All Chapters of ไขรหัสรัก You’re my keys. [OMEGAVERSE]: Chapter 71 - Chapter 80

“โอ๊ย ไม่น่าเชื่อศาสตราจารย์อีจะมีมุมนี้ด้วย หื่นเป็นบ้า ฮ่า ๆ” ไมโครพูดติดตลกแต่คีย์ไม่ขำด้วย พอจะอนุมานได้ว่าเจ้าตัวคงใช้ความสามารถพิเศษที่สามารถมองเห็นภาพระยะไกล แถมยังเป็นในรูปแบบสองมิติ“เสียมารยาท อย่าใช้ความพิเศษสุ่มสี่สุ่มห้า” ไมโครตั้งท่าจะเถียงแต่ก็ต้องหุบปากลงเมื่อเจอสายตาที่จดจ้องมา แม้ไม่ได้ตำหนิด้วยคำพูดแต่ต่อว่าทางสายตาจากคนรักนั้นเจ็บยิ่งกว่าคำพูดเสียอีก ก่อนจะนอนหันหลังคลุมโปงใส่พ่อคนตรงฉินเจ้าระเบียบข้างหลังอย่างหงุดหงิด“ไมโคร” คีย์เอ่ยเรียกเสียงเบา รู้ดีว่าพูดอะไรไปตอนนี้ก็ไม่เหมาะก่อนจะแทรกตัวลงไปข้าง ๆ กอดภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายหมาด ๆ อย่างรักใคร่ การเข้าหอคืนแรกของพวกเขาไม่ได้หวานชื่นเหมือนอีกคู่ เพราะตอนนี้คุณแม่งอนตุ๊บป่องไม่ยอมหันหน้าเข้าหากันได้แต่นอนนิ่งเป็นตุ๊กตาให้คีย์กกกอดตามอำเภอใจ ก่อนจะได้ยินเสียงดัง ปึก ปัก จากข้างห้องไมโครกระดิกตัวทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น ยังไม่ทันอ้าปากพูดคีย์ก็ปิดไฟตรงหัวเตียงแล้วกระซิบที่ข้างหู “นอนได้แล้ว” ไมโครบ่นอุบอิบจะให้นอนหลับลงได้ยังไง พอหลับตาภาพของสองคนที่กอดก่ายอย่างร้อนแรงนั้นก็แทรกเข้ามาในหัวเป็นระยะ ๆ เหมือนร่างกาย

ทางฝั่งศาสตราจารย์หนุ่มก็ไม่น้อยหน้า ที่ว่าดวงอาทิตย์ดวงน้อยของเขาจะชดใช้ให้ในระยะเวลาที่ห่างกันนั้นคือเรื่องจริง ร่างบางกำลังสวมชุดสีขาวคล้ายกี่เพ้าที่มีเชือกผูกอยู่ตรงหน้าอก แถมยังเว้าให้เห็นตุ่มเชอร์รี่สีสวยที่เด่นล่อหูล่อตาอัลฟ่าสามีอย่างเขา อีโวลมองไล่ลงมาตั้งแต่หน้าอกจนมาถึงแกนกายของเจ้าตัวตอนนี้มีเพียงจีสตริงสีขาวและปิดบังด้วยผ้าซีทรูลายลูกไม้สีเดียวกันที่ยาวถึงข้อเท้าปิดบังแค่ส่วนหน้า ส่วนบั้นท้ายกลมกลึงนั่นมีเพียงจีสตริงตัวบางที่ซ่อนอยู่กึ่งกลางระหว่างบั้นท้ายอวบอัดตะวันรู้สึกประหม่าที่ต้องมาใส่ชุดนอนไม่ได้นอนเพียงเพราะต้องการง้อผู้เป็นสามี ชดเชยเวลาที่ห่างหายไปหลายเดือน ก่อนจะค่อย ๆ เดินไปหาสามีที่สวมชุดนอนลายสก๊อตสีน้ำตาล สีโปรดของเจ้าตัวอย่างเขินอาย“เป็นยังไงบ้างครับ เซอร์ไพรส์” ก่อนจะหมุนตัวพร้อมส่ายก้นดุกดิกเอาใจคนตรงหน้าที่นั่งนิ่งเงียบตั้งแต่เขาเดินออกจากห้องน้ำมา“ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้” ไม่ว่าเปล่าพลางดึงคนตรงหน้ามานั่งลงบนตัก ก่อนจะวางพาดร่างบางไว้บนหน้าขา มือใหญ่ฟาดก้นเนียนเด้งนั้นจนขึ้นรอย“ใครสอนให้ทำแบบนี้” ตะวันละล่ำละลักนึกว่าสามีจะโกรธที่เห็นตัวเองใส่เสื้

