมื่อวานผมถูกยิง ทำไม...ไม่มีแผลอะไรเลย” ไมโครอยากจะร้องไห้แต่เหมือนต่อมน้ำตาไม่ยอมทำงานหันหน้าไปหาผู้เป็นบิดาอย่างขอคำตอบ“รอพี่เขามาเราจะผ่านมันไปพร้อมกัน” เป็นอย่างที่คาดมีความผิดปกติเกิดขึ้นกับเขา นอกจากไม่มีฮีทเป็นหมันไม่มีฟีโรโมนแล้วจะมีเรื่องบัดซบอะไรเกิดขึ้นกับเขาอีกละเนี่ยสีหน้าและท่าทางของไมโครอยู่ในสา
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more
PREV
123456
...
9
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status