บ้านจุลศาตรานั่งแทบไม่ติด โดยเฉพาะชวาลาที่ลุ้นซะยิ่งกว่าลุ้น เพราะไมโครไม่ต้องการอัลตร้าซาวด์เพศ เพราะอยากลุ้นไปพร้อม ๆ กัน ไมโครปวดท้องมูกเลือดไหลมาตั้งแต่วันศุกร์ตอนเที่ยงคืน จวบจนวันนี้วันอาทิตย์ตอนเช้าเวลา 6 โมงเช้าถึงได้ยินเสียงเฮมาจากในห้องคลอด แต่ไม่มีเสียงร้องของทารกสักแอ๊ะ พวกเขาต่างก็ใจเสีย ก่อนจะได้ยินเสียงเด็กร้องไห้จ้าเหมือนแมวตัวเล็กแต่อานุภาพของเสียงนั้นทำเอาคนฟังคนลุกเกรียว รวมไปถึงกระจกหน้าต่างสั่นครืด ๆ ร้องแป๊บเดียวก็เงียบไป ก่อนจะพากันไปรอที่ห้องพักผู้ป่วยเพื่อรอรับขวัญหลานและคุณแม่มือใหม่ตะวันที่สวมชุดคลุมท้อง ท้องโตเดินอุ้ยอ้ายนั่งรออยู่ในห้องพักตั้งแต่เช้าตรู่ก็ได้เดินทางมาเยี่ยม แต่เมื่อไม่มีทีท่าจะคลอดสักทีจึงเลือกนั่งรออย่างใจเย็นในห้องพักผู้ป่วยที่คล้ายห้องพักโรงแรม ห้องกว้างขวางใหญ่โตมีหลายโซนให้เลือกพักผ่อน ตะวันคิดว่าเหมาะสมแล้วเพราะหากเป็นห้องธรรมดาแค่บรรดาพี่น้องทั้ง 4 ของไมโครก็เต็มห้องแล้วเสียงเปิดประตูทำให้ตะวันละสายตาจากหนังสือที่อ่านอยู่ในมือหันมามองผู้มาใหม่ ก่อนจะลุกเดินไปหาด้วยความดีใจ“แม่นิภา สวัสดีครับ” แม้กำลังจะเป็นแม่คนแต่ตะวันก็อดที่จะอ

เมื่อเรียนจบบุตรชายลำดับ 2 ของตระกูลอย่างนิวโร ก็ถึงเวลาทำงาน ติดสอยห้อยท้ายไปกับพี่ชายคนโตอย่างไบโอ ชายที่มีท่าทางนิ่งขรึม หน้าตาไม่ยินดียินร้าย ออกจะบึ้งตึงตลอดเวลา หางตาปลายแหลมชี้ขึ้นส่งผลให้ใบหน้านิ่ง ๆ ดูดุดันเป็นอีกเท่าตัวการทำงานกับพี่ชายไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับนิวโรมากเท่าไหร่นัก เข้าขากันดีด้วยซ้ำ ตัวติดกันแทบจะตลอดเวลาเนื่องจากหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก นั่นคือห้องแล็บวิจัยที่ทันสมัย เบื้องหน้าคือห้องแล็บวิจัยค้นคว้ายาสารพัดชนิด แต่เบื้องหลังนั้นเอาไว้สำหรับช่วยเหลือพวกเลือดพิเศษโดยเฉพาะ โดยได้รับการช่วยเหลือจากพันธมิตรสองพี่น้องฉายาในโลกธุรกิจคือ ‘ศัตรูพ่าย’ หลักการทำงานของไบโอคือเฝ้ามองเหยื่อและหาจุดอ่อนอย่างใจเย็นแยบยลที่สุด โดยเฉพาะการยืมมือคนอื่นโดยที่ตัวเองมือไม่ต้องเปื้อนเลือดและเกิดการสูญเสียน้อยที่สุดเป็นเรื่องที่พี่ชายของเขาถนัด แถมยังมีวิธีการเค้นเอาคำตอบจากเหยื่อแบบไม่ธรรมดา ใบหน้าที่เคร่งขรึมนั้นซ่อนความอำมหิตเอาไว้อย่างมิดชิดตระกูลเราไม่มีตาวิเศษอะไรหรอก เพียงแต่รู้การเคลื่อนไหวฝั่งศัตรูอย่าง New Gene ทุกย่างก้าวแค่นั้น จะมีอะไรนอกจาก ‘หนอนบ่

เสียงคำด่าทอในตอนแรกบัดนี้เปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าในลำคอ อีริคตอนนี้กัดริมฝีปากจนเลือดซึมเมื่อร่างกายส่วนล่างได้รับสิ่งแปลกปลอมเข้ามา มันแปลกและรู้สึกบอกไม่ถูก เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกสำหรับอัลฟ่าอย่างเขา“ไง…”“ไอ้….”ร่างกายบิดเร้าแทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ เก้าอี้ที่อีริคนั่งมีรูปร่างคล้ายพระจันทร์เสี้ยวส่วนเว้าโค้งนั่นเหมาะสำหรับสอดใส่ในท่านั่งแบบนี้ได้อย่างถนัดอึก อึก อีริคแทบจะกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหว เมื่อความแปลกกลายเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่“ตรงนี้ใช่ไหม”อ๊า อ๊า ร่างอีริคกระตุกเมื่ออีกฝ่ายกระทุ้งซิลิโคนแท่งยาวมาโดนจุดกระสัน ส่วนข้างหน้าส่วนปลายเริ่มมีน้ำสีใสปริ่มออกมา“ถามครั้งสุดท้ายจะนัดส่งตัวเมื่อไหร่”“…”อ๊ะ อ๊ะ อีริคชะงักเมื่ออีกฝ่ายถอนแท่งสีม่วงยาวนั้นออกไป“ไม่ตอบงั้นต้องเปลี่ยนของเล่นสักหน่อย”“กะ กู ไม่รู้”“ไม่เอาน่า กล้าๆ หน่อย” ก่อนอีกฝ่ายจะหันไปหยิบกระบอกทรงยาวสีใสมองเห็นภายในได้ชัดเจน มีเข็มวัดแรงดันเหมือนกระบอกสุญญากาศ“ไอ้เหี้ย…มึง อย่าให้กูรอดไปได้ สมองมึงได้กระจุยแน่”หึกระบอกทรงยาวสีใสถูกครอบลงไปยังส่วนยาวที่แข็งชันจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน ค่อย ๆ ครอบไป